Του ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ
Υπάρχουν στιγμές που πραγματικά δεν ξέρω αν και ποιος μπορεί να
κυβερνήσει αυτή τη χώρα.
Ζούμε μια τέτοια ιστορική στιγμή καθώς η Ελλάδα
μοιάζει όλο και περισσότερο με αυτό που πριν από πάρα πολύ καιρό
προσομοιάσαμε με failed state.
Οι αγρότες έχουν παραλύσει κάθε
οικονομική δραστηριότητα και ακολουθούν τις ακραίες, βίαιες συμπεριφορές
τις οποίες έμαθαν από τους κυβερνώντες.
Οι ροές προσφύγων και
μεταναστών έχουν γίνει ανεξέλεγκτες και αποκόπτουν την Ελλάδα από την
υπόλοιπη Ευρώπη. Βιαστικοί και άγαρμποι χειρισμοί στο λεπτό ζήτημα της
νατοϊκής εμπλοκής στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο κινδυνεύουν να
γίνουν μπούμερανγκ.
Η πραγματική οικονομία έχει παγώσει και οι τράπεζες
φοβούνται να πάρουν οιανδήποτε απόφαση. Και, εν τω μεταξύ, η χώρα
κινδυνεύει να βρεθεί εκεί όπου ήταν το περασμένο καλοκαίρι, σε περίπτωση
που η αξιολόγηση δεν κλείσει έγκαιρα.
Ο καθένας έχει μια λύση να προτείνει για το πώς θα βγούμε από αυτή την
τέλεια καταιγίδα, τον συγκερασμό πολλαπλών, ταυτόχρονων αδιεξόδων. Αλλος
θεωρεί τις εκλογές λύση, άλλος μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού ή και
οικουμενική.
Για ένα πάντως είμαι σίγουρος. Ακόμη και αν ανασταίναμε τον Ελευθέριο
Βενιζέλο, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ή και τον Καποδίστρια, θα είχαν πολύ
μεγάλη δυσκολία να βάλουν τάξη στο νεοελληνικό χάος.
Η σημερινή κυβέρνηση είναι εξαιρετική στο να προβάλλει φαντάσματα και να
εξολοθρεύει πραγματικούς ή φανταστικούς εχθρούς. Προσπαθώ να βρω και να
πιάσω στα χέρια μου ένα λιθαράκι πραγματικής δημιουργίας της, κάτι
παραγωγικό και καινούργιο, αλλά δυσκολεύομαι.
Το μόνο που θέλει είναι...
να
κρατάει έναν καθρέφτη μπροστά μας και να μας δείχνει συνέχεια τις
αμαρτίες, που είναι πολλές, του παρελθόντος.
Ετσι όμως δεν πάμε πουθενά,
δεν κυβερνιέται ο τόπος.
Θα χτυπήσουμε σε τοίχο σύντομα.
Θα χτυπήσουμε σε τοίχο σύντομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου