Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Τα τρία «πυρηνικά» όπλα της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η φαντασίωση, το μίσος και ο κρατισμός. Σε ηθικό, ψυχολογικό και πολιτικό επίπεδο.
Τα τρία «πυρηνικά» όπλα της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η φαντασίωση, το μίσος και ο κρατισμός. Σε ηθικό, ψυχολογικό και πολιτικό επίπεδο.
M΄ αυτά συσπειρώθηκε, μ΄αυτά έφτασε στην εξουσία και μ΄αυτά διατήρησε το ποσοστό του, προκειμένου να συνεχίσει να υφίσταται στο πολιτικό σύστημα.
Ύστερα όμως από τις εκλογές, όλοι βλέπουν ότι ως αντιπολίτευση, και το κόμμα και ο αρχηγός του – λείπει ακόμα στην Ισπανία- δεν επιδεικνύουν ιδιαίτερες επιδόσεις.
Ύστερα όμως από τις εκλογές, όλοι βλέπουν ότι ως αντιπολίτευση, και το κόμμα και ο αρχηγός του – λείπει ακόμα στην Ισπανία- δεν επιδεικνύουν ιδιαίτερες επιδόσεις.
Αντίθετα, είναι φανερή η αμηχανία τους μπροστά στον οργανωτικό οργασμό της νέας κυβέρνησης, η οποία ανεβάζει συνεχώς ταχύτητες και ρυθμούς.
Παρόλα αυτά, υπάρχει ακόμα ένα κοινό που συνεχίζει να αποτελεί την κρίσιμη μάζα του ΣΥΡΙΖΑ. Είτε γιατί είναι εντελώς απολιτικό και διατηρεί την αοριστία φοβία γύρω από τον «μπαμπούλα» Κυριάκο είτε επειδή τρέφεται από το παλιό τρίπτυχο της προπαγάνδας δια της φαντασίωσης, του μίσους και του κρατισμού.
Από όλους αυτούς, προς στιγμήν, η προσπάθεια επηρεασμού γίνεται μόνο με τους έχοντες την ευχέρεια της ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Εκεί όπου μπορεί να λειτουργήσει η σύγχρονη προπαγάνδα των fake news.
Πόσοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ ενημερώνονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Και πόσοι από αυτούς δίνουν σημασία στην «πληροφορία» που κατασκευάζεται από επίδοξους «καπετάνιους» της προπαγάνδας;
Αυτό είναι ένα ερώτημα που δύσκολα θα το απαντήσει κανείς αλλά το βέβαιο είναι ότι με αυτό τον σκοπό στήνεται ένα νέο «αντάρτικο πόλης». Με «ελεύθερους σκοπευτές» που είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα προκειμένου να συντηρήσουν στις συνειδήσεις και στο θυμικό των απανταχού «Ζαίων» άσβεστο το πάθος της «απελευθέρωσης» από τον ζυγό της Δεξιάς.
Είναι ο τρόπος που επέλεξαν να αντισταθούν. Γιατί δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν. Γιατί δεν μπορούν, ως διαχρονικοί μαχητές της παράνοιας να πολεμήσουν τους αντιπάλους με τα όπλα της λογικής.
Ούτε και με όρους πολιτικής ορθότητας. Τι να πουν ας πούμε για το γραφείο του πρωθυπουργού της Θεσσαλονίκης όταν το ίδρυσαν οι ίδιοι; Για την «εκκλησιολαγνεία» της νέας κυβέρνησης, όταν και οι ίδιοι- κομμουνιστές άνθρωποι- είχαν αγκαλιά τους παπάδες; Τι να πουν για τις τροπολογίες του Βρούτση, όταν στην θητεία τους ήταν καθεστώς;
Όσο για την ορθότητα της δημοσιονομικής διαχείρισης, τις επενδύσεις και την ανάπτυξη, είναι ζητήματα που ποτέ τους δεν ήταν στην ιδεολογική τους ατζέντα για να έχουν επιχειρήματα. Ποινή εξέτιαν άλλωστε … με τους «Τροικανούς» να ρυθμίζουν τα πράγματα.
Μένει μόνο το παραδοσιακό «κίνημα των πόλεων», αυτό που λένε και ξαναλένε «θα μας βρείτε στους δρόμους».
Παρόλα αυτά, υπάρχει ακόμα ένα κοινό που συνεχίζει να αποτελεί την κρίσιμη μάζα του ΣΥΡΙΖΑ. Είτε γιατί είναι εντελώς απολιτικό και διατηρεί την αοριστία φοβία γύρω από τον «μπαμπούλα» Κυριάκο είτε επειδή τρέφεται από το παλιό τρίπτυχο της προπαγάνδας δια της φαντασίωσης, του μίσους και του κρατισμού.
Από όλους αυτούς, προς στιγμήν, η προσπάθεια επηρεασμού γίνεται μόνο με τους έχοντες την ευχέρεια της ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Εκεί όπου μπορεί να λειτουργήσει η σύγχρονη προπαγάνδα των fake news.
Πόσοι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ ενημερώνονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Και πόσοι από αυτούς δίνουν σημασία στην «πληροφορία» που κατασκευάζεται από επίδοξους «καπετάνιους» της προπαγάνδας;
Αυτό είναι ένα ερώτημα που δύσκολα θα το απαντήσει κανείς αλλά το βέβαιο είναι ότι με αυτό τον σκοπό στήνεται ένα νέο «αντάρτικο πόλης». Με «ελεύθερους σκοπευτές» που είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα προκειμένου να συντηρήσουν στις συνειδήσεις και στο θυμικό των απανταχού «Ζαίων» άσβεστο το πάθος της «απελευθέρωσης» από τον ζυγό της Δεξιάς.
Είναι ο τρόπος που επέλεξαν να αντισταθούν. Γιατί δεν ξέρουν τι άλλο να κάνουν. Γιατί δεν μπορούν, ως διαχρονικοί μαχητές της παράνοιας να πολεμήσουν τους αντιπάλους με τα όπλα της λογικής.
Ούτε και με όρους πολιτικής ορθότητας. Τι να πουν ας πούμε για το γραφείο του πρωθυπουργού της Θεσσαλονίκης όταν το ίδρυσαν οι ίδιοι; Για την «εκκλησιολαγνεία» της νέας κυβέρνησης, όταν και οι ίδιοι- κομμουνιστές άνθρωποι- είχαν αγκαλιά τους παπάδες; Τι να πουν για τις τροπολογίες του Βρούτση, όταν στην θητεία τους ήταν καθεστώς;
Όσο για την ορθότητα της δημοσιονομικής διαχείρισης, τις επενδύσεις και την ανάπτυξη, είναι ζητήματα που ποτέ τους δεν ήταν στην ιδεολογική τους ατζέντα για να έχουν επιχειρήματα. Ποινή εξέτιαν άλλωστε … με τους «Τροικανούς» να ρυθμίζουν τα πράγματα.
Μένει μόνο το παραδοσιακό «κίνημα των πόλεων», αυτό που λένε και ξαναλένε «θα μας βρείτε στους δρόμους».
Ε ούτε αυτό μπορούν. Τι να πουν δηλαδή στους δρόμους; Αυτοί που πριν από λίγο είχαν την εξουσία και διαχειρίζονταν τους θεσμούς;
Έτσι θα πορευτούν μέχρι να γίνουν τελείως ρεζίλι. Με «διαδικτυακό αντάρτικο πόλεων» και με γελοία fake news που δεν τα πιστεύει παρά μόνο ένα κοινό «ψεκασμένων» ιδεοληπτικών. Ένα κοινό που πιστεύει ακόμα ότι θα εμφανιστεί από κάποια κορυφογραμμή ο Βελουχιώτης και ο Καπετάν Γιώτης.
Το facebook και το twitter είναι ο νέος Γράμμος και το νέο Βίτσι.
Το facebook και το twitter είναι ο νέος Γράμμος και το νέο Βίτσι.
Αλλά «κυβέρνηση βουνού»...
με χαζομαρούλες και χαριτωμενιές προπαγάνδας δεν μπορεί να σχηματιστεί.
Μόνο καρικατούρες παλιών φαντασμάτων θα βγαίνουν τις νύχτες, προκαλώντας το γέλιο σε φίλους και εχθρούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου