Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Η Καμπότζη είναι γεμάτη ιστορίες χωρισμών, εξαφανίσεων, ορφάνιας και διαλυμένων οικογενειών, εξαιτίας του τυφώνα που αποτέλεσε για τη χώρα η εξουσία των Ερυθρών Χμερ. Ιστορίες όπως αυτή του Πιρούν Πέου, ο οποίος ξαναβρήκε τον πατέρα του Ναμ Πέου 36 χρόνια αφότου οι Ερυθροί Χμερ τον έριξαν σ' ένα φορτηγό για να τον πάνε για εκτέλεση, είναι κάτι παραπάνω από σπάνιες.
Ο Πιρούν Πέου ήταν 15 χρόνων τον Απρίλιο του 1975, όταν είδε με τα αδέλφια του να παίρνουν τον πατέρα τους, ο οποίος ήταν αστυνομικός του παλιού καθεστώτος στην Πουαπέτ, στα σύνορα με την Ταϊλάνδη. Η μοίρα αυτών των ανθρώπων ήταν γνωστή σε όλους: ένα χτύπημα με ρόπαλο στον αυχένα και η ανωνυμία ενός κοινού τάφου.
Οταν τα βιετναμικά στρατεύματα κατέλαβαν την Καμπότζη προκαλώντας την άτακτη φυγή των Ερυθρών Χμερ, τον Ιανουάριο 1979, ο Πιρούν και η οικογένειά του πέρασαν τα σύνορα της Ταϊλάνδης. Το 1982 έγιναν «δεκτοί» ως πρόσφυγες από τον Καναδά και εγκαταστάθηκαν στην Οτάβα. Το Φεβρουάριο του 2010, ένας μικρότερος αδελφός του Πιρούν ζήτησε τη συμβουλή ενός μέντιουμ της πόλης για τις δουλειές του κι εκείνη του είπε πως ο πατέρας του είναι ακόμη ζωντανός. Το ίδιο είπε στον μεγαλύτερο αδελφό του, ο οποίος είναι καθηγητής πανεπιστημίου, ένα μέντιουμ στο Βανκούβερ, διευκρινίζοντας μάλιστα ότι πρέπει να αναζητήσουν τον πατέρα τους κοντά στο μέρος όπου ζούσε προηγουμένως.
Ο Πιρούν πήγε στην Πουαπέτ και το φθινόπωρο του 2010 κάποιοι κάτοικοι του μίλησαν για έναν γέρο ζητιάνο, ο οποίος έμοιαζε με τον πατέρα του στη φωτογραφία του 1975 την οποία μοίραζε. Ομως όταν συνάντησε τον ηλικιωμένο, δεν τον αναγνώρισε.
«Είναι σίγουρο ότι δεν είσαι γιος μου», συμφώνησε και ο ζητιάνος, ο οποίος άρχισε όμως να κλαίει ανεξέλεγκτα. «Εκλαιγε τόσο που δεν κατάφερνε να αναπνεύσει. Ελεγε μόνο ότι του θύμιζα κάτι από το παρελθόν του, ίσως σε μια προηγούμενη ζωή», λέει ο Πιρούν στον ειδικό απεσταλμένο της γαλλικής «Λιμπερασιόν».
Το αίνιγμα λύθηκε χάρη στο Photoshop, που έδειξε ότι ο ζητιάνος είναι το πρόσωπο που εικονιζόταν στη φωτογραφία του 1975. Εκείνος ζήτησε να μιλήσει στο τηλέφωνο με τη μητέρα του Πιρούν στην Οτάβα και, μιλώντας μαζί της, θυμήθηκε το όνομά της, λεπτομέρειες από την κοινή ζωή τους, σωματικά χαρακτηριστικά. «Επρόκειτο για συγκεκριμένες αποδείξεις πως ήταν ο πατέρας μου. Είχε χάσει τη μνήμη του εξαιτίας των βασανιστηρίων στα οποία υποβλήθηκε από τους Ερυθρούς Χμερ», λέει ο Πιρούν.
Ο Ναμ Πέου σώθηκε ως εκ θαύματος από την εκτέλεση καταφέρνοντας να βγει από έναν σωρό πτωμάτων. Εγκαταστάθηκε στην Καμπότ, στον Νότο, και παντρεύτηκε. Ομως στα γεράματά του ένιωθε μια ανεξέλεγκτη επιθυμία να πηγαίνει τακτικά στην Πουαπέτ, η οποία απείχε από εκεί όπου έμενε 600 χιλιόμετρα.
Ο Πιρούν περιμένει τώρα από τον Καναδά τη μητέρα και τα αδέλφια του για να βρεθεί και πάλι μαζί η οικογένεια, για πρώτη φορά έπειτα από 36 χρόνια.
TA NEA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου