«Καλησπέρα, γείτονα».
«Καλησπέρα και σε σένα».
«Τι κάνεις;»
«Τι να κάνω; Φοβάμαι. Εσύ;»
«Εγώ, τι;»
«Εσύ, δεν φοβάσαι;»
«Κι εγώ φοβάμαι, αλλά τι μπορώ να κάνω; Κάθομαι στα σκοτεινά και περιμένω. Το έστειλες;»
«Οχι, ακόμα. Οπου να 'ναι θα το λάβεις. Μη ξεχάσεις να μου
στείλεις το δικό σου. Γείτονες είμαστε, ας βοηθήσει ο ένας τον άλλον».
«Δεν σε ξεχνώ. Και να θέλω, δεν μπορώ. Απλά περιμένω να μας
ειδοποιήσουν πότε θα αρχίσει το πανηγύρι. Πώς είναι τα πράγματα από την
άλλη πλευρά;»
«Πώς να είναι; Μαύρα και άραχλα. Ευτυχώς, τα παιδιά μου είναι καλά. Τα δικά σου;»
«Και τα δικά μου. Μόλις που τέλειωσαν με τα σχολεία κι είπαν να
ξεσκάσουν, κλειδαμπαρώθηκαν στα καταφύγια. Ας είναι όλου του κόσμου τα
παιδιά γερά, εμείς τα φάγαμε τα ψωμιά μας».
«Ακουσα πως θα σας βομβαρδίσουμε μεταξύ 10 και 12 το βράδυ. Εχε το νου σου».
«Σ' ευχαριστώ, γείτονα. Κι εγώ, πως θα σας πλήξουμε ξημερώματα.
Κι εσείς να πάτε στο καταφύγιο έγκαιρα. Καμιά φορά άλλα λένε κι άλλα
κάνουν».
«Το κινητό σου ΟΚ; Ρωτάω, μη και δεν λάβεις το μήνυμά μου».
«Μην ανησυχείς. Το φόρτισα και περιμένω. Ευτυχώς που έχουμε την τεχνολογία με το μέρος μας».
«Αυτή την τεχνολογία, γιατί η άλλη μάς πήρε και μας σήκωσε.
Πάντως, η δική μας τηλεφωνία έχει free μηνύματα κι απεριόριστη περιαγωγή
για καταστάσεις έκτακτης ανάγκης»
.
«Κι η δική μας. Να 'ναι καλά που μας σκέφτονται. Μέσα στο χάος,
να σου χρεώνουν εξτρά τα μηνύματα συμπαράστασης είναι απάνθρωπο. Πότε θα
τα ξαναπούμε;»
«Μακάρι να ήξερα. Ετσι όπως μας τρέχουν, ποιος μπορεί να είναι
σίγουρος για το αύριο; Πάντως, χάρηκα που τα είπαμε. Να σε έχει ο Θεός
σου καλά».
«Κι ο δικός σου Θεός, γείτονα. Κι επειδή μ' αρέσει να είμαι
αισιόδοξος, έλα να δώσουμε ένα τηλεφωνικό ραντεβού στο φλου, κι άμα
κάτσει, έκατσε. Τι λες, για μεθαύριο βράδυ;»
«Εντάξει φίλε. Μεθαύριο βράδυ».
«Το νου σου στα παιδιά».
«Αμήν. Και στα δικά σου».
Μόλις διαβάσατε ένα φανταστικό διάλογο ανάμεσα σε έναν Ισραηλίτη
και έναν Παλαιστίνιο, με αφορμή την είδηση που μας εντυπωσίασε και που
δεν θέλαμε να αφήσουμε ασχολίαστη.
Κάπου 500.000 SMS έστειλε η Χαμάς μέσω κινητής τηλεφωνίας στους
Εβραίους, προειδοποιώντας τους για επικείμενους βομβαρδισμούς.
Κι άλλα 150.000 μηνύματα έστειλε η άλλη πλευρά στους
Παλαιστινίους για τις ώρες και τους στόχους που θα πληγούν από τα πυρά
της.
Κι είναι απορίας άξιο πώς, εκεί που ο παραλογισμός του πολέμου
περισσεύει, υπάρχουν και κάποια μυαλά που επιστρατεύουν το τηλέφωνο για
να περιορίσουν, όσο μπορούν, τις ανθρώπινες απώλειες.
Βέβαια, ας μην αισιοδοξούμε, είναι βαρύ το κόστος σε ζωές,
ειδικά για τους Παλαιστινίους. Αλλά αν με ένα απλό SMS υπάρχει η
δυνατότητα να σωθεί έστω και ΕΝΑΣ από κάθε πλευρά, τότε χαλάλι οι
παρακολουθήσεις, χαλάλι οι υποκλοπές, χαλάλι τα όσα τραγικά και ανόσια
έβγαλε στη φόρα ο Σνόουντεν.
Δεν θέλουμε να μπούμε στη μέση μιας διελκυστίνδας που δεν λέει
να χορτάσει αίμα και πόνο. Κι ούτε αρεσκόμαστε στα εύκολα συμπεράσματα
περί κακών και καλών.
Αλλά σε μια γεωγραφική περιοχή που δεν έπαψε να τρέμει από
συστάσεώς της, το γεγονός πως ανταλλάσσονται μηνύματα προειδοποιητικά
των προθέσεων της άλλης πλευράς, είναι κάτι που γεννάει μια αμυδρή
ελπίδα για ένα αύριο πιο ασφαλές.
Κι ίσως με την παραπέρα πρόοδο της τεχνολογίας, λέμε ίσως, η
προαιώνια έχθρα ανάμεσα σε γείτονες και μη, να μείνει στα χαρτιά και τα
λόγια των τυφλών και των ανάλγητων.
«Ε, γείτονα, κοιμάσαι;»
«Οχι. Περίμενα να με πάρεις. Ολα καλά;»
«Ολα. Πάει και σήμερα. Για αύριο έχει ο Θεός».
«Τα παιδιά σου;»
«Αυτά είναι το πρόβλημα. Τρέμουν όταν νυχτώνει. Ο μικρός μου
χθες "έβρεξε" το κρεβάτι του, δεν αποχωρίζεται τη μάνα του»
.
«Κι ο δικός μου όλο ρωτάει. "Μπαμπά, τι σόι γείτονες είναι αυτοί; Να πάψεις να μιλάς μαζί τους στο τηλέφωνο"»
«Και συ τι απάντησες;»
«Αν πάψουμε να μιλάμε, γιε μου, θα πάψουμε να υπάρχουμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου