ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Μονόλογος ευαισθήτου

Του ΗΛΙΑ ΜΑΓΚΛΙΝΗ

 

Μια άβυσσος χωρίζει τον Αλέξη Τσίπρα της ανακοίνωσης περί εθνικών εκλογών τη νύχτα της Κυριακής, από τον Αλέξη Τσίπρα της ομιλίας του, είκοσι τέσσερις ώρες αργότερα, στην Κεντρική και Εκλογική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Αν το βράδυ της Δευτέρας εμφανίστηκε κάπως ψύχραιμος και μίλησε (επιτέλους!) για λήψη του μηνύματος από τους ψηφοφόρους, τη νύχτα της Κυριακής, τόσο οι λέξεις που χρησιμοποίησε αλλά κυρίως ολόκληρη η γλώσσα του σώματός του, το βλέμμα και οι μορφασμοί, πρόδιδαν έναν άνθρωπο ο οποίος αισθανόταν βαθιά προδομένος από την απόρριψη που είχε εισπράξει.

 

Το πιο τρομερό; 

Ούτε που την υποψιαζόταν. Πλάγιασε τη νύχτα με μια γυναίκα που ήταν σίγουρος πως δεν είχε μάτια για άλλον και την επομένη ξύπνησε για να βρει άδειες τις ντουλάπες και ένα αποχαιρετιστήριο σημείωμα. Πώς να μην αισθανθεί πληγωμένος, προδομένος;  

Οφείλω να ομολογήσω ότι, από τη μεριά του, έχει ένα δίκιο. Για να μην πω, δοκιμάζοντας ένα μάλλον άνοστο λογοπαίγνιο, ότι δικαίως τον πνίγει το άδικο.

 

Υπό μία έννοια, η ανακοίνωσή του τη νύχτα της Κυριακής ήταν ένας γνήσιος «μονόλογος ευαισθήτου», για να θυμηθούμε λίγο τον Εμμανουήλ Ροΐδη – από την ανάποδη όμως. Θυμάστε τον περίφημο «Μονόλογο ευαισθήτου» του Ροΐδη; Με τον σύζυγο που είναι τόσο ευαίσθητος που όποτε αρρωσταίνει η γυναίκα του διανυκτερεύει αλλού επειδή δεν αντέχει η ευαίσθητη ψυχή του τις οιμωγές της;

 

Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με έναν γνήσια πληγωμένο άνδρα. Διότι, κοιτάξτε τι γίνεται: πήρε την εξουσία με ένα σωρό θεοπάλαβες υποσχέσεις τις οποίες αναγκάστηκε να αθετήσει με το καλημέρα σχεδόν· συγκυβέρνησε με έναν «δεξιό μπούλη» (δικός του, ιδιαζόντως τρυφερός χαρακτηρισμός για τον Πάνο Καμμένο)· υποχρεώθηκε να διώξει το «άσετ» του, τον Βαρουφάκη πολύ νωρίς (και τώρα ο Βαρουφάκης έρχεται και του κόβει ψήφους – άλλη προδοσία αυτή)· συνέφαγε με την «μαντάμ» Μέρκελ ουκ ολίγες φορές, αυτή που προ 2015 της έλεγε να «πάει σπίτι της»· σύρθηκε από τον Νίκο Κοτζιά ώς τις Πρέσπες για να λύσει ένα χρόνιο πρόβλημα διεθνών σχέσεων, το έλυσε και τώρα το πληρώνει από πάνω (το πιο σωστό που έκανε αυτά τα τέσσερα χρόνια).

 

Πάνω απ’ όλα: διαπραγματεύθηκε επί δεκαεπτά ώρες συνέχεια, έβγαλε επιχείλιο έρπη, υποχρεώθηκε να πνίξει το 62% του δημοψηφίσματος για αυτές τις καταραμένες δεκαεπτά ώρες. 

Για να μην ξεχάσουμε ότι αναγκάστηκε να κάνει ταχύρρυθμα, εντατικά μαθήματα αγγλικών, ενώ υποχρεώθηκε για λίγες ώρες να φορέσει και γραβάτα με το που έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια.  

Πώς λοιπόν...

 να μην εμφανιστεί τη νύχτα της Κυριακής σε κατάσταση νευρικής κρίσης;

 

Την επομένη, όμως, ανασυντάχθηκε. Ισως κάποιος να τον συμβούλευσε να κάνει αυτό που στον ΣΥΡΙΖΑ γενικώς είναι μια άγνωστη χώρα: λίγη, στοιχειώδη αυτοκριτική. Δεν κάνει κακό, πρώτη φορά έπειτα από σχεδόν πέντε χρόνια παραμονής στην εξουσία, να πεις δημοσίως ότι έκανες και λάθη. Μπορεί και να φέρει ψήφους απ’ όσους απείχαν από τις κάλπες την περασμένη Κυριακή.

Εντάξει, τώρα: ούτε μία στο εκατομμύριο – λόγια του κ. Τσίπρα και αυτά.