"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΑΦΕΝΟΒΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Χρειάζεται το «κρύο αίμα» της διπλωματίας


Θέλει λίγο προσοχή η εναλλαγή των εθνικών μας συναισθημάτων όταν πρόκειται για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. 

Τη μία ημέρα είμαστε στα σύννεφα λόγω της επίσκεψης Πομπέο, την επόμενη στα τάρταρα, λόγω του τηλεφωνήματος Τραμπ - Ερντογάν και της εισβολής στη Συρία, και τη μεθεπόμενη πάλι στα σύννεφα γιατί Αμερικανοί και Ευρωπαίοι στρέφονται κατά της Τουρκίας. 

Ο τομέας δεν ενδείκνυται από μόνος του για συναισθηματικές αντιδράσεις, ταιριάζει περισσότερο με τον ορθολογισμό και το «κρύο αίμα». Ομως, τώρα πια, μπορεί να γίνει και επικίνδυνος για την ψυχική σταθερότητα όσων ασχολούνται με το αντικείμενο. Που δεν είναι ασφαλώς μόνο οι ειδικοί, γιατί ο ελληνικός «καφενές» διαθέτει διεθνολόγους και στρατηγικούς αναλυτές κάθε απόχρωσης. Προσοχή, λοιπόν!

Τα καλύτερα μυαλά των ισχυρότερων χωρών δεν μπορούν να βγάλουν άκρη ή να κάνουν προβλέψεις για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα

Οι ΗΠΑ χάνουν την επιρροή τους λόγω των χειρισμών Τραμπ και δίνουν την εντύπωση ότι δύσκολα μπορεί κάποιος να βασιστεί επάνω τους.  

Η Ρωσία κερδίζει τις εντυπώσεις και νιώθει ισχυρή. 

Η Τουρκία έχει αυτονομηθεί και φέρεται ως μεγάλη δύναμη, φλερτάροντας όμως με την ύβριν και ενδεχομένως την οικονομική καταστροφή. 

Η Ε.Ε. είναι χωρίς ηγεσία, βαθιά διχασμένη και γεωπολιτικά παράλυτη. 

Τα Βαλκάνια θα βλέπουν σε λίγο την Ευρώπη να απομακρύνεται, γεγονός που θα προκαλέσει άλλο κύκλο αποσταθεροποίησης.

Και όλα αυτά, σε ένα τοπίο που αλλάζει μέρα με τη μέρα γιατί βασίζεται σε απρόβλεπτους παίκτες, με την «παράφρονα μεταβλητή» να κυριαρχεί. 

Η μόνη λύση σε αυτό το σκηνικό είναι η ενεργός διπλωματία, αλλά με προσεκτικές κινήσεις.  

Είναι ανόητο να μπαίνει, για παράδειγμα, μπροστά η Ελλάδα στην υπόθεση των κυρώσεων για την Τουρκία. Το κάνουν τα «μεγάλα παιδιά» που εισπράττουν και το κόστος. Η Ελλάδα μπορεί να εισπράξει οφέλη από αυτό. Δεν χρειάζεται να το διαφημίζει για να εισπράξει παροδικά χειροκροτήματα στην εσωτερική σκηνή.  

Το ίδιο ισχύει και για τα Βαλκάνια. Μιλάμε με όλους, μπορούμε να παίξουμε ρόλο, αλλά η εξωτερική πολιτική δεν πρέπει να υπαγορεύεται από το τι γίνεται αρεστό στο κοινό. Γι’ αυτό και ομολογώ πως εξοργίζομαι όταν...


 ακούω διπλωμάτες να μπερδεύουν το ποια είναι η δουλειά τους και να γίνονται σύμβουλοι πολιτικής επικοινωνίας. 

 Πληρώνονται για να μας πουν τι είναι προς όφελος του εθνικού συμφέροντος, όχι τι πουλάει και τι όχι εσωτερικά.

Τους χρειαζόμαστε μήπως και μπορέσουμε να βγάλουμε άκρη σε ένα θολό τοπίο που κρύβει κινδύνους αλλά και ευκαιρίες. Μακριά από ενθουσιασμούς και απογοητεύσεις αλλά και τα άχρηστα διπλωματικά κλισέ του παρελθόντος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: