Ο κ. Τσακνής, ως εγνωσμένου κύρους διανοούμενος της Αριστεράς και πάσης προόδου, θα όφειλε να το γνωρίζει. Οι καλοί ήρωες είναι οι νεκροί ήρωες. Από αρχαιοτάτων χρόνων δε. Ο Θεμιστοκλής και ο Μιλτιάδης κατέληξαν ο πρώτος στην αυλή του Αρταξέρξη και ο δεύτερος στη φυλακή. Ο Λεωνίδας, αντιθέτως, πεσών στις Θερμοπύλες, δεν έπαθε τίποτε. Και όχι μόνον δεν έπαθε τίποτε αλλά δεν μπορεί να παρενοχλήσει με τις φωνές του τις τιμητικές εορτές που αφιερώνουν στη μνήμη του οι διάφοροι μεταγενέστεροι. Ποτέ δεν διέκοψε τις ναζιστικές τελετουργίες που οργανώνουν οι χρυσαυγίτες στις Θερμοπύλες. Σεμνός; Απλώς νεκρός.
Σε γενικές γραμμές, οι νεκροί δεν διαμαρτύρονται ούτε για τους επικήδειους ούτε για τα έργα τέχνης που αφιερώνουν όσοι ζωντανοί στη μνήμη τους.
Δεν ισχύει το ίδιο και για όσους ήρωες ή ηρωίδες βρίσκονται ακόμη ανάμεσά μας. Θυμάστε την υπέροχη ταινία «Eνας ήρως με παντούφλες». Ο Λογοθετίδης, ως στρατηγός Δεκαβάλλας, παρακολουθεί την ανέγερση του ανδριάντα του στην πλατεία μπροστά στο σπίτι του. Κι ενώ ο ίδιος πένεται, ο ανδριάς του χαίρει άκρας υγείας. Η Ραχήλ Μακρή δεν έχει το κωμικό ταλέντο του Λογοθετίδη. Παλεύει να κερδίσει το κοινό της σκαρφαλώνοντας στα κάγκελα, φωνάζοντας, ουρλιάζοντας. Της ταιριάζει περισσότερο ρόλος καρατερίστα παρά πρωταγωνιστή. Ανήκει όμως στις τάξεις των ηρώων εν ζωή. Ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των υπαλλήλων της ΕΡΤ δεν θα είχε αγγίξει το μεγάλο κοινό χωρίς τα περάσματά της.
Τι να πει κανείς;
Ο κ. Τσακνής φοβήθηκε μην τον επισκιάσει με το κωμικό της ταλέντο;
Συμβαίνουν αυτά στο θέατρο. Αν και, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να φοβάται. Τα πάει τόσο καλά ο ίδιος. Θεωρώ επίσης ότι η παρέμβαση της κ. Μακρή κατά τη διάρκεια του επικηδείου και το «Επιτέλους βγάλτε τον σκασμό» του κ. Τσακνή προσέθεσε στο σενάριο, όπως όλοι οι αυτοσχεδιασμοί στην κωμωδία. Αποκλείεται να του το είχαν γράψει. Του βγήκε αυθόρμητα και ήταν πολύ επιτυχημένο.
Στο σημείο αυτό θέλω να απολογηθώ. Eνα από τα προβλήματά μου με τη σύγχρονη τέχνη είναι η έλλειψη χιούμορ. Τα παίρνουν όλα πολύ στα σοβαρά, ακόμη και τα προϊόντα της αφοδεύσεώς τους. Oταν όμως είδα το λιτό μνημείο που φιλοτέχνησε ο κ. Κυριάκος Ρόκος, άλλαξα γνώμη. Αυτά τα δάχτυλα που συμπλέκονται δεν σημαίνουν τη σύμπραξη των νεκρών και των ζωντανών ηρώων; Πόση κωμωδία μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος;
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα αποφανθεί ποιοι από τους ήρωες της ΕΡΤ είναι ζωντανοί και ποιοι νεκροί. Προς το παρόν...
αρκούμαι στο πρόγραμμα των ζωντανών νεκρών που εκπέμπουν τα κανάλια των ηρώων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου