Του Δημήτρη Καμπουράκη
Η δήλωση του Χρήστου Σπίρτζη «αν δεν υπήρχε ιστορικά ο Βαρουφάκης θα έπρεπε να τον είχαμε ανακαλύψει για να οδηγήσουμε σε διαπραγμάτευση τους θεσμούς», μου άνοιξε επιτέλους τα μάτια.
Η δήλωση του Χρήστου Σπίρτζη «αν δεν υπήρχε ιστορικά ο Βαρουφάκης θα έπρεπε να τον είχαμε ανακαλύψει για να οδηγήσουμε σε διαπραγμάτευση τους θεσμούς», μου άνοιξε επιτέλους τα μάτια.
Διότι επί πέντε χρόνια τώρα, είχα βαθιά εντός μου μια απορία που με ταλαιπωρούσε σαν χαλίκι που είχε παρεισφρήσει λαθραία μέσα στο παπούτσι μου: Πώς διάολο παρέδωσαν την χώρα σ’ αυτό τον τύπο;
Τώρα επιτέλους κατάλαβα.
Τώρα επιτέλους κατάλαβα.
Υπηρετούσαν μια ιστορική αναγκαιότητα. Και ως γνωστόν, μπροστά στις ιστορικές αναγκαιότητες η ανθρώπινη βούληση –ανεξαρτήτως προθέσεων- έχει την σφραγίδα της απόλυτης ματαιότητας. Η εναντίωση στην ιστορική νομοτέλεια μοιάζει με την προσπάθεια ενός κόκκου άμμου να σταματήσει την περιστροφή της γης, τόσο ανίσχυρος είναι ο κακόμοιρος ο κόκκος.
Και αναρωτιόμουν πώς στο καλό αποφάσισε ο Τσίπρας να παραδώσει στον Γιάνη την διαπραγμάτευση με τους δανειστές στην πιο δύσκολη στιγμή της οικονομικής κρίσης. Και αναρωτιόμουν πώς στο καλό άφησε ο αντιπρόεδρος Δραγασάκης –που ξέρει πέντε οικονομικά - τον Πρόεδρο Αλέξη να χρίσει υπουργό οικονομικών έναν τύπο που οι οικονομικοπολιτικές του απόψεις ήταν καταφανώς επικίνδυνες για το καράβι που κυβερνούσαν.
Μέχρι και σε θεωρίες συνωμοσίας είχα καταφύγει. Ότι ο Γιάνης τους έκανε μάγια ή τους υπνώτισε ομαδικώς, αλλιώς η εξίσωση δεν έβγαινε με τίποτα. Εκτός αν ο Τσίπρας ή ο Δραγασάκης ήταν una faccia una razza με τον Βαρουφάκη και έπλεαν όλοι μαζί παρέα στα ίδια πελάγη χαβαλέ και ανευθυνότητας. Τέλος πάντων, αυτό το πελώριο ερώτημα με ταλάνιζε διαρκώς, δίχως η λογική να είναι ικανή να με βοηθήσει. Μέχρι που ήρθε χθες ο Χρήστος (Σπίρτζης) και επιτέλους με απάλλαξε απ’ αυτό το άγχος (που είχε μεταβληθεί σε εσωτερικό μου άγος).
Τώρα λοιπόν ξέρω. Ο Γιάνης ακόμα κι αν δεν υπήρχε έπρεπε να εφευρεθεί, για να οδηγήσουμε σε διαπραγμάτευση τους θεσμούς. Έτσι το είπε. Δεν βγάζει νόημα βέβαια καθότι οι θεσμοί ήθελαν πάντα διαπραγμάτευση και ο Γιάνης την ρήξη μαζί τους, όμως ας μην στεκόμαστε στο λάθος μέρος της πρότασης Σπίρτζη διότι χάνουμε την βαθύτερη ουσία της. Κανένας δεν μπορεί να κατηγορηθεί για την έφοδο του Γιάνη στην ζωή μας και για το κόστος αυτής της εφόδου, διότι ήταν κάτι υπεράνω της ανθρώπινης βούλησης. Προέκυψε από τα έγκατα της ιστορίας, για να υπηρετηθεί ένας ανώτερος υπαρξιακός εθνικός (και φιλολαϊκός ασφαλώς) σκοπός: Στο να οδηγηθούν οι θεσμοί σε διαπραγμάτευση.
Τι τα θέτε αγαπητοί μου;
Και αναρωτιόμουν πώς στο καλό αποφάσισε ο Τσίπρας να παραδώσει στον Γιάνη την διαπραγμάτευση με τους δανειστές στην πιο δύσκολη στιγμή της οικονομικής κρίσης. Και αναρωτιόμουν πώς στο καλό άφησε ο αντιπρόεδρος Δραγασάκης –που ξέρει πέντε οικονομικά - τον Πρόεδρο Αλέξη να χρίσει υπουργό οικονομικών έναν τύπο που οι οικονομικοπολιτικές του απόψεις ήταν καταφανώς επικίνδυνες για το καράβι που κυβερνούσαν.
Μέχρι και σε θεωρίες συνωμοσίας είχα καταφύγει. Ότι ο Γιάνης τους έκανε μάγια ή τους υπνώτισε ομαδικώς, αλλιώς η εξίσωση δεν έβγαινε με τίποτα. Εκτός αν ο Τσίπρας ή ο Δραγασάκης ήταν una faccia una razza με τον Βαρουφάκη και έπλεαν όλοι μαζί παρέα στα ίδια πελάγη χαβαλέ και ανευθυνότητας. Τέλος πάντων, αυτό το πελώριο ερώτημα με ταλάνιζε διαρκώς, δίχως η λογική να είναι ικανή να με βοηθήσει. Μέχρι που ήρθε χθες ο Χρήστος (Σπίρτζης) και επιτέλους με απάλλαξε απ’ αυτό το άγχος (που είχε μεταβληθεί σε εσωτερικό μου άγος).
Τώρα λοιπόν ξέρω. Ο Γιάνης ακόμα κι αν δεν υπήρχε έπρεπε να εφευρεθεί, για να οδηγήσουμε σε διαπραγμάτευση τους θεσμούς. Έτσι το είπε. Δεν βγάζει νόημα βέβαια καθότι οι θεσμοί ήθελαν πάντα διαπραγμάτευση και ο Γιάνης την ρήξη μαζί τους, όμως ας μην στεκόμαστε στο λάθος μέρος της πρότασης Σπίρτζη διότι χάνουμε την βαθύτερη ουσία της. Κανένας δεν μπορεί να κατηγορηθεί για την έφοδο του Γιάνη στην ζωή μας και για το κόστος αυτής της εφόδου, διότι ήταν κάτι υπεράνω της ανθρώπινης βούλησης. Προέκυψε από τα έγκατα της ιστορίας, για να υπηρετηθεί ένας ανώτερος υπαρξιακός εθνικός (και φιλολαϊκός ασφαλώς) σκοπός: Στο να οδηγηθούν οι θεσμοί σε διαπραγμάτευση.
Τι τα θέτε αγαπητοί μου;
Όλα σε τούτη την ζωή είναι προδιαγεγραμμένα, αλλά μόνο λίγοι κατέχουν τα κλειδιά αυτών των απόκρυφων κωδίκων που ορίζουν την πορεία των λαών και των ατόμων στο στερέωμα. Ανάμεσα τους ο Χρήστος εξ ονόματος του Αλέξη, που με δυο καίριες λέξεις κατάφερε να μας διαφωτίσει πως...
για τον Βαρουφάκη δεν έφταιγε ούτε ο Σύριζα, ούτε ο Πρόεδρος του, ούτε καν ο ίδιος ο Βαρουφάκης (αν το καλοσκεφτούμε).
Η άτιμη η ιστορία με τις αλλόκοτες εφευρέσεις της έφταιξε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου