Δεν ξέρω πότε έγινε το μεγάλο κακό. Με την ανακάλυψη της χαρτοπετσέτας ή
με τον εκτελωνισμό της πλαστικής καρέκλας;
O «Πολιτισμός» του Niall
Ferguson που διάβασα -με καθυστέρηση- αυτές τις μέρες αναφέρει πολλά για
τη συμβολή της ραπτομηχανής Singer στην εξέλιξη του Δυτικού πολιτισμού,
δεν δίνει όμως στοιχεία για το γκρέμισμά του.
Προσπαθώ λοιπόν να τα
βγάλω πέρα μόνος μου.
Κάθε Δεκαπενταύγουστο -δεν σας το κρύβω- ελπίζω να
είναι αλλιώς τα πράγματα. Είναι ίσως και η νοσταλγία. Ότι στην επόμενη
στροφή θα δω τους παππούδες τότε που δεν ήταν παππούδες να καθαρίζουν με
το χέρι και λίγο νερό από το ποτάμι, το αλάτι από τις σαρδέλες, να τις
βάζουν πάνω στο πρωινό φουρνισμένο ψωμί, να στάζουν λάδι, ρίγανη και να
το μοιράζουν. Κόκκινο κρασί από την νταμιτζάνα, ποτήρια που άκουγες τον
ήχο τους και δεν ανατρίχιαζες και μετά φρούτα -καρπούζες συνήθως και
τραγανή σταφίδα- κρυωμένες και αυτές στο ποτάμι. Άντε και κανένα
ξεροτήγανο στη λαδόκολλα. Χωρίς πιάτα, η φλούδα του καρπουζιού ήταν το
πιάτο, όπως οι πάνινες πετσέτες ήταν για τα χείλια και οι πολύχρωμες
πατανίες ριγμένες στις πεζούλες και στις σκιές των δέντρων ήταν οι
καρέκλες. Και άκουγες τον παπά όσο και τα χλιμιντρίσματα των γαιδάρων
και των μπεγιριών που ήταν δεμένα στην «πάνω μεριά».
Τώρα όλοι κάθονται σε πλαστικές καρέκλες, σερβίρονται σε πλαστικά πιάτα, πίνουν σε πλαστικά ποτήρια, από πλαστικά μπουκάλια που βγαίνουν από πλαστικές σακούλες. Ο αέρας δεν σηκώνει πια φούστες, δημιουργεί όμως στρώσεις από χαρτοπετσέτες στα πόδια σου. Ο παπάς σού τρυπά τα αυτιά με τη μικροφωνική του και οι γάιδαροι έγιναν ίπποι -100, 200- για τον καθένα μας. Δεν ξέρω.
Τώρα όλοι κάθονται σε πλαστικές καρέκλες, σερβίρονται σε πλαστικά πιάτα, πίνουν σε πλαστικά ποτήρια, από πλαστικά μπουκάλια που βγαίνουν από πλαστικές σακούλες. Ο αέρας δεν σηκώνει πια φούστες, δημιουργεί όμως στρώσεις από χαρτοπετσέτες στα πόδια σου. Ο παπάς σού τρυπά τα αυτιά με τη μικροφωνική του και οι γάιδαροι έγιναν ίπποι -100, 200- για τον καθένα μας. Δεν ξέρω.
Η ήττα δεν θα έρθει από τους Κινέζους όπως
προβλέπει(;) ο Niall Ferguson. Δεν θα υποδουλωθούμε από τα πολυβόλα
Μαξίμ όπως οι Αφρικανοί, ούτε θα την πατήσουμε όπως ο Αταχουάλπα ο
τελευταίος αρχηγός των Ίνκας που πήγε και στάθηκε μόνος του μπροστά
στους κατακτητές φωνάζοντας «δεν θα φύγω εάν δεν αποκαταστήσετε όσα
κλέψατε από τη χώρα μου»!
Η δική μας πτώση δεν θα είναι τόσο ηρωική. Θα
έχει την υπογραφή σακούλας σούπερ μάρκετ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου