Tης ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ
Έβαζε η δασκάλα το θέμα. Αυτόματα έπιανα το στυλό στο χέρι. Ο καθείς
και οι ευκολίες του. Αν το σκεφτείς… Τα τελευταία 20κάτι χρόνια της ζωής
μου, βάζει η επικαιρότητα το θέμα και ‘γω, στην αρχή με γραφομηχανή, να
‘χει ήχο το κάθε γράμμα, μετά με το κομπιούτερ… Έτοιμο το κείμενο!
Μέχρι που ήρθε προχθές θέμα Μονολεκτικό «Έρχεται».
Έρχεται; Λιγουρεύτηκε αισιοδοξία το μυαλό. Λες κάτι να έρχεται; Κάτι
καλό;
Το πρώτο «έρχεται» της ζωής μου, φέρνει στο μυαλό εκείνους.
Ερωτευμένοι, νέοι, ωραίοι. Φιλιόντουσαν στο στόμα κι είχαν μια έξαψη για
εκείνον που «Έ-έ-έρχε-ται». Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αεροδρόμιο.
Μεσσίας. Πόσο τους ζήλεψα. Μικρή ήμουν. Κατέγραψα την προσμονή. Τη
σιγουριά τους, ότι αυτός που έρχεται, κάτι σπουδαίο φέρνει.
Χρόνια μετά. Πράσινες σημαίες κυμάτιζαν στην Εθνική οδό. Έρχεται και
θα μεθύσουμε τον ήλιο για την πάρτη του. Δεν ήμουν οπαδός. Αλλά με
παρέσερνε η χαρά τους. Υπήρχε μέσα μου ένα, μπορεί να ξέρουν καλύτερα
από μένα. Θα μου πεις, πόσες αλήθειες ν΄ αντιστοιχούν σε κάποιον που σου
περιγράφει τον ήλιο σαν πράσινο, με το καλημέρα σας; Εμπιστεύομαι ότι
είχε καλές προθέσεις. Παράλληλα, ταλαντούχος λαοπλάνος. Χαλάλι του.
Φοβού τους ατάλαντους. Θα είχε η συνέχεια.
Και το δικό μου «ΕΡΧΕΤΑΙ»; Κάποιο ρημαδο-«Έρχεται» στη ζωή μου;
Με
σαγήνευσε το «έρχεται» που αντιστοιχούσε στο Τείχος του Βερολίνου όταν
γκρεμίζονταν. Στους λαούς που ξεχύνονταν. Τόσο πάθος. Τόση ευτυχία. Τόση
προσμονή. Τόσο μεγάλη η αγκαλιά των Ελλήνων να υποδεχτεί! Πνίγηκε η
ψυχή μου στα όνειρα! Να δεις, ήρθε η στιγμή να ενωθεί ο κόσμος. Θα μας
διηγηθούν, θα τους διηγηθούμε. Θα συνυπάρξουμε μαγικά. Θα φιλιώσουμε στη
μέση της διαδρομής. Θα βρούμε τα καλά του καπιταλισμού και τα καλά του
κομμουνισμού. Πονεμένοι κι οι δυο, παράλληλα και πονηρεμένοι. Θα βρούμε
άκρη. Έλεγα κάτι μεγαλοστομίες!
Το επόμενο «έρχεται» ήταν για τον Κώστα, τον ανιψιό Καραμανλή. Όχι,
δεν πάσχω από αμνησία. Δεν αντιστοιχεί ενθουσιώδες «Έρχεται» σε Σημίτη,
ούτε σε Μητσοτάκη. Πρέπει να ‘σαι βιτσιόζος. Μιλάμε για ενθουσιώδεις
αφίξεις σήμερα, όχι υπολογισμούς. Υπάρχει διαφορά. «Έρχεται» λοιπόν για
τον μικρό Καραμανλή. Αν δεις την ταινία με την όπισθεν… Τόσοι πολίτες
καρδαμωμένοι στο φαϊ, στο χρήμα και στην παράλληλη εξουσία! Τη λες από
«παρά φύση» μέχρι συγκινητική την ψήφο για κάποιον που σου τάζει
«Επανίδρυση» και «έξω οι νταβατζήδες» σε κράτος με σωρεία μεγαλο- και
μικρο-νταβατζήδων. Φαντάσου τι alarm χτύπησε ο λαός! Τρόμαξαν την
καλοπέραση, οι καλοπερασμένοι. Διαισθάνονταν εφιάλτη. Μόνο οι πολιτικοί
αγρόν ηγόρασαν. Στράφι το «Έρχεται». Μικρός Καραμανλής. Σοφή στην
κυριολεξία της η επισήμανση «μικρός».
Κι έφτασαν και τα μικρότερα.
«Λεφτά υπάρχουν». Παιδική χαρά το κάναμε. Να αποτελειώσουν τα
τελειωμένα.
Τη συνέχεια τη ζούμε:
Δημοσκόπηση. ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, Χρυσή Αυγή.
Και ο Βενιζέλος σε σπαγκάτ… τέτοια ευλυγισία, μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Κίνημα
των 58 για μια νέα πρόταση κεντροαριστεράς. Μη και βγει φωτογραφία του
μέλλοντός μας χωρίς το κεφαλάκι του μέσα.
Και μπαίνει θέμα «ΕΡΧΕΤΑΙ». Μονολεκτικό. Κάνω τεχνική
αναπνοή στον εαυτό μου. Διάολε, καινούργια χρονιά! Δώσε χώρο στην
αισιοδοξία… Αγγούρω η αρθρογράφος. Το μόνο που βγαίνει από βαθιά, είναι
μια κραυγή «Ποιο κάθαρμα μου έκλεψε το "ΕΡΧΕΤΑΙ" από τη ζωή μου;».
Υ.Γ.: Τελικά, στο τείχος του Βερολίνου συνάντησα πρώτη και τελευταία
φορά ένα «έρχεται» αυτούσιο. Ένα «έρχεται» που ποτέ δεν ήρθε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου