Είναι άλλο πράγμα οι ανθρώπινες σχέσεις μεταξύ των λαών και άλλο οι διακρατικές.
Στις διακρατικές υπάρχει μεγάλος βαθμός αφαίρεσης. Ρυθμίζονται και εξελίσσονται αναλόγως των συμφερόντων της χώρας. Και όχι αναλόγως του αν υποχωρούν οι φοβίες των κυβερνώντων.
Διαβάζω για τις ανησυχίες, τις αισιοδοξίες και τις φοβίες της Αθήνας σε σχέση με την συμπεριφορά της Τουρκίας λες και έχουμε να κάνουμε με ένα καρυδότσουφλο χαμένο στη θάλασσα.
Και ενώ μας είπαν πως τίποτε δεν άλλαξε από τις διεκδικήσεις της Άγκυρας, ο διάλογος με τον Τσαβούσογλου ήταν… πολιτισμένος.
Η Τουρκία χορεύει την Αθήνα στο ταψί, όπως και όταν θέλει.
Υποθέστε πως είστε η Μέρκελ, ο Μακρόν ή οποιοσδήποτε ευρωπαίος ηγέτης που θα κληθεί να αποφασίσει για την πορεία των ευρωπαϊκών σχέσεων με την Τουρκία. Και παραμονές της απόφασης...
βλέπετε μια φωτογραφία σαν την παρακάτω.
Τι θα σκεφθείτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου