ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΑΝΤΕΛΑ
Με έξι λέξεις μπορεί κανείς να εξηγήσει τα αίτια της συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα.
Σημειώστε:
Πρώτον: Μάτι. Ηταν εθνική τραγωδία. Η κυβέρνηση επιχείρησε να τη διαχειριστεί με προκλητικούς όρους ψευδεπίγραφης επικοινωνίας. Θεώρησε ότι το πέτυχε. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, όλοι αντιλήφθηκαν τι έγινε εκείνη την αποφράδα νύχτα του περσινού Ιουλίου. Και οι εικόνες με τις οικογένειες που κάηκαν αγκαλιασμένες στο οικόπεδο του θανάτου θα κυνηγούν για πάντα όλους όσοι συμμετείχαν λίγες ώρες αργότερα στη σύσκεψη της ντροπής. Και πρώτον απ' όλους τον Πρωθυπουργό, που ποτέ δεν ζήτησε μια συγγνώμη.
Δεύτερον: Μακεδονικό. Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της συμφωνίας, το να βγαίνει δύο φορές ο κ. Τσίπρας, λίγα εικοσιτετράωρα μετά την υπογραφή της και να χαρακτηρίζει φασίστες όλους όσοι διαφωνούν μαζί της ήταν το μεγαλύτερο λάθος στρατηγικής που έχει κάνει έως σήμερα. Εκείνες τις στιγμές «βγαίνεις» και λες ότι συμμερίζεσαι τον πόνο που προκαλεί στους Μακεδόνες, μπορεί να υποστηρίζεις τη λογική του μη χείρον βέλτιστον, αλλά σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζεις ακροδεξιούς εκείνους που διαφωνούν. Γιατί, απλά, δεν ήταν.
Τρίτον: Πετσίτης. Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς δέχθηκε το πιο ισχυρό πλήγμα που μπορούσε να δεχθεί από την ώρα που «ΤΑ ΝΕΑ» αποκάλυψαν αυτή την ιστορία. Για έναν απλό λόγο: όσοι κινήθηκαν γύρω από τον «Μανόλο» κι όσοι τον δημιούργησαν δεν διέφεραν σε τίποτα - τόσο ως προς το σκεπτικό όσο και ως προς τις συμπεριφορές - απ' όλους εκείνους που η κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά» κατήγγελλε κουνώντας το δάχτυλο.
Τέταρτον: Κότερο. Η ιστορία με τις διακοπές του Πρωθυπουργού στο κότερο του εφοπλιστή ήταν το τελειωτικό χτύπημα στο όποιο ηθικό πλεονέκτημα είχε απομείνει στην κυβέρνηση. Ενας αριστερός ηγέτης, στο ντεκ ενός πολυτελούς γιοτ, κρυπτόμενος (αν και «ΤΑ ΝΕΑ» έγραφαν από πέρυσι τον Σεπτέμβριο), να απολαμβάνει πολυτελείς διακοπές. Κι όταν συλλαμβάνεται, αντί να σκύβει το κεφάλι, να ισχυρίζεται ότι «δεν έχει πρόβλημα, αν και οι υπουργοί του κάνουν διακοπές σε κότερα». Με μια λέξη; Θράσος.
Πέμπτον: Πολάκης. Οταν στο Μαξίμου αντιλήφθηκαν πόσο κακό έκανε ο αναπληρωτής υπουργός στην κυβέρνηση, στο κόμμα, αλλά κυρίως στην ελληνική κοινωνία με τη συμπεριφορά του, ήταν πολύ αργά. Το φαινόμενο «Πολάκης» είναι ό,τι πιο παρακμιακό αναδείχθηκε την τελευταία τετραετία. Με τις ευλογίες και την αμέριστη συμπαράσταση του ίδιου του Πρωθυπουργού. Η ζημία ήταν τεράστια, τελικώς, για το πρόσωπο του τελευταίου.
Εκτον:
Παροχές. Θα πρέπει να ήταν εντελώς εκτός ελληνικής πραγματικότητας όσοι εισηγήθηκαν αλλά και όσοι υλοποίησαν αυτό το απίστευτο πακέτο παροχών της «θλιβερής Τρίτης», που ο Πρωθυπουργός βγήκε και είπε, εν ολίγοις: «Γεια σας. Θέλω να εξαγοράσω την ψήφο σας». Κι άρχισε να μοιράζει, δεξιά και αριστερά, επιδόματα, παροχές, προσλήψεις, μπόνους κ.λπ. κ.λπ. Από κάποια στιγμή κι έπειτα, απροκάλυπτα, λέγοντας ότι «αν δεν με ψηφίσετε, θα τα πάρω πίσω». Εν γνώσει του ότι έτσι η οικονομία επιστρέφει στο χάος, αλλά με την καταστροφική λογική ότι «αν δεν τα καταφέρω, ας τα βγάλει πέρα ο επόμενος»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου