"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΝΕΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ο 55χρονος dj στα χέρια της χούντας


Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Γιατί ο dj διατηρεί την ανωνυμία του; 

Γιατί κρύβει το πρόσωπό του; 

Ντρέπεται γι’ αυτό που έκανε; 

 Αν ήμουν στη θέση του θα αντάλλασσα τη δημοσιοποίηση του ονόματός μου με την αποκάλυψη του ονόματος του οργανωτή. Διότι δεν στήνεις ολόκληρο ηχοσύστημα αυθόρμητα, επειδή είδες κόσμο μαζεμένο. Κάποιος σε ειδοποίησε, κάποιος σε κάλεσε, ενδεχομένως δε με το αζημίωτο. Θα ήταν η καλύτερη διαφήμιση. «O dj που έσπασε τον αποκλεισμό, ο dj που αντιστάθηκε στη χούντα». 

Χούντα, και τι χούντα. Χειρότερη και απ’ την άλλη την πραγματική. Εκείνη σε μάζευε αν άκουγες Θεοδωράκη. Αυτή σε μαζεύει επειδή έπαιξες μουσική σε μια πλατεία για να διασκεδάσουν όσοι κουράστηκαν να πλήττουν μόνοι τους, με τον εαυτό τους. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να νιώθεις 25χρονος ενώ είσαι πενήντα πέντε. 

Αναρωτιέμαι τι θα πει στην κατάθεσή του στα κρατητήρια της χούντας. «Το επάγγελμα το τσάκισαν τα μέτρα. Οπου με φωνάξουν πάω». Θα αντέξει άραγε στα βασανιστήρια; Θα σπάσει; Ή μήπως θα κρατήσει το στόμα του κλειστό επαναλαμβάνοντας μονότονα: «Είμαι 55χρονος dj και η ψυχή μου είναι νέα». 

 Ας δείξουν κατανόηση οι βασανιστές του. Ας δείξουν κατανόηση και οι περίοικοι. Τι είναι δυο νύχτες αγρύπνιας αν ξέρεις πως ξαγρυπνάς για χάρη της ψυχής της νεολαίας, του μέλλοντός μας.

Το γελοίον του πράγματος δεν προσφέρεται για περαιτέρω γελοιοποίησή του. Το αντιλαμβάνομαι. Κι ας στην προσφέρουν στο πιάτο όσοι μας καλούν να αφουγκραστούμε τα νιάτα.  

Συμφωνώ. Ενας εικοσιπεντάχρονος δεν μπορεί να ζει όπως ένας πενηνταπεντάχρονος. Ενας πενηνταπεντάχρονος όμως δικαιούται να ζει και να σκέφτεται όπως ένας εικοσιπεντάχρονος. Αλλοι, σοφότεροι εμού, διέκριναν στις πλατείες τη σύγχρονη εκδοχή της πανάρχαιας πάλης των γενεών. Επειδή ο παλιμπαιδισμός έχει γίνει δημοκρατικό δικαίωμα στις δυτικές κοινωνίες, βρίσκουν κι αυτοί τον τρόπο να νιώσουν παιδιά. Ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους, διότι αυτοί δείχνουν κατανόηση. Ας το εξηγήσουν στους περίοικους αφού με τον κορωνοϊό δεν μπορείς να κάνεις διάλογο. Και αν περιορίσουμε το πρόβλημα στα μέτρα κατά του κορωνοϊού, ας αναλογισθούμε μήπως αυτό μετατραπεί σε καθεστώς και ο 55χρονος dj συνεχίσει την καριέρα του στις πλατείες και μετά την πανδημία.

Ας αφήσουμε την αστυνομία που εγκαταλείπει τους κατοίκους της περιοχής στο έλεος των κατσαρολικών τους. Και ας κοιτάξουμε λίγο πιο κοντά τον τρόπο της διασκέδασης. Οχι δεν αναφέρομαι στο σεξ στην πιλοτή. Αυτό δεν πειράζει.  

Αναφέρομαι, όμως...

 

 στο παλικάρι που απείλησε την ηλικιωμένη κυρία ότι θα την δείρει αν δεν τον αφήσει να ολοκληρώσει. Ούτε σε πάνελ να ήτανε

Αναφέρομαι στην πιο προβληματική πλευρά της όλης ιστορίας. Στο γεγονός ότι όλοι αυτοί διασκεδάζουν εναντίον κάποιων άλλων. Αλλιώς δεν ευχαριστιούνται. Κι αυτό είναι πρόβλημα ασχέτως κορωνοϊού.




Δεν υπάρχουν σχόλια: