ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ: Επίθεση της Δύσης στη Συρία όπως έκανε στη Λιβύη;

Toυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

 

Την Παρασκευή ήταν η γερμανική δεξιά εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», το κατεξοχήν έντυπο της γερμανικής επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ, που είχε έναν βαρυσήμαντο κεντρικό πρωτοσέλιδο τίτλο: «Ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας απειλεί τη Συρία με αντίδραση ''ισχύος''» - δηλαδή με ανοιχτή στρατιωτική επίθεση της Δύσης. 

 

Το Σάββατο ήταν η σειρά του κεντρικού πρωτοσέλιδου τίτλου της παγκόσμιας έκδοσης των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» που έθετε το ζήτημα από ανθρωπιστική σκοπιά, υποτίθεται: «Η δυστυχία εξαπλώνεται μέσα στο χάος της Συρίας». 

 

Την Κυριακή ήταν η σειρά της γαλλικής «Λε Μοντ». Μια μεγάλη φωτογραφία πολεμικών πλοίων του 6ου στόλου των ΗΠΑ στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας που πάντα απηχεί τις απόψεις του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών και τίτλος με σαφή πολεμική χροιά: «Ανάπτυξη του αμερικανικού ναυτικού ανοιχτά της Συρίας». Η λεζάντα μάς πληροφορούσε ότι «το Πεντάγωνο παρουσίασε μια γκάμα από επιλογές στον πρόεδρο Ομπάμα, ο οποίος φαίνεται να διστάζει για τη συμπεριφορά που θα ακολουθήσει».

Την Δευτέρα, τη σκυτάλη πήραν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου, οι οποίοι έθεταν το θέμα ωμά, χωρίς περιστροφές. «Η Δύση κοιτάζει προς αεροπορικά πλήγματα εναντίον του στρατού της Συρίας» ήταν ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της βρετανικής εφημερίδας, η οποία είναι η σημαντικότερη οικονομική εφημερίδα ολόκληρης της Ευρώπης. Οπως μας πληροφορούσε το αγγλικό έντυπο, οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Βρετανία είναι υπέρ της εξαπόλυσης μαζικής αεροπορικής επίθεσης των χωρών αυτών και των συμμάχων τους εναντίον των ενόπλων δυνάμεων της Συρίας, έχοντας προφανώς πειστεί ύστερα από δύο ολόκληρα χρόνια ότι οι Αραβες μισθοφόροι που χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν αυτοί και οι αραβικές πετρομοναρχίες του Κόλπου, μαζί με τη συριακή αντιπολίτευση, είναι αδύνατον να ανατρέψουν το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Ασαντ με τη δική τους δράση.

Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι εξετάζουν έτσι τις δυνατότητες επανάληψης του σχεδίου ανατροπής του Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη, όπου μόνο όταν επιτέθηκε το ΝΑΤΟ και έδρασαν Αμερικανοί, Γάλλοι, Βρετανοί και άλλοι Δυτικοί άνδρες των ειδικών δυνάμεων συν μονάδες του αιγυπτιακού στρατού κατόρθωσαν να πάρουν την εξουσία. Οι Λίβυοι και άλλοι Αραβες κατσαπλιάδες που παρίσταναν τη λιβυκή αντιπολίτευση είχαν συντριβεί ολοκληρωτικά στα πεδία των μαχών. 

 

Μόνο το ΝΑΤΟ κατόρθωσε να «καθαρίσει» τον Καντάφι, ο οποίος και αυτός είχε μαζέψει στίφη άλλων Αραβων κατσαπλιάδων μισθοφόρων που πολεμούσαν εκ μέρους του, καθώς η «αγάπη του λαού του» δεν φαινόταν ικανή να τον κρατήσει στην εξουσία. 

 

Η επανάληψη του σεναρίου της Λιβύης όμως στη Συρία δεν φαίνεται και τόσο απλή υπόθεση:

Η Ρωσία προτάσσει κατηγορηματικά βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Ανακοίνωση της Μόσχας μάλιστα υπενθυμίζει τα ασύστολα ψέματα που συνειδητά έλεγαν οι Αμερικανοί πριν από δέκα χρόνια, το 2003, όταν ισχυρίζονταν ότι δήθεν ο Σαντάμ Χουσεΐν κατείχε όπλα μαζικής καταστροφής προκειμένου να δικαιολογήσουν την εισβολή τους στο Ιράκ και την κατάληψη της χώρας. 

 

Πρόσθετο πρόβλημα για τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους είναι η σταθερή στήριξη του καθεστώτος Ασαντ από το Ιράν. Οχι φυσικά επειδή η Τεχεράνη μπορεί να αντιπαρατεθεί στρατιωτικά με το ΝΑΤΟ. Ούτε κατά διάνοια. Το Ιράν όμως μπορεί μετά τα αεροπορικά πλήγματα της Δύσης να πλημμυρίσει κυριολεκτικά τη Συρία με ισλαμιστές Ιρανούς μαχητές, οι οποίοι είναι σε θέση να αποσταθεροποιήσουν το καθεστώς των ανδρεικέλων που θα επιχειρήσει να επιβάλει η Δύση στη Δαμασκό, προκαλώντας ευρύτερη αναστάτωση στη Μέση Ανατολή. Στο πλαίσιο αυτό, δεν αποκλείεται καθόλου να σφαγούν κατά μάζες υποστηρικτές της αμερικανικής κατοχής και στο Ιράκ, κλονίζοντας και εκεί την αμερικανική κατοχή.

Φυσικά, ούτε η αντίδραση της Ρωσίας ούτε εκείνη του Ιράν είναι ανυπέρβλητα εμπόδια για την Ουάσιγκτον, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να ξεπεραστούν με αεροπορικές επιδρομές του ΝΑΤΟ διάρκειας μιας-δυο ημερών. Θα χρειαστεί πολύ σοβαρότερη αμερικανική στρατιωτική ανάμειξη με επίγειες δυνάμεις που θα πρέπει να είναι της τάξης των εκατοντάδων χιλιάδων ανδρών για να περιοριστούν σε ασήμαντο ποσοστό οι απώλειες των ΗΠΑ. Αν ο Ομπάμα διατάξει επίθεση κατά της Συρίας, το πιθανότερο είναι πως η κατάσταση στη Μέση Ανατολή θα επιδεινωθεί ραγδαία και δεν αποκλείεται οι εξελίξεις να αποδειχθούν ανεξέλεγκτες. Σύντομα θα δούμε...