Απαντώντας στο προχθεσινό διάγγελμα του Πρωθυπουργού, ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφόρησε με τον πρωτοσέλιδο τίτλο «Επικίνδυνος και παραπλανητικός ο εφησυχασμός ότι με εμβόλια και self tests τελειώνει η πανδημία».
Ο εφησυχασμός είναι πάντα επικίνδυνος, ούτως η άλλως. Με τι, όμως, αντιμετωπίζεται η πανδημία αν όχι με τα συγκεκριμένα μέσα πρόληψης, που μας παρέχουν η επιστήμη και ο καπιταλισμός;
Η μόνη απάντηση που βρίσκεις στον «Ριζοσπάστη» (κι αυτή υπαινικτικά ή περιφραστικά) είναι ο κομμουνισμός. Εστω. Αφού τόσο καταλαβαίνουν, κανείς δεν μπορεί να τους εμποδίσει να έχουν τις πεποιθήσεις τους. Ομως, τι νόημα έχει η υπονόμευση της συλλογικής προσπάθειας που γίνεται, μέσω του εμβολιασμού, με σκοπό το συλλογικό καλό;
Το δημοκρατικό πολίτευμα, όπως το έχουμε εδώ, επιτρέπει στον καθένα να επιδιώκει νομίμως την ανατροπή του. (Αν, λ.χ., το ΚΚΕ, υπό κανονικές συνθήκες και με ελεύθερες εκλογές, πάρει το 80% της ψήφου, δεν μπορεί κανείς να περιμένει ότι θα ξαναγίνουν εκλογές…) Επίσης, είναι δικαίωμα του καθενός που ασκεί θεσμικά έναν αντιπολιτευτικό ρόλο να υπερβάλλει όσο θέλει στην κριτική του προς την κυβέρνηση. Μπορεί να της καταλογίζει στο δεκαπλάσιο τις ευθύνες για ό,τι κρίνει αυτός ότι συνιστά κυβερνητική αποτυχία. Ολα αυτά είναι θεμιτά και ανεκτά στο δημοκρατικό πλαίσιο – στην πραγματικότητα, είναι αναπόφευκτα.
Πώς γίνεται, όμως, να παίρνεις θέση απέναντι στο συλλογικό συμφέρον, επειδή την αποτυχία (που θα είναι αποτυχία όλων μας) θα τη χρεωθεί η κυβέρνηση;
Πώς γίνεται να συμμαχείς με την πανδημία, που στρέφεται εναντίον όλων αδιακρίτως, επειδή την ευθύνη της κοινής προσπάθειας την έχει μια κυβέρνηση που δεν σου αρέσει;
Πόση κακομοιριά πρέπεις να κουβαλάς, για...
να μη βλέπεις στην πανδημία τον αντίπαλο, αλλά στην κυβέρνηση που χειρίζεται την κρίση;
Εντέλει, πώς γίνεται να εργαλιοποιείς (ενέδωσα και εγώ στη λέξη…) την πανδημία;
Τελικά, ο σταλινισμός είναι η υψηλότερη μορφή κυνισμού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου