ΝουΔοΣΥΡΙΖΑίικο ΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΡΑΓΙΑΔΙΣΤΑΝ: Ἐξηρέθη ἡ νῆσος Λέβιθα διότι «θεωρεῖται» γκρίζα ζώνη!

ΠΡΕΠΕΙ νά θεωρήσουμε ἰδιαιτέρως ἀνησυχητικό τό γεγονός ὅτι ἡ νησίς Λέβιθα ἐξαιρεῖται τοῦ σχεδιασμοῦ τῆς δημιουργίας «κλειστῶν κέντρων» φιλοξενίας μεταναστῶν.  

Τό ζήτημα ἔχει ἐθνικές διαστάσεις, τίς ὁποῖες φυσικά ἀγνοοῦν οἱ διάφοροι ἀριστεροί πού σήκωσαν θόρυβο ὑποστηρίζοντας ὅτι οἱ μετανάστες «στέλνονται ἐξορία στά ξερονήσια». Στήν πραγματικότητα, μέ αὐτούς τούς ἰσχυρισμούς ἔπαιζαν τό παιγνίδι τῆς Τουρκίας. Θέλουμε νά πιστεύουμε ἀθελήτως. Μᾶς ἀνησυχεῖ ὅμως πολύ περισσότερο ἡ διστακτικότης τήν ὁποία ἐπιδεικνύει ἡ Κυβέρνησις στό συγκεκριμένο θέμα.

Οἱ πληροφορίες τῆς «Ἑστίας» ἀναφέρουν ὅτι ἡ Ἑλλάς ἀνακρούει πρύμναν ὅσον ἀφορᾶ τό συγκεκριμένο νησί, μόνο καί μόνο γιά νά μήν προκληθοῦν τριβές μέ τήν Τουρκία ἡ ὁποία θεωρεῖ τήν ἐκεῖ θαλασσία περιοχή «γκρίζα ζώνη».  

Πράγματι, ἡ Λέβιθα εὑρίσκεται ἀνατολικῶς τῆς νησῖδος Κίναρος γιά τήν ὁποία ἡ Ἄγκυρα δημιούργησε ζήτημα ὅταν ἄρχισε ἐπιχείρησις ἐρεύνης γιά τούς πιλότους τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ πού ἔπεσαν ἐκεῖ κατά τήν διάρκεια ἀσκήσεως. Τό γεγονός ὅτι ἡ περιοχή αὐτή κεῖται δυτικά τῆς Καλύμνου καί τῆς Λέρου, δέν σημαίνει τίποτε γιά τούς Τούρκους. Τήν διεκδικοῦν εὐθέως. Καί ἐμεῖς ὑποχωροῦμε.  

Σέ κάποιες ἄλλες ἐποχές, αὐτή ἡ τακτική ὀνομάσθηκε ὑποτιμητικῶς «ἄψογος στάσις». 

Οἱ πληροφορίες ἐπιμένουν ὅτι αὐτήν τήν «ἄψογο στάση» τήν εἰσηγήθησαν ἐκπρόσωποι κορυφαίου Ὑπουργείου κατά τήν εὐρεῖα κυβερνητική σύσκεψη πού ἐπραγματοποιήθη, προκειμένου νά ἀποφασισθοῦν τά βήματα πού θά ἀναληφθοῦν, προκειμένου νά τεθεῖ σέ ἐφαρμογή τό σχέδιο γιά τά προαναχωρησιακά κέντρα.  

Τά ἐπιχειρήματα ἁπλά ὅσο καί φοβικά. 

Ἡ Τουρκία θά ἀντιδράσει! Ἄν πρόκειται νά ὑποχωροῦμε κάθε φορά ποῦ ἡ Τουρκία ἀντιδρᾶ, τότε γιά τίνος εἴδους ἐθνική κυριαρχία ὁμιλοῦμε; Εἶναι γνωστόν ἄλλωστε ὅτι ἡ Τουρκία διεκδικεῖ τίς θαλάσσιες περιοχές τοῦ Αἰγαίου ἀνατολικῶς τοῦ 25ου μεσημβρινοῦ. Τοῦ μεσημβρινοῦ, ὁ ὁποῖος «κόβει» στά δύο τό νησί τῆς Ἄνδρου, γιά νά δώσουμε ἕνα χαρακτηριστικό γεωγραφικό ὁρόσημο. Θά ὑποχωροῦμε κάθε φορά πού ἐνοχλεῖται ἡ Τουρκία ἐπειδή γίνεται ἕνα ἔργο ἤ δημιουργεῖται κάποια ἐθνική ὑποδομή; 

Θά μποροῦσε νά ἰσχυρισθεῖ κάποιος ὅτι ἴσως γινόμεθα ὑπερβολικοί. Ὅτι δέν χάθηκε ὁ κόσμος ἄν ἀλλάξει ἕνας σχεδιασμός πού ἀφορᾶ τήν ἐγκατάσταση τῶν μεταναστῶν.  

Προφανῶς καί δέν εἶναι ἔτσι. Ἡ μία ὑποχώρησις μπορεῖ νά φέρει πολλές ἀκόμη. Ἄλλωστε ἡ φράσις «δέν διεκδικοῦμε» πού ὁρίζει τήν πολιτική μας, τίς τελευταῖες δεκαετίες, συνεχίζεται καί μέ τήν «δέν παραχωροῦμε». Καί ἀποφάσεις ὅπως αὐτή γιά τήν Λέβιθα συνιστᾶ ὑπό μίαν ἔννοια παραχώρηση. 

Θεωροῦμε, ἐξ ἄλλου, δεδομένο ὅτι...

 οἱ ἐπιλογές τῶν ἕξι σημείων γιά τήν δημιουργία τῶν «κέντρων» δέν ἔγιναν τυχαίως. Προηγήθηκε μελέτη, προεργασία καί ἔγιναν εἰσηγήσεις ὑπηρεσιακῶν παραγόντων πού ἔλαβαν ὑπ’ ὄψιν τήν πληθώρα τῶν σχετικῶν παραμέτρων. Ἡ ἐξαίρεσις τῆς Λέβιθας δηλαδή ἀνατρέπει ἕναν ὁλόκληρο σχεδιασμό καί ἀναιρεῖ τήν ὅλη λογική τοῦ κυβερνητικοῦ σχεδίου.

Τά φερέφωνα τῆς ἀριστερᾶς κατηγοροῦν τήν Κυβέρνηση ὅτι τηρεῖ «σιγή ἰχθύος». Ὅμως δέν ἀναφέρονται στήν οὐσία τοῦ προβλήματος, ἀλλά στίς ἰδεοληψίες τους, τίς ὁποῖες περιβάλλουν μέ τό ἔνδυμα τοῦ «ἀνθρωπισμοῦ». Ἑνός ψευδεπιγράφου ἀνθρωπισμοῦ, βεβαίως.

ΕΣΤΙΑ