Ο Μάνος Βουλαρινος παραθέτει 6 λόγους για τους οποίους η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας ταιριάζει γάντι σε κάποιον σαν τον Καραμανλή
Τις τελευταίες ημέρες γίναμε μάρτυρες της προσπάθειας του Κωνσταντίνου του Ικανού (και κάποιων φιλικών του δημοσιογράφων) να παραστήσει ότι είναι ενεργός πολιτικός.
Τις τελευταίες ημέρες γίναμε μάρτυρες της προσπάθειας του Κωνσταντίνου του Ικανού (και κάποιων φιλικών του δημοσιογράφων) να παραστήσει ότι είναι ενεργός πολιτικός.
Μετά από 10 χρόνια αργομισθίας και 5,5 χρόνια τεμπελιάς που προηγήθηκαν, ο Κωνσταντίνος ο Εργατικός έκανε ένα σταντ-απ στο (Ο)Βελίδειο απ’ όπου απηύθηνε ένα ελαφροσήμαντο μήνυμα γεμάτο ξύλινες μπουρδίτσες για «το μέλλον που είναι γεμάτο προκλήσεις» οι οποίες χρειάζονται «τόλμη και αποφασιστικότητα» και άλλα τέτοια πομπώδη τίποτα.
Δυστυχώς δεν βρήκε είπε κάτι για τον εμπιστό του Παπαγγελόπουλο (κοτζάμ αρχηγό της ΕΥΠ τον είχε διορίσει) και γενικότερα για τα μοιραία χρόνια που ήταν πρωθυπουργός, πράγμα εντελώς κατανοητό καθώς μπορεί να κοιμόταν και να μην έχει εικόνα της περιόδου.
Όπως κάθε νεκρανάσταση, η εμφάνιση του Κωνσταντίνου του Αποτελεσματικού, έξαψε τη φαντασία και οδήγησε πολλούς συμπολίτες να τον ονειρευτούν μέχρι και Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αξίωμα που, όσο το σκέφτομαι, όλο και λιγότερο απίθανο μου φαίνεται.
Δυστυχώς δεν βρήκε είπε κάτι για τον εμπιστό του Παπαγγελόπουλο (κοτζάμ αρχηγό της ΕΥΠ τον είχε διορίσει) και γενικότερα για τα μοιραία χρόνια που ήταν πρωθυπουργός, πράγμα εντελώς κατανοητό καθώς μπορεί να κοιμόταν και να μην έχει εικόνα της περιόδου.
Όπως κάθε νεκρανάσταση, η εμφάνιση του Κωνσταντίνου του Αποτελεσματικού, έξαψε τη φαντασία και οδήγησε πολλούς συμπολίτες να τον ονειρευτούν μέχρι και Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αξίωμα που, όσο το σκέφτομαι, όλο και λιγότερο απίθανο μου φαίνεται.
Στο κάτω κάτω καθόλου δεν αποκλείεται η ΝΔ να ανταποδώσει τη χειρονομία του ΣΥΡΙΖΑ που το 2015 πρότεινε νεοδημοκράτη Πρόεδρο και να προτείνει έναν συριζαίο (ή σύμφωνα με μια άλλη οπτική, δεν αποκλείεται να ξαναέχουμε εναν συριζαίο προέδρο).
Πέρα, όμως, από το πιθανό ή το απίθανο της εκλογής του Καραμανλή στο ύπατο αξίωμα της χώρας, υπάρχει και η καταλληλότητα. Και ο Κωνσταντίνος ο Δουλευταράς είναι, νομίζω (ή φοβάμαι), ο καταλληλότερος για τη θέση.
1. Η Προεδρία της Δημοκρατίας είναι μια θέση για την οποία δεν χρειάζεται κανένα ιδιαίτερο προσόν ή επίτευγμα. Θα μπορούσα να επιχειρηματολογήσω, αλλά και μόνο η παρουσία του Πάκη του Παυλόπουλου στη θέση το επιβεβαιώνει.
2. Ο Κωνσταντίνος ο Ακάματος είναι προϊόν της τόσο αγαπητής στην Ελλάδα οικογενειοκρατίας. Όλοι ξέρουμε πως αν το επώνυμο του ήταν Γεωργόπουλος το πιο πιθανό είναι να έφτανε μέχρι κλητήρας σε κάποιο υπουργείο. Πιστεύω πως σε μια χώρα της οποίας ο θυρεός θα μπορούσε να είναι το «Τίνος είσι συ;» η θέση του Προέδρου ταιριάζει γάντι σε κάποιον σαν τον Καραμανλή.
3. Είναι διακομματικός. Τον συμπαθούν τα στελέχη όλων των πολιτικών κομμάτων καθώς ποτέ δεν έκανε τίποτα που θα μπορούσε να ήταν χρήσιμο αλλά (όπως συνήθως συμβαίνει με τα χρήσιμα) δυσάρεστο. Ο ίδιος είναι βουλευτής της Νέας της Δημοκρατίας, αλλά το δεξί του χέρι στην κυβέρνηση (ο Πάκης ο Παυλόπουλος) συνεργάστηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο άνθρωπος που εμπιστεύτηκε τόσο ώστε να τον τοποθετήσει επικεφαλής της ΕΥΠ, έγινε υπουργός του Αλέκση.
4. Είναι φανερά τεμπέλης και άρα απολύτως κατάλληλος για μια θέση που δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα παρα μόνο να στέκεσαι όρθιος στην παρέλαση δύο φορές το χρόνο, να τρως, να πίνεις και να βγάζεις σύντομους λόγους γεμάτους κλισέ.
5. Είναι ευθυνόφοβος όπως κάθε σωστός υπηρέτης του δημοσίου συμφέροντος. Από το να επιβάλει δυσάρεστα αλλά απαραίτητα μέτρα προκειμένου κάπως να προστατευθεί η χώρα από την κρίση προτίμησε να μην κάνει τίποτα κι όταν η κρίση ήρθε προτίμησε να κάνει εκλογές προκειμένου να τις χάσει και η κρίση να σκάσει στα χέρια του μοιραίου ΓΑΠ.
6. Ενσαρκώνει το ελληνικό όνειρο:
Πέρα, όμως, από το πιθανό ή το απίθανο της εκλογής του Καραμανλή στο ύπατο αξίωμα της χώρας, υπάρχει και η καταλληλότητα. Και ο Κωνσταντίνος ο Δουλευταράς είναι, νομίζω (ή φοβάμαι), ο καταλληλότερος για τη θέση.
1. Η Προεδρία της Δημοκρατίας είναι μια θέση για την οποία δεν χρειάζεται κανένα ιδιαίτερο προσόν ή επίτευγμα. Θα μπορούσα να επιχειρηματολογήσω, αλλά και μόνο η παρουσία του Πάκη του Παυλόπουλου στη θέση το επιβεβαιώνει.
2. Ο Κωνσταντίνος ο Ακάματος είναι προϊόν της τόσο αγαπητής στην Ελλάδα οικογενειοκρατίας. Όλοι ξέρουμε πως αν το επώνυμο του ήταν Γεωργόπουλος το πιο πιθανό είναι να έφτανε μέχρι κλητήρας σε κάποιο υπουργείο. Πιστεύω πως σε μια χώρα της οποίας ο θυρεός θα μπορούσε να είναι το «Τίνος είσι συ;» η θέση του Προέδρου ταιριάζει γάντι σε κάποιον σαν τον Καραμανλή.
3. Είναι διακομματικός. Τον συμπαθούν τα στελέχη όλων των πολιτικών κομμάτων καθώς ποτέ δεν έκανε τίποτα που θα μπορούσε να ήταν χρήσιμο αλλά (όπως συνήθως συμβαίνει με τα χρήσιμα) δυσάρεστο. Ο ίδιος είναι βουλευτής της Νέας της Δημοκρατίας, αλλά το δεξί του χέρι στην κυβέρνηση (ο Πάκης ο Παυλόπουλος) συνεργάστηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο άνθρωπος που εμπιστεύτηκε τόσο ώστε να τον τοποθετήσει επικεφαλής της ΕΥΠ, έγινε υπουργός του Αλέκση.
4. Είναι φανερά τεμπέλης και άρα απολύτως κατάλληλος για μια θέση που δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα παρα μόνο να στέκεσαι όρθιος στην παρέλαση δύο φορές το χρόνο, να τρως, να πίνεις και να βγάζεις σύντομους λόγους γεμάτους κλισέ.
5. Είναι ευθυνόφοβος όπως κάθε σωστός υπηρέτης του δημοσίου συμφέροντος. Από το να επιβάλει δυσάρεστα αλλά απαραίτητα μέτρα προκειμένου κάπως να προστατευθεί η χώρα από την κρίση προτίμησε να μην κάνει τίποτα κι όταν η κρίση ήρθε προτίμησε να κάνει εκλογές προκειμένου να τις χάσει και η κρίση να σκάσει στα χέρια του μοιραίου ΓΑΠ.
6. Ενσαρκώνει το ελληνικό όνειρο:
Ψηλές θέσεις και εισοδήματα χωρίς καθόλου δουλειά. Η εικόνα του θα μπορούσε άνετα να συνοδεύει τη λέξη «αργομισθία» στο λεξικό.
Να μην τα πολυλογώ, ο Κωνσταντίνος ο Εργασιομανής μπορεί να ήταν ένας καταστροφικός πρωθυπουργός, αλλά για Πρόεδρος της Δημοκρατίας μια χαρά μου φαίνεται. Αρκεί φυσικά να του δοθεί η ευκαιρία να αποδείξει ότι μόνο γι’ αυτό αξίζει. Και μπράβο του.
Να μην τα πολυλογώ, ο Κωνσταντίνος ο Εργασιομανής μπορεί να ήταν ένας καταστροφικός πρωθυπουργός, αλλά για Πρόεδρος της Δημοκρατίας μια χαρά μου φαίνεται. Αρκεί φυσικά να του δοθεί η ευκαιρία να αποδείξει ότι μόνο γι’ αυτό αξίζει. Και μπράβο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου