Toυ ΜΑΝΩΛΗ ΚΟΤΤΑΚΗ
Εχω και εγώ τις εμμονές μου - αγωνίες μου, γι' αυτό ζητώ συγγνώμη που
επανέρχομαι συνεχώς στη Θράκη, αν και δεν είναι κεντρικό θέμα της
επικαιρότητας. Αλλά με βάση την Ιστορία -η περιοχή ενσωματώθηκε στον
εθνικό κορμό μόλις το 1920- και τις εμπειρίες μου ως φοιτητής της
Νομικής Σχολής του Δημοκριτείου, έχω κάθε λόγο να ανησυχώ.
Θέλω να
συνεχίσω να επισκέπτομαι την αγαπημένη Κομοτηνή μέχρι τα βαθιά γεράματα
-αν με αξιώσει ο Θεός- και εξοργίζομαι όταν βλέπω να επαναλαμβάνονται
λάθη του παρελθόντος.
Θα είμαι ωμός: Το ελληνικό κράτος είναι απόν από
την περιοχή.
Οι πόλοι που διαμορφώνονται είναι δύο: Από τη μία πλευρά
δρα ανενόχλητο το τουρκικό κράτος μέσα από ποικιλώνυμες συνιστώσες και
από την άλλη ένα ανώνυμο εξτρεμιστικό εθνικιστικό δίκτυο, που
αυτοαποκαλείται «Φρουροί της Θράκης». Δεν ξέρω από ποιους υποκινείται,
αλλά το επικίνδυνο είναι ότι επιχειρεί να καλύψει την απουσία του
κράτους εκφοβίζοντας τους πράκτορες.
Δεν είναι η πρώτη φορά που πολίτες επιχειρούν με δική τους
πρωτοβουλία να καλύψουν κενά:
Το έκανε στο φως της ημέρας η θαρραλέα
δασκάλα Χαρά Νικοπούλου, που τόλμησε να λειτουργήσει μειονοτικό σχολείο
με ελληνικούς και όχι τουρκικούς όρους. Κυνηγήθηκε ανελέητα.
Το έκανε
επιχειρηματίας το 1990 επιχειρώντας «δαπάναις» του να αποσπάσει τους
Πομάκους από την αγκαλιά της Αγκυρας. Αποσύρθηκε.
Το έκανε πατριωτική
οργάνωση με την επωνυμία «Ακρίτας» το 1974, στην οποία μετείχε, υπό το
ψευδώνυμο «Γερμανός Καραβαγγέλης», ο μακαριστός μητροπολίτης Μαρωνείας
Δαμασκηνός.
Πολλοί ένιωσαν την ανάγκη να αυτενεργήσουν επειδή η απουσία
της Αθήνας τούς πνίγει.
Πολλοί φαντασιώθηκαν πως μπορεί να γίνουν «Παύλος Μελάς» και «Ιων
Δραγούμης». Ρωτάτε αν χρειάζεται στη Θράκη (στο φως της ημέρας) ένα
επώνυμο πατριωτικό δίκτυο που να απαντά στις προκλήσεις;
Η απάντηση
είναι «ναι». Το ερώτημα, όμως, τώρα είναι: Ωφελεί η δράση ανώνυμων
εξτρεμιστικών ομάδων όσο «εθνικά» κι αν είναι τα κίνητρά τους ή ρίχνει
μήπως νερό στον μύλο των Τούρκων;
Η ιστορική πείρα λέει...
«όχι, δεν
ωφελεί». Με το σπάσιμο των μουσουλμανικών βιτρίνων της αγοράς Κομοτηνής
το 1990 από αντίστοιχες οργανώσεις η Τουρκία «ισοφάρισε» τη νύχτα των
κρυστάλλων του 1955. Τα πρόσφατα γεγονότα στην Κομοτηνή πάλι λένε «όχι».
Η αρπαγή του αυτοκινήτου «κειμήλιο» με το οποίο σκοτώθηκε ο βουλευτής
Σαδίκ μέσα από τα γραφεία μειονοτικού κόμματος και οι ισχυρισμοί του
ψευδομουφτή ότι άγνωστοι «απήγαγαν» για ώρες «ιμάμη» του μάλλον βοηθούν
τους κατηγορούμενους να γίνουν κατήγοροι.
Η Τουρκία, που προικοδοτεί με 50.000.000 ευρώ ετησίως το προξενείο,
δημιουργεί παρακρατικές δομές σε θρησκεία - υγεία - εκπαίδευση -
ασφάλεια και επιχειρεί να μπει με δικό της κόμμα στη Βουλή, δεν νικάται
έτσι, με περιστασιακούς τσαμπουκάδες. Ο πατριωτισμός οφείλει να είναι
έξυπνος και ωφέλιμος, όχι τυφλός και ζημιογόνος.
ΥΓ.: Αν το κράτος εξακολουθήσει να είναι απόν και η περιοχή συνεχίσει χωρίς χριστιανό βουλευτή, ο δεύτερος ισχυρός πόλος στις προσεχείς εκλογές θα είναι η Χρυσή Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου