Η ώρα της δίκης

Του Γιώργου Αγγελόπουλου

Στις 10 Μαρτίου, στη Χάιφα, ένα ισραηλινό δικαστήριο θα εξετάσει τον φόνο της Αμερικανίδας φοιτήτριας Ρέιτσελ Κόρι- μια υπόθεση που αποδεικνύεται αγκάθι στο πλευρό των ισραηλινών αρχών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.

Την προσφυγή εναντίον του ισραηλινού υπουργείου Άμυνας έχουν καταθέσει οι γονείς της αδικοχαμένης φοιτήτριας. Μέλος του Διεθνούς Κινήματος Αλληλεγγύης (ΙSΜ), η 23χρονη Ρέιτσελ Κόρι είχε διακόψει για έναν χρόνο τις σπουδές της στη διάρκεια της δεύτερης Ιντιφάντα για να πάει στη Λωρίδα της Γάζας και σκοτώθηκε στις 16 Μαρτίου του 2003 από μια μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού ενώ προσπαθούσε να εμποδίσει την κατεδάφιση του σπιτιού ενός Παλαιστίνιου φαρμακοποιού.

Στη δίκη θα καταθέσουν τέσσερις Αμερικανοί και Βρετανοί αυτόπτες μάρτυρες του φόνου, στους οποίους επετράπη η είσοδος στο Ισραήλ- κατόπιν πιέσεων της αμερικανικής κυβέρνησης, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν»- ενώ ώς τώρα τους απαγορευόταν. Όμως δεν θα καταθέσει ο Παλαιστίνιος γιατρός που φρόντισε την Κόρι μετά τον τραυματισμό της, αφού οι ισραηλινές αρχές δεν του έδωσαν άδεια να βγει από τη Γάζα για να παραστεί στη δίκη.

Ο φόνος της Ρέιτσελ Κόρι συγκίνησε ολόκληρο τον κόσμο. Από τα ημερολόγια, τις επιστολές και τα e-mail που έστελνε στους δικούς της φτιάχτηκε η θεατρική παράσταση «Το όνομά μου είναι Ρέιτσελ Κόρι», που έκανε πρεμιέρα το 2005 στο Λονδίνο και από τότε παρουσιάστηκε σε δεκάδες θέατρα σ΄ όλο τον κόσμο και στο Ισραήλ (στην Ελλάδα, παίζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου με τη Δήμητρα Σύρου, σε σκηνοθεσία Μάνιας Παπαδημητρίου).

Η δίκη θα είναι ένα τεστ για το Ισραήλ. Τι συμβαίνει όταν το κράτος δικαίου έρχεται σε σύγκρουση με τις πολιτικές της στρατιωτικής κατοχής; Συχνά χάνει, όμως όχι πάντα, όπως φάνηκε από το γεγονός ότι οι παλαιστινιακές, ισραηλινές και διεθνείς διαμαρτυρίες υποχρέωσαν το Ισραήλ να χαράξει εκ νέου τμήμα του τείχους κοντά στο χωριό Μπιλίν, επειδή απέκοπτε τους Παλαιστινίους από τα εδάφη τους. Η δίκη είναι επίσης ένα τεστ για το μέλλον της ειρηνικής αντίστασης. Όπως επισημαίνει ο Ρόμπερτ Νάιμαν της αμερικανικής οργάνωσης Just Foreign Ρolicy, πολλοί λένε πως οι Παλαιστίνιοι πρέπει να βρούνε τον δικό τους Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, όμως αν η ισραηλινή κυβέρνηση μπορεί να σκοτώνει ατιμώρητα μια Αμερικανίδα ειρηνίστρια, τότε τι ελπίδες μπορεί να έχει ο Παλαιστίνιος Κινγκ ή Γκάντι;

Ο Νάιμαν συγκρίνει την επίδραση της υπόθεσης του φόνου της Κόρι με εκείνη που είχε στην Ελλάδα η υπόθεση της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη: Σε μια σκηνή της ταινίας «Ζ» του Κώστα Γαβρά, που αναφέρεται στην υπόθεση αυτή, ένας συνεργάτης του δολοφονημένου βουλευτή περνάει μπροστά από φοιτητές που γράφουν «Ζει» στο πεζοδρόμιο. «Είναι σχεδόν σαν να ζει», λέει. Έτσι και η Ρέιτσελ Κόρι. Τη δολοφόνησαν, όμως εξακολουθεί να τους καταδιώκει. Σαν να ήταν ζωντανή.