Του Nίκου Σακελλαρίου
Η καταβαράθρωση των κεφαλαιοποιήσεων στο Χρηματιστήριο Αθηνών σε συνδυασμό με την οικονομική στενότητα των εισηγμένων επιχειρήσεων δημιουργούν φαινόμενα επιχειρηματικής εξάρτησης στις εισηγμένες και ευνοούν τις εξαγορές ελληνικών εταιρειών από ξένες. Ενδεικτικά, στις τράπεζες και τις ασφαλιστικές με τα κέρδη α' τριμήνου 2011 οποιουδήποτε μεγάλου τραπεζικού ή ασφαλιστικού ομίλου στη Γερμανία και στη Γαλλία μπορεί να αποκτηθεί πακέτο πλειοψηφίας σε οποιαδήποτε ελληνική τράπεζα ή ασφαλιστική εταιρεία. Αυτό σαφέστατα έχουν στο μυαλό τους οι περισσότεροι τραπεζίτες όταν λένε ότι οδεύουμε σε «αφελληνισμό» της επιχειρηματικότητας.
Για παράδειγμα, με τα καθαρά κέρδη α' τριμήνου 2011 της Deutsche Bank ή της Allianz στη Γερμανία μπορεί να αποκτηθεί το 35%-40% της ΕΤΕ ή περίπου το 50% των Alpha Bank και Eurobank με σημερινές τιμές μετοχών.
Ασφάλειες
Η καθαρή κερδοφορία της ΑΧΑ στη Γαλλία μόνο στο α' τρίμηνο 2011 ξεπερνά ολόκληρη την παραγωγή (τζίρο) των 65 ασφαλιστικών εταιρειών στην Ελλάδα. Η παραγωγή της γερμανικής ασφαλιστικής Ergo σε 2 πόλεις (στο Ντίσελντορφ και το Αμβούργο) ξεπερνά την παραγωγή της Εθνικής Ασφαλιστικής σε ολόκληρη την Ελλάδα. Σε επίπεδο τροφίμων-ποτών, υπάρχουν 30 τουλάχιστον εταιρείες κρασιού στη Γαλλία και αντίστοιχες στην Ιταλία που πραγματοποιούν 10πλάσιες κερδοφορίες απ' ό,τι η εισηγμένη στο Χ.Α. «Κτήμα Λαζαρίδη». Το ίδιο ισχύει για εταιρείες αλλαντικών και τυριών σε Δανία και Ολλανδία σε σχέση με την Creta Farms ή τη «Νίκας».
Οι ξένοι όμιλοι το έχουν προσέξει αυτό όσο καιρό διαρκεί η ελληνική κρίση και σύμφωνα με πληροφορίες ξένων επενδυτικών οίκων, δεν θα διστάσουν να εκμεταλλευτούν το discount αυτό εάν θελήσουν να εισέλθουν στη ΝΑ Ευρώπη και τα Βαλκάνια, ακολουθώντας την τακτική του «ώριμου φρούτου», περιμένοντας δηλαδή να πέσουν οι κεφαλαιοποιήσεις των εισηγμένων σε ακόμη χαμηλότερα επίπεδα. Ωστόσο, στην παρούσα φάση οι ξένοι είναι απλώς παρατηρητές αφού εκτός από τις χαμηλές κεφαλαιοποιήσεις που έχουν οι εισηγμένες στην Ελλάδα, μεταφέρουν μαζί τους και τεράστια προβλήματα υποχρεώσεων, τα οποία οι ξένοι γνωρίζουν και ασφαλώς δεν θα επιθυμούσαν να τα επωμιστούν σε αυτή την συγκυρία.
Οι προσπάθειες που έχουν κάνει περίπου 75 εισηγμένες εταιρείες στο Χρηματιστήριο Αθηνών να αναχρηματοδοτήσουν μέσω ομολογιακών δανείων των τραπεζικό τους δανεισμό, ουσιαστικά μεταθέτει το πρόβλημα στη λήξη των επόμενων 3-5 ετών πάντα με βάση την ελπίδα ότι η Ελλάδα δεν θα έχει χρεοκοπήσει και ότι η ρευστότητα θα έχει επανέλθει στην επιχειρηματική ζωή.
Δυσκολεύει η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών εισηγμένων
Αυτό που προβληματίζει περισσότερο όμως δεν είναι η απόκλιση των κεφαλαιοποιήσεων και των μεγεθών αλλά κυρίως ότι επιδεινώνονται οι χρηματοοικονομικοί δείκτες.
Μπορεί οι πολλαπλασιαστές κερδών (τα γνωστά p/e) να μην έχουν αυξηθεί θεαματικά, αλλά αυτό οφείλεται στη δυσανάλογη υποχώρηση της μετοχής (p) σε σχέση με τον παρονομαστή δηλαδή τα κέρδη ανά μετοχή (p). Σε πολλές περιπτώσεις βέβαια τα κέρδη έχουν μετατραπεί σε ζημίες και έτσι δεν υφίσταται καν η σχέση.
Πάντως σε ό,τι αφορά τις ελληνικές εισηγμένες υψηλής κεφαλαιοποίησης στο σύνολό τους, το μέσο p/e σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των F.T και τις WSJ διαμορφώνεται μεταξύ 12-15 ενώ το μέσο p/e στις μεγάλες ευρωπαϊκές αγορές (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία) διαμορφώνεται σε μονοψήφια επίπεδα.
Country risk
Ωστόσο αυτό που προβληματίζει κυρίως τους ξένους που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα είναι το country risk, δηλαδή ο κίνδυνος πτώχευσης της χώρας, η αυξημένη γραφειοκρατία και η διαφθορά (fakelaki όπως το έγραφαν πρόσφατα οι ξένες εφημερίδες) και βέβαια οι συνθήκες με τις οποίες διεξάγεται η επιχειρηματικότητα.Επιταγές μεταχρονολογημένες πάνω από 3 μήνες, κύκλος πληρωμών πάνω από 6 μήνες, προμήθειες μεσιτείας της τάξης του 20% είναι φαινόμενα πρωτόγνωρα για όσους ξένους θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα για πρώτη φορά.
Ετσι προτιμούν τα τελευταία 3 χρόνια (μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008) να «κλείνουν» ευέλικτες συμφωνίες συνεργασίας αντί να προχωρούν σε άμεσες επενδύσεις στην Ελλάδα.
Οι πρόσφατες αποτυχίες των FNAC (στον κλάδο λιανικού εμπορίου) και της ALDI (super markets) στην Ελλάδα, οφείλονται στο γεγονός ότι δεν μπόρεσαν επιχειρηματικά να καταλάβουν την ελληνική πραγματικότητα, προδόθηκαν από εγχώριους συνεργάτες (στην περίπτωση ALDI) και κυρίως δεν θέλησαν να υποστηρίξουν οι μητρικές πολυεθνικές τις θυγατρικές τους στην Ελλάδα.
Επέκταση
Αντίθετα κινήθηκαν οι Credit Agricole με την Εμπορική, από την οποία τώρα πλέον προσβλέπει σε επέκταση της στην ελληνική αγορά, ενώ το ίδιο φέρεται ότι προσβλέπει και η Societe Generale με την Geniki Bank.
Στον ασφαλιστικό κλάδο, παρά το γεγονός ότι το μερίδιο αγοράς της γαλλικής AXA παραμένει μικρό (περίπου 5%) επί της συνολικής ασφαλιστικής αγοράς ωστόσο ο γαλλικός όμιλος προσβλέπει στην εκμετάλλευση του ονόματος και της τεχνογνωσίας στους κλάδους Συντάξεων και Ζωής (υγείας).
Στο επίκεντρο οι υποδομές
Κλάδοι που ενδιαφέρουν τους ξένους
Οι κλάδοι που ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τους ξένους επενδυτές αυτή την περίοδο στην Ελλάδα είναι κυρίως οι υποδομές. Εκτιμούν ότι οι αγορές σε ενέργεια, λιμάνια, νερά, τηλεπικοινωνίες γίνονται σε ιδιαίτερα χαμηλές αποτιμήσεις που μπορεί να δίνουν αυξημένη ασφάλεια ακόμη και σε περίπτωση «πιστωτικού ατυχήματος». Στους υπόλοιπους κλάδους εξετάζουν πρώτα τις σχέσεις ξένων/ίδια κεφάλαια (γιατί δεν θέλουν να φορτωθούν υποχρεώσεις), τη φερεγγυότητα και το καλό όνομα των εταιρειών μέσω των ξένων τραπεζών στην Ελλάδα και τη ρευστότητα στα ταμεία τους.
Ας μην ξεχνάμε ότι κανείς ξένος -σοβαρός- επενδυτής δεν είναι διατεθειμένος να επενδύσει σε μία χώρα όταν έχει πλήθος εναλλακτικές δυνατότητες στα γειτονικά κράτη. Γιατί να αγοράσει κάποιος ξένος μία ελληνική εισηγμένη όταν με τα ίδια λεφτά μπορεί να στήσει από την αρχή αντίστοιχη επιχείρηση στην Τουρκία της οποίας η οικονομία κινείται με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 6%, ή στη Βουλγαρία με υποδεκαπλάσιο λειτουργικό κόστος.
ΗΜΕΡΗΣΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου