ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Ας μιλήσουμε για τη ΔΕΗ

Toυ ΣΩΚΡΑΤΗ ΤΣΙΧΛΙΑ

Προς στιγμήν παραβλέπω τους τουλάχιστον άκομψους κοινοβουλευτικούς χειρισμούς της κυβέρνησης με τα κόλπα των θερινών τμημάτων. Οχι γιατί υποτιμώ τα ζητήματα κοινοβουλευτικής πρακτικής, καθώς είναι η ουσία της δημοκρατίας, αλλά γιατί υπάρχει κάτι πιο επείγον: συμφωνούμε ότι ο μόνος τρόπος να αναχαιτισθεί η δολοφονική ανεργία που διαλύει τη χώρα είναι η υψηλή ανάπτυξη τώρα; 

Ολοι πλην ΚΚΕ συμφωνούν απολύτως. 

Μήπως διαφωνεί κανείς ότι ο μόνος τρόπος σ’ όλο τον πλανήτη να το πετύχεις αυτό είναι με επενδύσεις;  

Υπάρχει άλλη γνώμη για το ότι χρειαζόμαστε λοιπόν επειγόντως κεφάλαια, διεθνή κυρίως, γι’ αυτές τις επενδύσεις; 

Μάλλον δεν υπάρχει. 

Είμαστε ναι η όχι υποχρεωμένοι από την Ευρωπαϊκή Ενωση ν’ ανοίξουμε την αγορά ενέργειας; Είναι υποχρέωσή μας;
Εάν όλα αυτά συμβαίνουν, τότε το νομοσχέδιο μερικής ιδιωτικοποίησης της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού με τη δημιουργία της μικρής ΔΕΗ έπρεπε να μας απασχολεί για τα εξής: 

α) Εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις για έναν διεθνή διαφανή διαγωνισμό που θα αποφέρει ένα τουλάχιστον ικανοποιητικό τίμημα στη ΔΕΗ; 

β) Προϋποθέτει και δεσμεύει τις δύο νέες εταιρείες σε ανταγωνισμό και ανάπτυξη, με στόχο φθηνότερο ρεύμα για τους Ελληνες καταναλωτές αλλά και εξαγωγές ενέργειας που θα φέρουν πλούτο στη χώρα;
Πάνω σ’ αυτά τα κρίσιμα ζητήματα θα έπρεπε να διασταυρώνουν τα επιχειρήματά τους κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Αυτή είναι η μόνη χρήσιμη ενημέρωση την οποία θα έπρεπε να απολαμβάνουν οι πολίτες για να διαμορφώσουν υπεύθυνη γνώμη. 

Αντ’ αυτού, ξεκινήσαμε έναν ακόμη εμφύλιο: 

Οι «προδότες» ανταλλάσσουν ύβρεις με τους πολιτικούς του «αναχρονισμού και της καθυστέρησης...».
Ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ σαν μια ακόμη γενική πρόβα διαμόρφωσης συσχετισμών για την κατάκτηση της εξουσίας, η δε κυβέρνηση τον διαγωνίζεται σε πολωτική ρητορική, ενώ κρύβει τις πιθανές εσωτερικές αδυναμίες της στα θερινά τμήματα της βουλής με τις ελεγχόμενες πλειοψηφίες. Και οι δυο φανατίζουν, δαιμονοποιούν, συσκοτίζουν, άρα χειραγωγούν, ακόμη κι όταν έχουν τις καλύτερες προθέσεις.
Από παντού εξακοντίζονται μισές αλήθειες, πλέον δηλητηριώδεις κι από τα χειρότερα ψέματα