Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ
Η κυβέρνηση θέλει να συμμετέχουμε στα συλλαλητήρια εναντίον της
πολιτικής που δεν θέλει να εφαρμόσει αλλά θα εξαναγκαστεί να το κάνει αν
της το επιβάλουν οι ξένοι, με τους οποίους διαπραγματεύεται αλλά
συνήθως υποχρεώνεται να υπακούει.
Οποτε μαζεύονται πολλοί άνθρωποι στις
αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και τις συγκεντρώσεις διευκολύνεται η
διαπραγματευτική θέση της κυβέρνησης έναντι των ξένων, που είναι αφενός
ανυποχώρητοι και αφετέρου έχουν αποδείξει ότι έχουν του χεριού τους τη
μία κυβέρνηση μετά την άλλη.
Η σύγχρονη πραγματικότητα των Ελλήνων είναι
οι κυβερνήτες που μετακινούνται με λιμουζίνες αλλά με θλίψη (πάντα) και
εκβιαζόμενοι και εν αδιεξόδω ευρισκόμενοι φορομπήχνουν εκείνους που δεν
έχουν να αγοράσουν ούτε καν ένα εισιτήριο για το μετρό.
Και για το
φινάλε του τραγέλαφου, λίγος μαχητικός Τσίπρας από τη Διεθνή Εκθεση
Θεσσαλονίκης του 2014. Τα εξέφρασε τόσο καλά, μετρημένα, εμπνευσμένα και
λογικά, που παραλίγο να πείσει και τον εαυτό του ότι έλεγε την αλήθεια:
«Η φοροεπιδρομή της κυβέρνησης στη μεσαία τάξη και η βεβαίωση υπερβολικά αυξημένων φόρων στο τμήμα εκείνων των φορολογουμένων που αντικειμενικά ή από θέση δεν φοροδιαφεύγουν παγίδευσε το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών σε μια κατάσταση που απειλεί άμεσα την επαγγελματική τους υπόσταση, την οποιαδήποτε ατομική τους περιουσία, ακόμη και την ίδια τη βιολογική τους ύπαρξη, όπως αποδεικνύει ο πρωτοφανής αριθμός των αυτοκτονιών. Οι άνθρωποι του μόχθου, οι αγρότες, οι επαγγελματίες οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, ο κορμός της πραγματικής οικονομίας βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με μια λαίλαπα φόρων που υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους.
Αύριο δε κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με μια λαίλαπα κατασχέσεων της ιδιωτικής περιουσίας από τράπεζες, αφού αδυνατούν να αποπληρώσουν δάνεια που συνήψαν στο παρελθόν. [...] Η επιμονή της κυβέρνησης να βάζει κι άλλα βάρη σε όσους έχουν ήδη καταρρεύσει είναι αδιέξοδη. Πολύ απλά γιατί δεν μπορείς να εισπράξεις κάτι από κάποιον που δεν το έχει για να σ' το δώσει. "Ουκ αν λάβοις πάρα του μη έχοντος"».
«Η φοροεπιδρομή της κυβέρνησης στη μεσαία τάξη και η βεβαίωση υπερβολικά αυξημένων φόρων στο τμήμα εκείνων των φορολογουμένων που αντικειμενικά ή από θέση δεν φοροδιαφεύγουν παγίδευσε το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών σε μια κατάσταση που απειλεί άμεσα την επαγγελματική τους υπόσταση, την οποιαδήποτε ατομική τους περιουσία, ακόμη και την ίδια τη βιολογική τους ύπαρξη, όπως αποδεικνύει ο πρωτοφανής αριθμός των αυτοκτονιών. Οι άνθρωποι του μόχθου, οι αγρότες, οι επαγγελματίες οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες, ο κορμός της πραγματικής οικονομίας βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με μια λαίλαπα φόρων που υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους.
Αύριο δε κινδυνεύουν να βρεθούν αντιμέτωποι με μια λαίλαπα κατασχέσεων της ιδιωτικής περιουσίας από τράπεζες, αφού αδυνατούν να αποπληρώσουν δάνεια που συνήψαν στο παρελθόν. [...] Η επιμονή της κυβέρνησης να βάζει κι άλλα βάρη σε όσους έχουν ήδη καταρρεύσει είναι αδιέξοδη. Πολύ απλά γιατί δεν μπορείς να εισπράξεις κάτι από κάποιον που δεν το έχει για να σ' το δώσει. "Ουκ αν λάβοις πάρα του μη έχοντος"».
Στην Ελλάδα εφηύραμε κάτι το αδιανόητο:
Τον παλαιό μας εαυτό ως ανέκδοτο και τις αμέσως προηγούμενες πεποιθήσεις μας ως φάρσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου