“Εχθρός μας είναι ο καπνός, όχι οι καπνιστές”,
είναι το ευφυέστατο σλόγκαν της αντικαπνιστικής εκστρατείας. Εκτός
βέβαια [η πρόταση συμπληρώνεται αυτόματα, βάσει της λογικής της], αν …ο
καπνιστής εννοεί να συνεχίσει να καπνίζει. Σε τέτοια περίπτωση, ως φίλος
του εχθρού που είναι ο καπνός, δεν μπορεί παρά να είναι εχθρός επίσης…
Πρόκειται για συγκεκαλυμμένη απειλή, συνειδητή ή όχι.
Πρόκειται επίσης για τη γνωστή τακτική σπασίματος του τσαμπουκά,
ευδοκιμούσα σε ευαγή σωφρονιστικά ιδρύματα: κάποια απ’ τα μέτρα που
λαμβάνονται αποσκοπούν απλώς στο να θυμίζουν, με τρόπο μη επιδεκτικό
αντίρρησης, “ποιος είναι το αφεντικό”.
Ο εχθρός, το κάπνισμα, δεν απαγορεύεται μια κι έξω, όπως θα ήταν λογικό,
δια της απαγορεύσεως του ίδιου του τσιγάρου: σε τέτοια περίπτωση θα
χάνονταν υπερπολύτιμοι φόροι – που σημαίνει, απλά: “οικονομία υπεράνω όλων”
σε πείσμα του οτιδήποτε μας λένε. Αντίθετα, γίνεται ακόμα πιο
προσοδοφόρο, με τη μορφή προστίμων, πέρα απ’ την μείωση στα νοσήλια.
Από τη στιγμή που τα τσιγάρα
πωλούνται ελεύθερα, η ποινικοποίηση του καπνίσματος ισοδυναμεί με
αποποινικοποίηση της πώλησης των drugs, ενώ η κατανάλωσή τους είναι
παράνομη.
Θυμίζει ακόμα κάτι για το οποίο δικαίως
διαμαρτύρεται η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα: την υποκρισία μιας κοινωνίας που
λέει: “κάνετε ότι θέλετε, αλλά …στο σπίτι σας. Δεν χρειάζεται και να σας
βλέπουμε…”
Και …τι σημαίνει “απαγορεύεται το κάπνισμα”. Το κάπνισμα είναι διαφόρων
ειδών και διαβαθμίσεων. Δεν είναι το ίδιο τα τρία τσιγάρα με τα τρία
πακέτα την ημέρα.
Κι αν το τσιγάρο “σκοτώνει” …και το πέρασμα στο απέναντι πεζοδρόμιο, υπό
συνθήκες, σκοτώνει. Και η οδήγηση επίσης. Να κυκλοφορούμε με επιγραφές
“ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΣΚΟΤΩΝΕΙ” στα ταμπλώ των αμαξιών μας; να θεωρούμε δεδομένο ότι ο οδηγός είναι ατζαμής, όπως θεωρείται δεδομένο ότι ο καπνιστής είναι μανιώδης;
Αλλά το πιο αηδιαστικό απ’ όλα είναι...
το φαινόμενο του …νομοταγή πολίτη,
έτοιμου, όχι απλώς να καταγγείλει/ρουφιανέψει, αλλά και να γελοιοποιήσει
τον καπνιστή, περνώντας από “επιχειρήματα” του τύπου “να γίνει η Ελλάδα
σαν τα άλλα ανεπτυγμένα κράτη” στο λαϊκοχαβαλέ που οργιάζει αυτές τις
μέρες στα social media.
Και να το πρότυπο του “νοικοκυραίου” δεξιούλη που καλό είναι να θυμάται κανείς, όταν μπουχτίζει από το αντίστοιχο του “αντίθετού του”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου