"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΞΕΦΤΙΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Νικοτίνη και κοινή ευπρέπεια

Toυ ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Δεν αποτελεί πρόβλημα για τους καπνιστές η απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους που ίσχυε και έως σήμερα, αλλά επειδή δεν ίσχυε θα αρχίσει να ισχύει από σήμερα – η εύπλαστη γλώσσα, βλέπετε, μας βοηθάει να περνάμε αβρόχοις ποσί τις προκλήσεις των καιρών. Και η διακοπή της βλαβερής σχέσης με τη νικοτίνη συγκαταλέγεται ανάμεσά τους. Δεν είναι η δυσκολότερη. Το κόβεις για δυο-τρεις ώρες, όσο κρατάει το δείπνο, και μετά το ξαναρχίζεις μόλις βγεις στον δρόμο. Εν τω μεταξύ, ενδέχεται από τα νεύρα σου να έχεις προτείνει διαζύγιο στη γυναίκα σου, να έχεις τσακωθεί με τον σερβιτόρο και να είσαι έτοιμος να παραιτηθείς από τη δουλειά σου. Αυτά όμως όλα είναι πρόβλημά σου. Τουλάχιστον δεν ρυπαίνεις τον χώρο και τους πνεύμονες των άκαπνων συνδαιτυμόνων σου. Είναι ζήτημα κοινής ευπρέπειας, που θα ’λεγε κι ο Oργουελ. Και η κοινή ευπρέπεια απαιτεί κοινωνική πειθαρχία, η οποία παρ’ ημίν αποδεικνύεται δυσκολότερο εγχείρημα από τις προσπάθειες του χρόνιου καπνιστή να απαλλαγεί από τον εθισμό του.

Κακοποίηση της κοινής ευπρέπειας αποτελεί και το κυνήγι των πεζών από τους πάσης φύσεως τροχοφόρους συμπολίτες τους. Πόσες φορές έχει σταματήσει δίτροχο ή τετράτροχο στη διάβαση από σεβασμό στο υποψήφιο θήραμά του; Θα μου πείτε, ποια διάβαση; Oλα είναι μια ιδέα και οι διαβάσεις των πεζών στην Αθήνα μια ιδέα είναι, μια διαγράμμιση που έχει σβήσει από την αχρηστία. Υπάρχει για να μην υπάρχει.

 Κακοποίηση της κοινής ευπρέπειας είναι και το παρκάρισμα σε διαβάσεις των ΑμεΑ ή τα πεζοδρόμια για τους τυφλούς που συνήθως καταλήγουν σε στύλους, λακκούβες ή κάποιο αυτοκίνητο

Κακοποίηση και η ηχορρύπανση, το μηχανάκι στο πεζοδρόμιο και η χρήση των κάδων ανακύκλωσης για σκουπίδια.  

Η απαγόρευση του καπνίσματος είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι η ζωή στην Αθήνα, και όχι μόνον.

Ας αφήσουμε κατά μέρος τον συνήθη επαρχιωτισμό μας, που ερμηνεύει την απαγόρευση του καπνίσματος ως βήμα εξευρωπαϊσμού. Βοηθάει τον ενοχλητικό διδακτισμό των εκάστοτε κυβερνώντων που φοβούνται την επιβολή της πειθαρχίας σε μια κοινωνία η οποία ταυτίζει την απειθαρχία με τη δημοκρατία. Και μάλλον απευθύνεται στους Αφγανούς μετανάστες, των οποίων τις προσδοκίες κινδυνεύουμε να διαψεύσουμε. Κινδύνευσαν για να φτάσουν στην Ευρώπη και βρέθηκαν στην Ελλάδα. 

Στην πραγματικότητα, η εφαρμογή της απαγόρευσης είναι ένα βήμα για την κατάκτηση του αγαθού της κοινής ευπρέπειας. Συγκρατώ από την επιχειρηματολογία του Κυρ. Μητσοτάκη για το μέτρο τη δήλωσή του ότι πρέπει να μάθουμε να πειθαρχούμε. Κοινώς να σεβόμαστε τους όρους της συνύπαρξής μας. Θα καταλάβουμε ότι όντως το βήμα έγινε όταν δούμε...



 αστυνομικό να σταματάει οδηγό που δεν σεβάστηκε τη διάβαση των πεζών, την υπαρκτή, όχι την ιδεατή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: