Δεν είναι δυνατόν
-όσες κι αν είναι ακόμη οι προσωπικές μου διαφωνίες με τη γενική
αποκρατικοποίηση- να παραδίδουμε τον Ηλεκτρισμό, το Νερό και άλλα ζωτικά
αγαθά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και να μην τολμάμε να αναθέσουμε
συγγραφή βιβλίων στους σημαντικούς εκδοτικούς μας οίκους, που έχουν ήδη
τεράστια πείρα σε εκπαιδευτικά βιβλία και υψηλής ποιότητας
φροντιστηριακά.
Αντί του κρατικού εκδοτικού μονοπωλίου, του μοναδικού βιβλίου
που οδήγησε την εκπαίδευση στον ψιττακισμό, το υπουργείο θα δημοσιοποιεί
τα γενικά πλαίσια και τη φιλοσοφία (κυρίως παιδαγωγική) του ζητούμενου
σχολικού εγχειριδίου και θα προσέρχονται σε ανοιχτό δημόσιο διαγωνισμό
όσοι εκδοτικοί οίκοι έχουν την υποδομή και τους κατάλληλους συγγραφείς.
Σκεφτείτε, το τιράζ ενός σχολικού εγχειριδίου είναι παγίως
170.000 αντίτυπα. Αν προσέλθουν και εγκριθούν σε διαγωνισμό μειοδοτικό 5
μεγάλοι οίκοι με τρανταχτά ονόματα (αλλιώς πώς θα γίνουν
ανταγωνιστικοί;) θα υπολογίσουν να απορροφηθούν 30.000 αντίτυπα από τον
καθένα, αν επιλεγούν από τους διδάσκοντες και αγοραστούν από το κράτος
για να διανεμηθούν δωρεάν.
Μπεστ Σέλερ!!;;
Δεν θα γυρίσουν οι παπαγάλοι στη ζούγκλα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου