Τελικά, ο Βίκτορ Ορμπαν δεν είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος της Ευρώπης, όπως φροντίζουν να μας τον παρουσιάζουν διάφορα αριστερόστροφα μέσα ενημέρωσης. Μάλλον αναδεικνύεται σε ισχυρό παίκτη με τεράστια αποδοχή στη χώρα του (γι' αυτό κερδίζει συνεχώς τις εκλογικές αναμετρήσεις) και ιδιαίτερα υπολογίσιμο διεθνώς. Προχθες συναντήθηκε μαζί του η καγκελάριος της Γερμανίας Μέρκελ, για να αποδειχτεί ότι μόνο «απόβλητος» της Ε.Ε. δεν είναι. Θυμίζουμε ότι πριν από τις ευρωεκλογές διακινήθηκαν διάφορες ιστορίες που έτυχαν μεγάλης αναπαραγωγής στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις οποίες ο Ορμπαν ήταν το παράδειγμα προς αποφυγή, ο ακραίος ηγέτης που θα έφερνε περίπου την... κόλαση επί Γης.
Τώρα όμως που οι εκλογές πέρασαν, οι σκληροί πολέμιοί του μετατρέπονται σιγά σιγά σε... κότες. Οχι μόνο συνεργάζονται μαζί του, αλλά τον συναντούν με δόξα και τιμή! Βλέπετε, τα συμφέροντα είναι μεγάλα και ο Ορμπαν ξέρει να παίζει καλά το πολιτικό παιχνίδι, ακόμα και στις πιο ακραίες (έως και εκβιαστικές) εκδοχές του.
Τώρα όμως που οι εκλογές πέρασαν, οι σκληροί πολέμιοί του μετατρέπονται σιγά σιγά σε... κότες. Οχι μόνο συνεργάζονται μαζί του, αλλά τον συναντούν με δόξα και τιμή! Βλέπετε, τα συμφέροντα είναι μεγάλα και ο Ορμπαν ξέρει να παίζει καλά το πολιτικό παιχνίδι, ακόμα και στις πιο ακραίες (έως και εκβιαστικές) εκδοχές του.
Βεβαίως το κάνει προς όφελος του λαού του. Σε ορισμένες περιπτώσεις έχει θίξει και τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά ποιος άραγε έχει την απαίτηση ένας ξένος ηγέτης να σκεφτεί πρώτα τους άλλους και μετά τον λαό του;
Ο Ορμπαν κάνει πράξη το παλιό σύνθημα του Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, που έλεγε «πρώτα Ελληνες και μετά Ευρωπαίοι». Γι' αυτό τον κατηγορούν. Επειδή δήθεν βάζει σε κίνδυνο τα ευρωπαϊκά κεκτημένα θέλοντας να προστατεύσει την πατρίδα του.
Για παράδειγμα, το τείχος κατά των παράνομων εισβολέων-μεταναστών η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία το χαρακτηρίζει «ρατσιστικό» και «φασιστικό». Ελα όμως που ήταν άκρως αποτελεσματικό και έσωσε την Ουγγαρία από το χάος!
Η αφορμή της συνάντησης Μέρκελ - Ορμπαν στην Ουγγαρία είναι οι εκδηλώσεις για τα τριάντα χρόνια από την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος. Το 1989 σαν προχθες οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών από την Αυστρία και την Ουγγαρία πραγματοποίησαν ένα «πανευρωπαϊκό πικνίκ» στα σύνορα μεταξύ της δυτικής και της ανατολικής Ευρώπης. Οταν άνοιξαν τα σύνορα για την εκδήλωση αυτή περισσότεροι από 600 Ανατολικογερμανοί, που βρίσκονταν σε διακοπές στην Ουγγαρία, εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για να καταφύγουν στην Αυστρία.
Κάποια τείχη πέφτουν, λοιπόν, αλλά, αν χρειαστεί, υψώνονται νέα. Αυτό διδάσκει η Ιστορία. Το ζητούμενο πάντα είναι ένα:
Τι θέλουν οι λαοί.
Από τη στιγμή που οι Ούγγροι επιβραβεύουν και στηρίζουν μαζικά τον Ορμπαν και τις επιλογές του, κανείς δεν μπορεί να τους επιβάλει άλλες απόψεις. Φασισμός είναι να προσπαθείς να αλλάξεις τη βούληση των λαών με προπαγάνδα και άλλα κόλπα
Editorial της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Editorial της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου