"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - Γιάνης Βαρουφάκης: Ραντεβού με την ιστορία του 2015



Ποιος είναι ο πιο επιτυχημένος πολιτικός της κρίσης; 


Ποιος μπήκε στην κρεατομηχανή της κι αντί να καταστραφεί, βγήκε περιζήτητος και πολλαπλώς κερδισμένος;


Η απάντηση, βέβαια, δεν θέλει σκέψη. Ποτέ άλλοτε μια εξάμηνη πολιτική καριέρα δεν υπήρξε τόσο καρποφόρα, όσο η καριέρα του Γιάνη Βαρουφάκη. Για την ακρίβεια, η εγχώρια πολιτική δεν ήταν καν η κύρια καριέρα του Βαρουφάκη. Ηταν το εφαλτήριο για τη σταδιοδρομία του ως ξυρισμένου και παρδαλότερου Ζίζεκ – ως σταθερής αξίας στο σταρ σίστεμ της παγκόσμιας Αριστεράς.


Ενα μέτρο αυτής της επιτυχίας είναι το γεγονός ότι ακόμη και οι πιο σοβαρές εφημερίδες της Ευρώπης και της Αμερικής ανασύρουν τον Βαρουφάκη κάθε φορά που θέλουν να αλατίσουν την ύλη τους με κάτι που να μοιάζει εξωτικό και ανορθόδοξο.


Ενα άλλο, πιο κοντινό, μέτρο της ακτινοβολίας του είναι η ευκολία με την οποία ο πρώην υπουργός Οικονομικών επηρεάζει ακόμη τα ελληνικά πράγματα – η δεινότητα με την οποία προσγειώνεται κάθε φορά σαν επίμονο κουνούπι στον σβέρκο των πρώην συντρόφων του.


Μπορεί να μην του φαίνεται, μπορεί η θεατρικότητα να υπονομεύει τη βαρύτητα του μηνύματος, αλλά η διαρκής επιστροφή του Βαρουφάκη στο προσκήνιο δεν εξυπηρετεί μόνο την ανάγκη του για δημοσιότητα. Ο κατακλυσμός των αφηγήσεών του –η άνεση με την οποία εμπλουτίζει αυτές τις αφηγήσεις ακόμη και με αυτοενοχοποιητικές λεπτομέρειες– λειτουργεί αφυπνιστικά.


Ακόμη κι όταν είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τον ναρκισσιστικό λήρο από την πραγματικότητα, η επιμονή του Βαρουφάκη να αναψηλαφεί το εξάμηνο της δόξας του καταλήγει να αναζωογονεί την ανάμνηση του εθνικού κινδύνου, δείχνοντας, ακούσια, το πραγματικό του μέγεθος.


Σχέδια για παράλληλα ψευτονομισματικά συστήματα με ηλεκτρονικές πιστωτικές μονάδες· σχέδια για κουπόνια πληρωμών εμπνευσμένα από κουπόνια σίτισης· σπέκουλα με τα μεταπολεμικά κεκτημένα της χώρας μια προεκλογική νύχτα στην Κυψέλη: Ολα αυτά που τώρα μπορεί να ακούγονται απόμακρα, δεν τελείωσαν τον Ιούλιο του 2015. Τα σχεδιάσματα έμειναν μεν σχεδιάσματα. Ομως είχαν αληθινό και διαρκές κόστος.  


Το «Οχι» έγινε «Ναι». Ομως...
 ο δημοψηφισματικός λόγος –η παρόξυνση του διχαστικού λόγου– εξακολουθεί να ορίζει την κυβερνώσα γλώσσα.



Λένε ότι πολλά άλλαξαν από το 2015 – και οι ίδιοι οι αυτουργοί του 2015 άλλαξαν πολύ. 


Αλλαξαν, αλλά δεν παύουν να κατάγονται από το 2015 και να φέρουν έκδηλα τα ίχνη αυτής της καταγωγής.  


Αυτή την καταγωγή θυμίζει και ο διαρκώς επανεμφανιζόμενος Βαρουφάκης. Υποδεικνύει έναν ιστορικό «τόπο» που για να τον γνωρίσει κανείς –και για να αναγνωρίσει μέσα σε αυτόν τον εαυτό του– μένει να τον επισκεφτεί ακόμη πολλές φορές.


Το 2015 δεν τελείωσε. Θα μένει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: