Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Οπως κάθε φορά που δεν ξέρω πώς να αρχίσω, η καλύτερη διέξοδος είναι η αλήθεια, έστω και αν είναι ακατάλληλη για εισαγωγή. Δεν έχω συνέλθει ακόμη, το παραδέχομαι, από την ευχάριστη έκπληξη της Κυριακής. Ισως να φταίει η υπερβολική δόση, καθώς είχαμε πια ξεχάσει πώς είναι η γεύση της νίκης· πάντως, ακόμη δεν μπορώ να συμμαζέψω τις σκέψεις μου, ακόμη δεν μπορώ να δω τη συνολική εικόνα. Νιώθω σαν να έχω μόλις βγει από τρακάρισμα: ψάχνομαι να καταλάβω τι έγινε και δεν αισθάνομαι τίποτα. Αφήνω, λοιπόν, κατά μέρος το ουσιώδες ερώτημα των ευρωεκλογών, όπως το έθεσα με βιβλικούς όρους στο σημείωμα της περασμένης Κυριακής, για να επιχειρήσω να το απαντήσω την επομένη, όταν η εικόνα θα έχει καθαρίσει. (Και εγώ δεν θα βλέπω μπροστά μου όλα αυτά τα αστεράκια, που αναβοσβήνουν και κάνουν «μπλινκ!», όπως τώρα...) Προς το παρόν, θα παραμείνω στα επιμέρους.
Να σημειωθεί, κατ’ αρχάς, ότι χάρη στις ευρωεκλογές είναι η πρώτη φορά που μπορώ να αναγνωρίσω στον Αλέξη Τσίπρα ότι πράγματι προσέφερε υπηρεσίες στην οικονομία: τα μεν spreads έπεσαν (κατακόρυφα, όπως θα μπορούσε θαυμάσια να έχει πει ο πρόεδρος, που είναι και μηχανικός...), το δε χρηματιστήριο εκτοξεύθηκε μόλις ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τις βουλευτικές εκλογές, που όλοι πλέον προεξοφλούν ότι θα τις χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα αναδείξουν κυβέρνηση Ν.Δ. υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Είπα, όλοι;
Κακώς, γιατί μπορεί να κατηγορηθώ για σεξισμό, αφού η Εφη Αχτσιόγλου εξαιρείται. Η υπουργός Εργασίας πιστεύει ότι «γυρίζει το αποτέλεσμα» στο διάστημα των λίγων εβδομάδων μέχρι τις εκλογές.
Δεν πρέπει να κριθεί με αυστηρότητα η περίπτωσή της, διότι άλλοι συνάδελφοί της βρίσκονται σε πολύ χειρότερο στάδιο. Ο Χρήστος Σπίρτζης, λ.χ., δεν έχει καν αντιληφθεί ο καημένος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε, και μάλιστα με τη μεγαλύτερη διαφορά που έχει σημειωθεί ποτέ.
Εν πάση περιπτώσει, ποτέ του ο Τσίπρας δεν έκανε τίποτε άλλο τόσο ευεργετικό για την οικονομία όσο η παταγώδης αποτυχία του στις ευρωεκλογές, αλλά και το γεγονός –ας μην το παραβλέπουμε– ότι την αναγνώρισε αμέσως, προκηρύσσοντας εκλογές και δεν εξέθεσε την οικονομία στους κινδύνους της πολιτικής αβεβαιότητας. Αυτό τουλάχιστον οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε, εφόσον μάλιστα μιλούμε για έναν άνθρωπο ο οποίος έχει επανειλημμένως σπάσει το γαϊδουρόμετρο με τον κυνισμό της ιδιοτέλειάς του.
Εξυπακούεται από τα παραπάνω, αλλά είναι χρήσιμο παρ’ όλα αυτά να το επισημάνουμε λόγω της περιρρέουσας ανοησίας, ότι ο μεγάλος νικητής των ευρωεκλογών ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά.
Δεν ήταν τα γλυκερά φατσάκια του Κουμουτσάκου και του Χαρακόπουλου (που είδαμε στο Instagram) αυτά που έφεραν τη νίκη, όσο χαριτωμένα και αν είναι τα χρυσά μου. Ηταν μάλλον η ευθύτητα και η σαφήνεια με την οποία μίλησε ο Κυριάκος για τα δύσκολα θέματα, όπως οι μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στη διοίκηση, αυτό που έκανε τη διαφορά, επειδή ακριβώς έδειξε μια προοπτική πέρα από τον ανακυκλούμενο κρατισμό των γαλαζοπράσινων (πλύθηκαν μαζί, δυστυχώς) πασόκων ή των επίδοξων πασόκων του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι τρομερό, αν το σκεφθείτε, ότι ο μοναδικός τομέας ανακύκλωσης στον οποίο πέτυχε η Ελλάδα είναι ο μόνος άχρηστος και επιβλαβής:
Η ανακύκλωση ιδεών που απέτυχαν στην πράξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου