Αν θέλουμε να δούμε με ψυχραιμία τα πράγματα, πρέπει να δώσουμε ένα δίκιο στον κ. Νίκο Φίλη. Οι μπογιές είναι απλώς μπογιές και φυσιολογικώς δεν πρέπει να τις φοβόμαστε. Με ένα μερεμέτι (τρίψιμο, αστάρι, δύο χέρια βάψιμο) σβήνει το «επαναστατικό» αποτύπωμα.
Κοστίζει λίγο παραπάνω, αν συνυπολογίσουμε τον ΦΠΑ 24%, αλλά κάθε σπιτονοικοκύρης το έχει περάσει, διότι κάποιοι θέλουν «κόκκινες πόλεις», άλλοι πάλι επιθυμούν «λευκές (χωρίς μετανάστες) γειτονιές» και κάποιοι αγαπούν τη Σούλα ή την Κατερίνα.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε επίσης αυτά που γράφονται με τις μπογιές, ασχέτως αν είναι ευθείες απειλές, όπως όσα γράφτηκαν προχθές στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο «Γούναρη ετοιμάσου. Ερχεται η σειρά σου».
Κοστίζει λίγο παραπάνω, αν συνυπολογίσουμε τον ΦΠΑ 24%, αλλά κάθε σπιτονοικοκύρης το έχει περάσει, διότι κάποιοι θέλουν «κόκκινες πόλεις», άλλοι πάλι επιθυμούν «λευκές (χωρίς μετανάστες) γειτονιές» και κάποιοι αγαπούν τη Σούλα ή την Κατερίνα.
Δεν πρέπει να φοβόμαστε επίσης αυτά που γράφονται με τις μπογιές, ασχέτως αν είναι ευθείες απειλές, όπως όσα γράφτηκαν προχθές στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο «Γούναρη ετοιμάσου. Ερχεται η σειρά σου».
Πρέπει να ανησυχούμε μόνο όταν με το ίδιο (μαύρο) χρώμα βλέπουμε συνθήματα «μπουνιές και κλωτσιές σε αριστερούς καθηγητές». Αλλά, πάλι, μπογιά είναι κι αυτό, και όπως θα έλεγε ο πολύ αριστερός κ. Νίκος Φίλης «πλημμέλημα, πταίσμα, τα καταδικάζουμε...».
Τα μπουγελώματα (όπως του κ. Πέτρου Ευθυμίου το 2012) είναι δροσιστικά και επίσης δεν πρέπει να τα φοβόμαστε. «Νεράκι ήταν», είπε η Χρυσή Αυγή, ένα επιχείρημα που μπορεί να μεταφερθεί αυτούσιο στο ιδεολογικό οπλοστάσιο της ατρόμητης (για όλα) Αριστεράς.
Ούτε τις full-face μάσκες που φορούσαν οι ελαιοχρωματιστές του «Ρουβίκωνα» πρέπει να φοβόμαστε. Βαμβακερά υφάσματα είναι· αν είναι συνθετικές, πρέπει να φοβούνται μόνο εκείνοι που τις φορούν, διότι προκαλούν εξανθήματα. Οσο για τα στειλιάρια, τους λοστούς, τις βαριοπούλες κ.λπ., «ε, δεν είναι και καλάσνικοφ» να τα φοβόμαστε. Εργαλεία καθημερινής χρήσης για τις διαδηλώσεις τα χαρακτήρισε ένας φωστήρας του ΣΥΡΙΖΑ· και λέμε «καθημερινής χρήσης» διότι οι διαδηλώσεις στην Αθήνα είναι καθημερινές.
Για τις μολότοφ δεν γεννάται λόγος, διότι όπως αναρωτήθηκε ένας τέως πρωθυπουργός, «τι κακό έχουν οι μολότοφ;». Μπουκαλάκια με εύφλεκτο υγρό είναι και στον ΣΥΡΙΖΑ «δεν θυμούνται να έχει σκοτωθεί κάποιος από μολότοφ». Ή, όπως έλεγε στην Κοζάνη ο ίδιος τέως πρωθυπουργός, «μεμονωμένα φαινόμενα οι μολότοφ σε κάποιες σχολές στο κέντρο της Αθήνας». Μην ξεχνάμε ότι πάντα «εξαρτάται σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν οι μολότοφ. Εκεί που τις ρίχνουν ή εκεί που πέφτουν;».
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως ούτε τα καλάσνικοφ πρέπει να φοβόμαστε. Οπως απέδειξε η πρόσφατη ληστεία σε κατάστημα τυχερών παιγνίων, τα όπλα αυτά είναι επικίνδυνα μόνο σε όσους τα χρησιμοποιούν. Αν αλλάξουν απότομα χέρια, σακατεύουν τους χρήστες τους.
Το βασικό συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην έκανε την αταξική κοινωνία, όπως φανταζόταν, αλλά...
Τα μπουγελώματα (όπως του κ. Πέτρου Ευθυμίου το 2012) είναι δροσιστικά και επίσης δεν πρέπει να τα φοβόμαστε. «Νεράκι ήταν», είπε η Χρυσή Αυγή, ένα επιχείρημα που μπορεί να μεταφερθεί αυτούσιο στο ιδεολογικό οπλοστάσιο της ατρόμητης (για όλα) Αριστεράς.
Ούτε τις full-face μάσκες που φορούσαν οι ελαιοχρωματιστές του «Ρουβίκωνα» πρέπει να φοβόμαστε. Βαμβακερά υφάσματα είναι· αν είναι συνθετικές, πρέπει να φοβούνται μόνο εκείνοι που τις φορούν, διότι προκαλούν εξανθήματα. Οσο για τα στειλιάρια, τους λοστούς, τις βαριοπούλες κ.λπ., «ε, δεν είναι και καλάσνικοφ» να τα φοβόμαστε. Εργαλεία καθημερινής χρήσης για τις διαδηλώσεις τα χαρακτήρισε ένας φωστήρας του ΣΥΡΙΖΑ· και λέμε «καθημερινής χρήσης» διότι οι διαδηλώσεις στην Αθήνα είναι καθημερινές.
Για τις μολότοφ δεν γεννάται λόγος, διότι όπως αναρωτήθηκε ένας τέως πρωθυπουργός, «τι κακό έχουν οι μολότοφ;». Μπουκαλάκια με εύφλεκτο υγρό είναι και στον ΣΥΡΙΖΑ «δεν θυμούνται να έχει σκοτωθεί κάποιος από μολότοφ». Ή, όπως έλεγε στην Κοζάνη ο ίδιος τέως πρωθυπουργός, «μεμονωμένα φαινόμενα οι μολότοφ σε κάποιες σχολές στο κέντρο της Αθήνας». Μην ξεχνάμε ότι πάντα «εξαρτάται σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν οι μολότοφ. Εκεί που τις ρίχνουν ή εκεί που πέφτουν;».
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως ούτε τα καλάσνικοφ πρέπει να φοβόμαστε. Οπως απέδειξε η πρόσφατη ληστεία σε κατάστημα τυχερών παιγνίων, τα όπλα αυτά είναι επικίνδυνα μόνο σε όσους τα χρησιμοποιούν. Αν αλλάξουν απότομα χέρια, σακατεύουν τους χρήστες τους.
Το βασικό συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην έκανε την αταξική κοινωνία, όπως φανταζόταν, αλλά...
δημιούργησε μια χώρα δίχως φόβο.
Μια ατρόμητη κοινωνία.
Με τις υγείες μας...
Με τις υγείες μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου