Η συμβολή της Ελληνίδας στον πόλεμο του 1940, στην Κατοχή και την
Αντίσταση ήταν μεγάλη και πολύτιμη.
Οι Ελληνίδες της υπαίθρου αλλά και
των αστικών κέντρων στήριξαν με κάθε τρόπο, όπως μπορούσαν, έναν στρατό
απροετοίμαστο για πόλεμο, χωρίς κατάλληλο οπλισμό.
Μαζί με τους άνδρες, δόθηκαν στον αγώνα με μια ψυχή. Με το ίδιο πάθος για την ελευθερία. Το χρέος να κρατήσουν τη γη που τους παρέδωσαν οι πρόγονοί τους, με τόσους αγώνες, ξύπνησε μέσα στις ψυχές όλων. Αντικατέστησαν τους άνδρες στην παραγωγή, εξασφάλισαν το ψωμί, τα φάρμακα, τον ρουχισμό του στρατού.
Μαζί με τους άνδρες, δόθηκαν στον αγώνα με μια ψυχή. Με το ίδιο πάθος για την ελευθερία. Το χρέος να κρατήσουν τη γη που τους παρέδωσαν οι πρόγονοί τους, με τόσους αγώνες, ξύπνησε μέσα στις ψυχές όλων. Αντικατέστησαν τους άνδρες στην παραγωγή, εξασφάλισαν το ψωμί, τα φάρμακα, τον ρουχισμό του στρατού.
Οι γυναίκες της Πίνδου μετέφεραν τα πολεμοφόδια στην πλάτη
τους, εκεί όπου δεν έφταναν τα μεταγωγικά. Πλαισίωναν στα μέτωπα όλες
τις κινητές νοσοκομειακές μονάδες στρατού ως εθελόντριες νοσοκόμες.
Γράφει ο Τάκης Ε. Παπαγιαννόπουλος στις «Μαρτυρίες 1940-1941»: «...Οι νικηταί της Πίνδου προχωρούσαν. Καθώς έφτασαν στον ποταμό Βογιούσα κι είδαν οι ατρόμητες γυναίκες της Πίνδου πως το απότομο ρέμα εμπόδιζε τους σκαπανείς στη δουλειά τους, έκαναν αυθόρμητα κάτι, που ξανάγινε ύστερα στον Καλαμά και στο Δρίνο: Μπήκαν οι ίδιες μέσα στα νερά και πιασμένες σφικτά από τους ώμους σχημάτισαν πρόσχωμα, που ανάκοβε την ορμή του ποταμού και ευκόλυνε τους γεφυροποιούς!»
Γράφει ο Τάκης Ε. Παπαγιαννόπουλος στις «Μαρτυρίες 1940-1941»: «...Οι νικηταί της Πίνδου προχωρούσαν. Καθώς έφτασαν στον ποταμό Βογιούσα κι είδαν οι ατρόμητες γυναίκες της Πίνδου πως το απότομο ρέμα εμπόδιζε τους σκαπανείς στη δουλειά τους, έκαναν αυθόρμητα κάτι, που ξανάγινε ύστερα στον Καλαμά και στο Δρίνο: Μπήκαν οι ίδιες μέσα στα νερά και πιασμένες σφικτά από τους ώμους σχημάτισαν πρόσχωμα, που ανάκοβε την ορμή του ποταμού και ευκόλυνε τους γεφυροποιούς!»
Οι Ελληνίδες πρόσφεραν
τις υπηρεσίες τους ως νοσοκόμες σε τραυματισμένους μαχητές, δίνοντας
νέες διαστάσεις στον αγώνα και στην Αντίσταση. Ως εθελόντριες αδελφές
του Ερυθρού Σταυρού βοήθησαν κρατουμένους με πλαστά ιατρικά
πιστοποιητικά και ακτινογραφίες.
Αγωνίστηκαν προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στους ασυρμάτους, που λειτουργούσαν σε όλο σχεδόν το διάστημα της Κατοχής σε διάφορα μέρη, ή στους πολύγραφους για την παραγωγή έντυπου υλικού, που το μοίρασαν με κίνδυνο της ζωής τους.
Ενεπλάκησαν στην αντικατασκοπία και με διάφορα προσχήματα συγκέντρωσαν χρήματα για την Αντίσταση. Δεν δίστασαν να αναλάβουν ιδιαίτερα επικίνδυνες αποστολές.
Οργανώθηκαν στην ένοπλη αντίσταση και αναδείχθηκαν στα πιο δραστήρια και δυναμικά στελέχη. Βγήκαν στα βουνά με τους άνδρες.
Μόνο λίγες ηρωίδες έγιναν γνωστές στο πανελλήνιο κι έγιναν θρύλος: Λέλα Καραγιάννη, Σύλβια Αποστολίδου-Ιωαννίδου, Ηλέκτρα Αποστόλου, Ηρώ Κωνσταντόπουλου, Κούλα Λίλη, Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, Παναγιώτα Σταθοπούλου, Γαβριέλα Μυλωνοπούλου-Τζαβάρα, Μαρία Μπέικου...
Υπάρχουν κι άλλες που θα χρειαστεί καιρός για να τις μάθουμε ή δεν θα τις μάθουμε ποτέ. Καθεμιά μια ξεχωριστή ιστορία, μια ηρωική πράξη πέρα από τις ανθρώπινες δυνάμεις.
Στην Ελλάδα της Κατοχής ένα άλλου είδους «Ζάλογγο» και ένας άλλος «χορός» στήθηκαν στο χοροστάσι της αξιοπρέπειας και της τιμής, της ανωτερότητας και του ψυχικού μεγαλείου.
Οι αγώνες εκείνοι δείχνουν και τις μεγάλες δυνατότητες της Ελλάδας, των Ελληνίδων και των Ελλήνων.
Σήμερα...
πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στην παραίτηση, στον ωχαδερφισμό, στον συμβιβασμό, στην αδιαφορία,στην απάθεια, στην παρακμή. Η πατρίδα μας μάς χρειάζεται ξανά.
Θα καταφέρουμε αυτή τη φορά να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να την παραδώσουμε περήφανη και με αυτοπεποίθηση στις επόμενες γενιές, όπως ακριβώς έκαναν οι πρόγονοί μας;
Αγωνίστηκαν προσφέροντας τις υπηρεσίες τους στους ασυρμάτους, που λειτουργούσαν σε όλο σχεδόν το διάστημα της Κατοχής σε διάφορα μέρη, ή στους πολύγραφους για την παραγωγή έντυπου υλικού, που το μοίρασαν με κίνδυνο της ζωής τους.
Ενεπλάκησαν στην αντικατασκοπία και με διάφορα προσχήματα συγκέντρωσαν χρήματα για την Αντίσταση. Δεν δίστασαν να αναλάβουν ιδιαίτερα επικίνδυνες αποστολές.
Οργανώθηκαν στην ένοπλη αντίσταση και αναδείχθηκαν στα πιο δραστήρια και δυναμικά στελέχη. Βγήκαν στα βουνά με τους άνδρες.
Μόνο λίγες ηρωίδες έγιναν γνωστές στο πανελλήνιο κι έγιναν θρύλος: Λέλα Καραγιάννη, Σύλβια Αποστολίδου-Ιωαννίδου, Ηλέκτρα Αποστόλου, Ηρώ Κωνσταντόπουλου, Κούλα Λίλη, Σοφία Μαυροειδή-Παπαδάκη, Παναγιώτα Σταθοπούλου, Γαβριέλα Μυλωνοπούλου-Τζαβάρα, Μαρία Μπέικου...
Υπάρχουν κι άλλες που θα χρειαστεί καιρός για να τις μάθουμε ή δεν θα τις μάθουμε ποτέ. Καθεμιά μια ξεχωριστή ιστορία, μια ηρωική πράξη πέρα από τις ανθρώπινες δυνάμεις.
Στην Ελλάδα της Κατοχής ένα άλλου είδους «Ζάλογγο» και ένας άλλος «χορός» στήθηκαν στο χοροστάσι της αξιοπρέπειας και της τιμής, της ανωτερότητας και του ψυχικού μεγαλείου.
Οι αγώνες εκείνοι δείχνουν και τις μεγάλες δυνατότητες της Ελλάδας, των Ελληνίδων και των Ελλήνων.
Σήμερα...
πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στην παραίτηση, στον ωχαδερφισμό, στον συμβιβασμό, στην αδιαφορία,στην απάθεια, στην παρακμή. Η πατρίδα μας μάς χρειάζεται ξανά.
Θα καταφέρουμε αυτή τη φορά να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να την παραδώσουμε περήφανη και με αυτοπεποίθηση στις επόμενες γενιές, όπως ακριβώς έκαναν οι πρόγονοί μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου