Το ξέρω ότι μιλάμε για ανθρώπους που είναι τόσο ανεπαρκείς που κατάφεραν να χάσουν εσωκομματικές εκλογές στο κόμμα του οποίου ήταν αρχιστελέχη εδώ και πολλά χρόνια από έναν άσχετο με το κόμμα (και την ελληνική πραγματικότητα γενικώς) ο οποίος μέχρι πριν λίγους μήνες ζούσε στην Αμερική. Δηλαδή για ανθρώπους από τους οποίους δεν μπορείς να περιμένεις τίποτα της προκοπής, τουλάχιστον από πολιτικής απόψεως. Αλλά αυτός ο τραγέλαφος της παρουσίασης ονόματος και σήματος παραήταν μεγάλος, ακόμα και για τα δικά τους δεδομένα.
Ας ξεκινήσουμε με το όνομα.
Δεν ξέρω ποιανού ιδέα ήταν οι ηττημένοι από τον Κασσελάκη να εμφανιστούν με ένα όνομα που παραπέμπει στην κυρίαρχη πολιτική δύναμη, τη Νέα Δημοκρατία, αλλά δεν μου φαίνεται και πολύ καλή. Η σύγκριση πάντα ευνοεί τον κυρίαρχο και αποβαίνει σε βάρος του μιμητή. Επιπλέον, μου φαίνεται πως δεν είναι καλή ιδέα να βάζεις στο όνομά σου πράγματα που περισσότερο απωθούν παρά ελκύουν. Και ο όρος «αριστερά» δεν είναι πια τόσο ελκυστικός, ειδικά από τότε που η αριστερά κλήθηκε να εφαρμόσει αυτά που κήρυττε και αποδείχθηκε ότι ο γάιδαρος, όσο κι αν προσπαθήσεις, είναι αδύνατον να πετάξει. Φυσικά οι ηττημένοι από τον Κασσελάκη είναι αριστεροί και το πέταγμα του γαϊδάρου είναι το μόνο για το οποίο έχουν μάθει να προσπαθούν να πείσουν, αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να το φωνάζουν. Και το ροκφόρ έχει μούχλα, αλλά δεν το πουλάνε ως «Μουχλιασμένο Τυρί».
Όμως η αδυναμία των συντρόφων να σκεφτούν ένα πρωτότυπο ή κάπως ελκυστικό όνομα δεν είναι τίποτα μπροστά στον κόλαφο του σήματος του σχηματισμού τους. Στο σήμα ξεπέρασαν τους ανεπαρκείς εαυτούς τους και απέδειξαν ότι εχθρός του κακού είναι το χειρότερο.
Έτσι παρουσίασαν κάτι που μοιάζει με…
τυφλό με το μπαστούνι του που δείχνει ή κατευθύνεται προς τα δεξιά
ποδοσφαιριστή που κάνει τάκλιν
Βραζιλιάνο που κάνει καποέιρα
μια παραλλαγή του σήματος της Alpha Bank
ένα βέλος που περνάει «σύριζα» από τον στόχο
...και με διάφορα άλλα τα οποία άκουσα, διάβασα και προτιμώ να μην επαναλάβω γιατί τελικά δεν έχουν και τόση σημασία. Τουλάχιστον όχι τη σημασία που έχει ότι το σήμα της Νέας Αριστεράς είναι ακριβώς το ίδιο, απλώς στραμμένο προς άλλη κατεύθυνση, με το σήμα μιας εταιρείας που εμπορεύεται έπιπλα γραφείου. «Κόπι πάστε» που θα έλεγε και ο σύντροφος Πολάκης.
Αν δεν πιστεύετε, μπορείτε να αναζητήσετε την εταιρεία στο pergoworkstyle.com (και να τρελάνετε τους φουκαράδες που θα σπάνε το κεφάλι τους να βρουν γιατί η επισκεψιμότητα στο σάιτ τους ξαφνικά πολλαπλασιάστηκε), αλλά νομίζω πως δεν χρειάζεται.
Στο κάτω κάτω μιλάμε για...
τους ανθρώπους που τους πήρε παραμάζωμα ο Κασσελάκης.
Λογικό είναι να μην μπορούν να καταφέρουν τίποτα της προκοπής, πόσο μάλλον τίποτα πρωτότυπο. Και μπράβο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου