«Οταν εκείνος άκουσε τα ουρλιαχτά της συζύγου του, έτρεξε να συμπαρασταθεί. Εκεί είδε μια παρέα ανδρών που την είχαν περικυκλώσει, δύο την τραβοπαλούσαν έχοντας σκίσει το ρούχο της. Ενας σε μικρή απόσταση κατέγραφε τη σκηνή με το κινητό του. Αργότερα έμαθε ότι η σκηνή μεταδιδόταν απευθείας στο Διαδίκτυο. Ευτυχώς γι’ αυτόν, ο σύζυγος δεν ήταν μόνος. Τρεις φίλοι του έσπευσαν να βοηθήσουν. Ακολούθησε μικρή συμπλοκή – τίποτε σπουδαίο, μερικές γροθιές, κάτι κλωτσιές, φωνές, βρισιές. Ο σύζυγος και η παρέα του κατάφεραν να ακινητοποιήσουν δύο από τους δράστες και τους κράτησαν ώσπου να έρθει η αστυνομία. Οι δράστες θα μπορούσαν να είναι Ελληνες, εκείνα τα τίποτε, τους χουλιγκάνους που τα σπάνε και τα καίνε γιατί “έχουν πάθει μια ψυχολογία”, όπως λένε. Είχαν όμως την ατυχία να είναι Πακιστανοί εργάτες γης. Με αποτέλεσμα, την επομένη στο αυτόφωρο, όπου ο σύζυγος και η παρέα του εμφανίσθηκαν κατηγορούμενοι για παράνομη κράτηση, να βρεθούν αντιμέτωποι με ομάδες αλληλέγγυων που τους αποκαλούσαν ρατσιστές και κρατούσαν πανό “Black lives matter”. Ακολούθησαν διατριβές περί “κοινωνικού αυτοματισμού”, “ρατσιστικών αντανακλαστικών” της κοινωνίας μας και δημόσιες συζητήσεις με συμμετοχή επιφανών στελεχών ΜΚΟ που κατέληγαν ότι με αυτόν τον τρόπο δεν βοηθούμε την ένταξη και δεν θα καταφέρουμε ποτέ να λύσουμε το δημογραφικό».
Η αφήγηση είναι φανταστική.
Στην πραγματικότητα, ο σύζυγος δεν αντέδρασε, διότι οι δράστες ήταν συμπατριώτες του – φίλοι του ενδεχομένως. Ηταν ένα ενδο-πακιστανικό επεισόδιο, μια παρέα φίλων διασκέδασε παίζοντας με τη γυναίκα ενός εξ αυτών. Ιδιοκτησία τους είναι ούτως ή άλλως. Δεν πήγαν οι άνθρωποι να πειράξουν καμιά ξένη, αφού ούτως ή άλλως το Κοράνι απαγορεύει την κλοπή. Τα ήθελε κι αυτή εδώ που τα λέμε. Ούτε μαντίλα φορούσε ούτε μπουρκίνι.
Αν τους άφηναν να ολοκληρώσουν τη σκηνή, μπορεί να συνέβαλαν στη λύση του δημογραφικού. Γιατί έμπλεξε η αστυνομία;
Δεν είναι τυχαίο ότι για μια ακόμη φορά η Ευρώπη μας μάλωσε για τον τρόπο που συμπεριφερόμαστε στους μετανάστες. Δεν είναι ο πρέπων, λέει, με αποτέλεσμα να θέλουν να φύγουν.
Ευτυχώς, διάβασα, στους δύο συλληφθέντες φέρθηκαν με ευγένεια. Παραπέμπονται για έκθεση προσωπικών δεδομένων. Δεν πιστεύω να σκεφτεί κανείς την απέλαση γιατί θα έχουμε άλλα.
Ο συνδυασμός της φανταστικής αφήγησης με τα πραγματικά γεγονότα αναδεικνύει και το μέγεθος του ζητήματος. Πληθυσμοί που μεταφέρουν τον δικό τους κόσμο στον δικό μας. Ζητούν τη συνύπαρξη και καλά κάνουν. Υπερασπίζονται όμως και την ταυτότητά τους και καλά κάνουν. Το ερώτημα είναι, μέσα από ποιες υπερβάσεις η συνύπαρξη θα γίνει εφικτή, αφού η δική τους ταυτότητα αναιρεί τη δική μας;
Επειδή δεν έχω απάντηση, ζητώ...
τη βοήθεια των ειδικών.
Η άποψη των φεμινιστριών για το επεισόδιο με ενδιαφέρει ειλικρινά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου