Η γραφική πλέον τουρκόφιλη
«ιστορικός» του «συνωστισμού» της Σμύρνης προχώρησε και σε νέες
φιλοτουρκικές θέσεις αρνούμενη πλέον και τις ηρωικές και αξιοπρεπείς
αντιμετωπίσεις από τις Ελληνίδες των ατιμωτικών τουρκικών επιθέσεων
εναντίον τους κατά την Επανάσταση.
Πρόσφατα, η παραπάνω «ιστορικός» προχώρησε στην άρνηση της
ηρωικής αυτοκτονίας των Ελληνίδων, όπως στο Ζάλογγο, καθώς και
γενοκτονιών που έχουν μάλιστα διεθνώς πλέον αναγνωρισθεί.
Η Βούλα Λαμπροπούλου έγραψε λαμπρή αντίκρουση, στηριζόμενη
κυρίως σε επιχειρηματολογία, ψυχολογική και εθνική («Καθημερινή»,
26.06.2013).
Αν και πολύ νεότερή μου, είναι γνωστή σε μένα λόγω της μακράς
μου ενασχόλησης με τα φεμινιστικά, και έχω εις χείρας μου έξι
δημοσιευθέντα έργα της, εκ των οποίων η «Φιλοσοφία των φύλων» (Αθήνα,
1984) είναι έργο πρωτότυπο 476 σελίδων. Τονίζω ότι η Βούλα Λαμπροπούλου
υπήρξε σταθερότατη στις θέσεις της εν γνώσει ότι αυτό είναι εις βάρος
της πανεπιστημιακής σταδιοδρομίας της.
Για να καταλάβει κανείς αλλά και για να μάθει πόσο
αντιφεμινιστικό πνεύμα ενέπνεε ακόμη και πολύ διακεκριμένους Ελληνες
συγγραφείς, συνιστώ το έργο της «Φεμινιστικά/Αντιφεμινιστικά» (Αθήνα,
1983) από το οποίο αρυόμεθα τα παρακάτω ελάχιστα από τα πάμπολλα
παραδείγματα.
Αντιφεμινιστικά: Ησίοδος, σελ. 25, στο «Εργα και Ημέραι», όπου η
γυναίκα εξομοιώνεται με τον κλέφτη καθώς και όπου αναφέρεται ότι η
γυναίκα δεν πρέπει να παντρεύεται αλλά να αγοράζεται ακολουθώντας τη
χρήση των βοδιών, Μένανδρος, σελ. 19, σύμφωνα με τον οποίο όπου υπάρχουν
γυναίκες εκεί είναι το μεγαλύτερο κακό, και Ιωάννης Χρυσόστομος, σελ.
56, που αναφέρει ότι ανάμεσα σ' όλα τα άγρια θηρία δεν υπάρχει
βλαβερότερο ζώο από τη γυναίκα.
Από τα Φεμινιστικά που είναι πολύ λιγότερα, αναφέρουμε τον
πατριάρχη της ελληνικής δημοσιογραφίας Βλάση Γαβριηλίδη, ο οποίος στο
έργο του «Αι Γυναίκες» (1986), σελ. 72, εξισώνει τη γυναίκα με τον
άνδρα, καθώς και τον ύμνο για τη Γυναίκα του Κωστή Παλαμά στο «Η
ασάλευτη ζωή», σελ. 157 (αφού προηγουμένως την είχε και αυτός
ειρωνευτεί).
Εκτός από αυτές τις θέσεις, δεν πρέπει να ξεχάσουμε και τις
γενοκτονίες Ελλήνων αλλά και άλλων εθνοτήτων που η Τουρκία αρνείται και η
Γερμανία στηρίζει βάσει του έργου του πατέρα του νεοοθωμανισμού
Νταβούτογλου, ο οποίος δεν διστάζει ρητά να υποστηρίζει τις
διεκδικητικές και εθνοκτόνους άλλων χωρών θέσεις στο γνωστότατο πλέον
έργο του «Το στρατηγικό βάθος - Η διεθνής θέση της Τουρκίας».
Εδώ θεωρώ σκόπιμο να προτείνω την εκ μέρους του ελληνικού
κράτους συστηματική χρησιμοποίηση των νέων μεθόδων του DNA, με τις
οποίες ταυτίσθησαν ένας προς έναν οι «δήθεν» αγνοούμενοι, δολοφονηθέντες
από τους Τούρκους κατά την τουρκική εισβολή. Ας μην ξεχνάμε και πολύ
παλαιότερα ευρήματα που αποκαλύφθηκαν με την ίδια μέθοδο, όπως ο τάφος
του Ριχάρδου του Γ' της Αγγλίας. Εμείς ζητάμε απλώς την χρονολόγηση των
γυναικείων οστών που βρίσκονται γύρω από το Ζάλογγο αλλά και γύρω από το
Σούλι και το Μανιάκι κ.ά.
Η μέθοδος αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να σταματήσουν και
οι αρνήσεις από τους φιλότουρκους «ιστορικούς» ακόμη και των γενοκτονιών
στις οποίες οι Τούρκοι εμμένουν ακόμη και όταν πρόκειται για
γενοκτονίες παγκοσμίως αναγνωρισμένες.
Σήμερα που η μέθοδος αυτή έχει τόσες επιτυχείς εφαρμογές, η μη
χρησιμοποίησή της από τη χώρα μας για εθνικά θέματα, δικαιοσύνης και
ισότητας των φύλων πρέπει να θεωρηθεί απαράδεκτη παράλειψη.
Η Βούλα Λαμπροπούλου θα πρέπει να βρει τον αναμφισβήτητα πλέον σύμμαχό της στη χρήση του DNA.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου