Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος
Ο ασίγαστος πόθος για το Μέγαρο Μαξίμου του Μικρού Πρωθυπουργού Κώστα Μπακογιάννη αρχίζει πλέον να έχει οδυνηρές επιπτώσεις στους κατοίκους της Αθήνας.
Κι εάν το περιφερόμενο τσαντίρι της Πρωτοψάλτη που έκανε στάση στην Ηρώδου Αττικού ως δήθεν χάπενιγκ υπήρξε μόνο αισθητικά επώδυνο στη περίπτωση του Μεγάλου Περιπάτου (πως λέμε η τηλεόραση δημιουργεί Μεγάλους Ανθρώπους για τον μικρό λαό) η ματαιοδοξία του δημάρχου της Αθήνας έχει επώδυνες συνέπειες τόσο στους κατοίκους και οδηγούς όσο και στις ταλαιπωρημένες επιχειρήσεις του κέντρου της Αθήνας που πλέον μετά το lockdown έχουν να αντιμετωπίσουν και την ασίγαστη δίψα του Μικρού Πρωθυπουργού στο δρόμο για το Μέγαρο Μαξίμου.
Δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι μελετητές που έπεισαν το δήμαρχο της Αθήνας να υιοθετήσει τη μετατροπή του κέντρου σε χώρο περιπάτου και άθλησης, αλλά τα αποτελέσματα ίσως του επιφυλάσσουν πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις.
Πριν είκοσι χρόνια περίπου, ήμουν στο Στρασβούργο, έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης, μιά Δευτέρα του 2000, οταν η δήμαρχος της πόλης και το δημοτικό της συμβούλιο, αποφάσισαν να μετατρέψουν το κέντρο της σε «μεγάλο πεζόδρομο».
Κι εάν το περιφερόμενο τσαντίρι της Πρωτοψάλτη που έκανε στάση στην Ηρώδου Αττικού ως δήθεν χάπενιγκ υπήρξε μόνο αισθητικά επώδυνο στη περίπτωση του Μεγάλου Περιπάτου (πως λέμε η τηλεόραση δημιουργεί Μεγάλους Ανθρώπους για τον μικρό λαό) η ματαιοδοξία του δημάρχου της Αθήνας έχει επώδυνες συνέπειες τόσο στους κατοίκους και οδηγούς όσο και στις ταλαιπωρημένες επιχειρήσεις του κέντρου της Αθήνας που πλέον μετά το lockdown έχουν να αντιμετωπίσουν και την ασίγαστη δίψα του Μικρού Πρωθυπουργού στο δρόμο για το Μέγαρο Μαξίμου.
Δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι μελετητές που έπεισαν το δήμαρχο της Αθήνας να υιοθετήσει τη μετατροπή του κέντρου σε χώρο περιπάτου και άθλησης, αλλά τα αποτελέσματα ίσως του επιφυλάσσουν πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις.
Πριν είκοσι χρόνια περίπου, ήμουν στο Στρασβούργο, έδρα του Συμβουλίου της Ευρώπης, μιά Δευτέρα του 2000, οταν η δήμαρχος της πόλης και το δημοτικό της συμβούλιο, αποφάσισαν να μετατρέψουν το κέντρο της σε «μεγάλο πεζόδρομο».
Από τη μια μέρα στην άλλη ετσι απαγορεύτηκε η πρόσβαση των ΙΧ στο κέντρο και η δήμαρχος ανήγγειλε ότι «η πόλη γίνεται πιο ανθρώπινη και φιλική προς το περιβάλλον».
Επισημαίνω ότι η δήμαρχος κυρία Κριστίν Τρωτμάν, μέλος του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος,είχε προετοιμασει άψογα το σχετικό σχέδιο αστικός στόχος του οποίου ήταν τελικά,η εισαγωγή του Τράμ στις μεγάλες πόλεις.
Μία λύση που όντως κάνει τις μεγάλες πόλεις πιο ήρεμες, αλλ’οχι πάντα και περισσότερο εμπορικές εκτός και αν αλλάξουν καταναλωτικές συνήθειες.
Σίγουρα επίσης, η απόφαση αυτή, τότε, δεν είχε εφαρμοστεί σε εποχή πανδημίας, για την εκθετική εξάπλωση της οποίας τεράστιος είναι ο ρόλος του συνωστισμού.
Προφανώς όμως, αυτό το θέμα δεν ανησυχεί τον δήμαρχο της Αθήνας και τους συμβούλους του. Ίσως έχουν επιστημονικές πληροφορίες που λένε ότι η ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς στην Αθήνα εις βάρος των ΙΧ, κάνει καλό στην υγεία.
Αναμένουμε να το διαπιστώσουμε αυτό σε λίγες εβδομάδες από σήμερα.
Το ότι ένα μέρος του κέντρου της πρωτεύουσας πάντως παραδίδεται στους πεζούς, υπό το φως της επιφυλακτικότητας που διακατέχει μεγάλο μέρος πολιτών να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς για τις μετακινήσεις, κανέναν δεν ενοχλεί.
Η παράμετρος αυτή, άραγε, δεν αποτέλεσε τμήμα του προβληματισμού των ιθυνόντων στον Δήμο Αθηναίων;
Επισημαίνω ότι η δήμαρχος κυρία Κριστίν Τρωτμάν, μέλος του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος,είχε προετοιμασει άψογα το σχετικό σχέδιο αστικός στόχος του οποίου ήταν τελικά,η εισαγωγή του Τράμ στις μεγάλες πόλεις.
Μία λύση που όντως κάνει τις μεγάλες πόλεις πιο ήρεμες, αλλ’οχι πάντα και περισσότερο εμπορικές εκτός και αν αλλάξουν καταναλωτικές συνήθειες.
Σίγουρα επίσης, η απόφαση αυτή, τότε, δεν είχε εφαρμοστεί σε εποχή πανδημίας, για την εκθετική εξάπλωση της οποίας τεράστιος είναι ο ρόλος του συνωστισμού.
Προφανώς όμως, αυτό το θέμα δεν ανησυχεί τον δήμαρχο της Αθήνας και τους συμβούλους του. Ίσως έχουν επιστημονικές πληροφορίες που λένε ότι η ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς στην Αθήνα εις βάρος των ΙΧ, κάνει καλό στην υγεία.
Αναμένουμε να το διαπιστώσουμε αυτό σε λίγες εβδομάδες από σήμερα.
Το ότι ένα μέρος του κέντρου της πρωτεύουσας πάντως παραδίδεται στους πεζούς, υπό το φως της επιφυλακτικότητας που διακατέχει μεγάλο μέρος πολιτών να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς για τις μετακινήσεις, κανέναν δεν ενοχλεί.
Η παράμετρος αυτή, άραγε, δεν αποτέλεσε τμήμα του προβληματισμού των ιθυνόντων στον Δήμο Αθηναίων;
Ο συνωστισμός στον οποίο αναπόφευκτα θα οδηγούνταν όσοι ενδεχομένως συνέρρεαν στα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν αντίκειται στις πλέον θεμελιώδεις των προβλέψεων για την αποτροπή εξάπλωσης της πανδημίας;
Ακριβώς αυτός δεν είναι ο λόγος για τον οποίο τα πρόστιμα «πέφτουν βροχή» και τα λουκέτα διαδέχονται το ένα το άλλο, ανά τη χώρα, στα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος που παραβιάζουν αυτές τις προβλέψεις;
Η σπουδή, όμως, του όλου εγχειρήματος κατασκευής του «Μεγάλου Περιπάτου» καθίσταται σαφής και από την απουσία προβλέψεων σε ό,τι αφορά στις στάσεις επιβίβασης – αποβίβασης επιβατών από τα αστικά λεωφορεία, στην οδό Πανεπιστημίου, τουλάχιστον κατά την κατασκευή του έργου.
Εκπλήσσει επίσης και η αδιαφορία για τους ανθρώπους οι οποίοι επιχειρούν καθημερινά να κερδίσουν το ψωμί τους στο κέντρο της πόλης, υπαλλήλους, επαγγελματίες αλλά και μαγαζάτορες και οι οποίοι στερήθηκαν οποιουδήποτε εσόδου κατά την διάρκεια του διαβόητου «lockdown» και αδημονούν να έχουν μερικά εσοδα, είτε από τους εγχώριους, είτε από τους αλλοδαπούς αγοραστές των οποίων προϊόντων τους.
Για την ιστορία πάντως θα πρέπει να επισημάνουμε ότι στο Στρασβούργο, τα χρόνια που ακολούθησαν την πεζοδρόμηση του κέντρου της, εκλεισαν τρία μεγάλα καταστήματα και δύο εμπορικά κέντρα, πτώχευσαν δύο μεγάλα βιβλιοπωλεία, αντιθέτως όμως άνοιξαν εξειδικευμένα καταστήματα και αίθουσες με ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Από την άποψη αυτή, θα μας ενδιέφερε πολύ η ύπαρξη μιας οικονομικής μελέτης σκοπιμότητας για...
Η σπουδή, όμως, του όλου εγχειρήματος κατασκευής του «Μεγάλου Περιπάτου» καθίσταται σαφής και από την απουσία προβλέψεων σε ό,τι αφορά στις στάσεις επιβίβασης – αποβίβασης επιβατών από τα αστικά λεωφορεία, στην οδό Πανεπιστημίου, τουλάχιστον κατά την κατασκευή του έργου.
Εκπλήσσει επίσης και η αδιαφορία για τους ανθρώπους οι οποίοι επιχειρούν καθημερινά να κερδίσουν το ψωμί τους στο κέντρο της πόλης, υπαλλήλους, επαγγελματίες αλλά και μαγαζάτορες και οι οποίοι στερήθηκαν οποιουδήποτε εσόδου κατά την διάρκεια του διαβόητου «lockdown» και αδημονούν να έχουν μερικά εσοδα, είτε από τους εγχώριους, είτε από τους αλλοδαπούς αγοραστές των οποίων προϊόντων τους.
Για την ιστορία πάντως θα πρέπει να επισημάνουμε ότι στο Στρασβούργο, τα χρόνια που ακολούθησαν την πεζοδρόμηση του κέντρου της, εκλεισαν τρία μεγάλα καταστήματα και δύο εμπορικά κέντρα, πτώχευσαν δύο μεγάλα βιβλιοπωλεία, αντιθέτως όμως άνοιξαν εξειδικευμένα καταστήματα και αίθουσες με ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Από την άποψη αυτή, θα μας ενδιέφερε πολύ η ύπαρξη μιας οικονομικής μελέτης σκοπιμότητας για...
την καθιέρωση του «Μεγάλου Περιπάτου», ο οποίος για την ώρα έχει εξελιχθεί σε «μεγάλη ταλαιπωρία» με άγνωστες ακόμα επιπτώσεις στη δημόσια υγεία.
Ο υπογράφων είναι υπέρμαχος των μέτρων που κάνουν τις μεγάλες πόλεις βιώσιμες, φιλικές και συμβιωτικές. Αυτό όμως θα πρέπει να γίνεται με ορθολογισμό και μεγάλες δόσεις ευθύνης σε περιόδους όπως η παρούσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου