Του Δημήτρη Γ. Απόκη
Από την εποχή που ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, η οποία ξεκίνησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, μήνα με το μήνα, εβδομάδα με την εβδομάδα, ημέρα με την ημέρα, άρχισε να εξυφαίνεται μια κατάσταση η οποία έχει πλέον πάρει εκρηκτικές διαστάσεις και ειδικά στην Ευρώπη λόγω της προσφυγικής κρίσης και της σύνδεσής της, το τελευταίο διάστημα, με φαινόμενα τρομοκρατίας, απειλεί να τινάξει στον αέρα τις δομές που έχει βιώσει για δεκαετίες ολόκληρες ο σύγχρονος Δυτικός Κόσμος.
Μιλάμε για ένα φαινόμενο απόστασης, αποκοπής, και ιστορικών διαστάσεων αποσύνδεσης μεταξύ των ελίτ και της ευρείας πλειοψηφίας των κοινωνιών. Στην Ευρωπαϊκή Ήπειρο η οποία μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες, κατευθύνουν τη συζήτηση και τον προβληματισμό γύρω από τις εξελίξεις στον πολιτισμένο Δυτικό Κόσμο, το θέμα το οποίο κυριαρχεί και θα κυριαρχεί το αμέσως επόμενο διάστημα, με δεδομένο ότι επηρεάζει όλα τα κορυφαία θέματα τα οποία απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες, είναι το προσφυγικό – μεταναστευτικό.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κεντρική προσωπικότητα, για ευνόητους λόγους, στο καυτό αυτό θέμα και το χειρισμό του, έχει αναδειχθεί η Καγκελάριος της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ.
Όταν την περυσινή χρονιά η Καγκελάριος, αντιδρώντας στα κύματα προσφύγων προς την Ευρώπη, κυρίως από χώρες του μουσουλμανικού κόσμου, ανακοίνωσε ότι η Γερμανία επρόκειτο να δεχθεί 800.000 χιλιάδες πρόσφυγες ακολούθησε ένα κύμα προσφύγων το οποίο δημιούργησε μια σειρά τεράστια προβλήματα στις χώρες που βρίσκονταν στο δρόμο προς την Γερμανία, με πρώτη και καλύτερη την Ελλάδα, η οποία πλήρωσε βαρύ τίμημα κυρίως στον τουρισμό νησιών τα οποία αποτελούν ναυαρχίδες της μοναδικής βιομηχανίας που διαθέτει η χώρα. Αλλά η έλευση των προσφύγων στην ίδια τη Γερμανία, με τα γεγονότα της Κολωνίας, και τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Μόναχο και άλλα σημεία της χώρας, έχει δημιουργήσει τεράστια κοινωνική αναταραχή αναφορικά με θέματα όπως η αύξηση της εγκληματικότητας, η πολιτιστική και με βάση την εθνικότητα κακοποίηση, αλλά και δραστική αύξηση του φόβου γύρω από την τρομοκρατία.
Η στάση της κ. Μέρκελ στο θέμα, ιδιαίτερα μετά τη συνέντευξη τύπου που έδωσε, διακόπτοντας μάλιστα τις διακοπές της, πριν λίγες εβδομάδες πιεζόμενη από τις εξελίξεις έχει προκαλέσει έκπληξη σε πολλούς κύκλους σε όλη την Ευρώπη και διεθνώς.
Η γνωστή για την ιδιαίτερα συντηρητική, με αποφυγή παρακινδυνευμένων κινήσεων στις πολιτικές της κινήσεις και δράσεις, στο συγκεκριμένο θέμα λειτούργησε με ένα τρόπο θα μπορούσε να πει κανείς ρομαντικό. Ακόμη και για πολλούς από τους συνεργάτες της οι αποφάσεις της αποτέλεσαν έκπληξη. Κανείς όπως δεν πρέπει να ξεχνά ότι η Άγκελα Μέρκελ, είναι κόρη Λουθηρανού Ιερέα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ανατολική Γερμανία, με αποτέλεσμα να ευαίσθητη και φιλικά προδιαθετιμένη απέναντι σε ανθρώπους κατατρεγμένους, οι οποίοι έχουν περιθωριοποιηθεί. Επίσης, είναι κατανοητό η Καγκελάριος, να λειτουργεί υπό την πίεση της ιστορίας και τη ρετσινιά του Ναζισμού, που παραδοσιακά ακολουθεί τη Γερμανία. Όλα αυτά τα στοιχεία της προσωπικότητας της κ. Μέρκελ δίνουν μια ικανοποιητική εξήγηση για τις αποφάσεις της και την εμμονή της να της στηρίζει παρά τις αρνητικές εξελίξεις και την προσωπική φθορά την οποία έχει υποστεί.
Παρόλα αυτά είναι μια μη συμβατική ενέργεια να ανοίγεις την πόρτα σε χιλιάδες αγνώστου ταυτότητας και κινήτρων εισβολείς, σε μια εξαιρετικά δύσκολη οικονομικά και σε επίπεδο ασφάλειας εποχή. Το μεγάλο πρόβλημα με τις αποφάσεις της Καγκελαρίου και κατ’ επέκταση της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο καυτό θέμα του προσφυγικού, το οποίο έχει στην κυριολεξία γονατίσει το σύνολο της Ευρώπης και του Δυτικού Κόσμου, έχει να κάνει ότι αυτή την τεράστια πίεση δεν την δέχεται η κ. Μέρκελ και το σύστημα των ευρωπαϊκών ελίτ που αυτή τη στιγμή κυβερνά την Ευρώπη, αλλά οι κοινωνίες που βιώνουν τις αναταράξεις και τα προβλήματα στην καθημερινότητα τους.
Η Καγκελάριος και οι ομογάλακτοί της στο σύστημα εξουσίας, ευρωπαϊκό και διεθνές, σε αντίθεση με τους απλούς πολίτες βρίσκονται σε ένα κλοιό προστασίας και έχουν τις οικονομικές και άλλες δυνατότητες για να προστατευτούν από τις επιπτώσεις του προβλήματος. Αυτοί που γράφουν τα άρθρα με τα οποία κατακεραυνώνουν το δήθεν ρατσισμό, οι επιστήμονες, οι διανοητές και κυρίως οι όψιμοι λάβροι υπερασπιστές της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ζουν και προστατεύονται μέσα στο σύστημα που ηγείται η Καγκελάριος και οι όμοιοι της στις ηγεσίες άλλων χωρών του Δυτικού Κόσμου. Οι επιπτώσεις στην καθημερινότητα τους, από αυτό το πρόβλημα και τις προεκτάσεις του, είναι ανύπαρκτες.
Η τιτάνια αποστολή της ενσωμάτωσης διαφορετικών πολιτισμών, διαχείρισης καθημερινών εντάσεων, αντιμετώπισης αύξησης της εγκληματικότητας και των περιστατικών τρομοκρατίας, δεν ακουμπούν άμεσα της ελίτ του συστήματος, αλλά του απλούς πολίτες οι οποίοι στερούμενοι του δικτύου προστασίας του συστήματος, είναι έρμαια μιας ξαφνικής ανατροπής προς το αρνητικό, της ήδη δύσκολης καθημερινότητά τους.
Η μέχρι σήμερα κινήσεις αντιμετώπισης αυτού του κολοσσιαίου προβλήματος από το ηγετικό σύστημα του Δυτικού Κόσμου, δείχνει μια τελείως επιδερμική αντίληψη των προβλημάτων που αντιμετωπίζει καθημερινά ο απλός πολίτης. Και όταν λόγω της μεγάλης πίεσης που υφίστανται και του αισθήματος φόβου που έχει αρχίσει να τους κυριεύει, οι απλοί πολίτες, η μεσαία τάξη των κοινωνιών, αρχίζουν να αντιδρούν, βγαίνει το σύστημα και οι εξαρτώμενοι από αυτό εκπρόσωποί του να τους κατακεραυνώσουν, με χαρακτηρισμούς του τύπου ξενοφοβικοί, κοντόφθαλμοι, και ρατσιστές. Την ίδια στιγμή οι παγκόσμια ελίτ η οποία επιδερμικά και υπερφλύαρα αντιμετωπίζει το πρόβλημα, αυτοχαρακτηρίζεται, ανθρώπινη, ευαίσθητη και προασπιστής των δημοκρατικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το προσφυγικό – μεταναστευτικό είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα που δείχνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο την πλήρη αποσύνδεση του ηγετικού συστήματος του Δυτικού Κόσμου από την καθημερινότητα και τις ανάγκες των κοινωνιών και της συντριπτικής πλειοψηφία των πολιτών.
Το ηγετικό σύστημα του Δυτικού Κόσμου, όχι απλά δεν καταλαβαίνει πλέον το μέγεθος των προβλημάτων των κοινωνιών στις οποίες ηγείται, στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται για αυτά τα προβλήματα.
Το ηγετικό σύστημα του Δυτικού Κόσμου, έχει απεμπολήσει πλήρως έννοιες, ιδέες και αξίες, όπως το κοινό καλό, το εθνικό συμφέρον, η αναβάθμιση των κοινωνιών και η βελτίωση της καθημερινότητας του απλού πολίτη.
Το μόνο που ενδιαφέρει τις πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες του συστήματος είναι η διατήρηση της γυάλας μέσα στην οποία ζουν και όσο αφορά τις κοινωνίες και τους απλούς πολίτες αυτοί αντιμετωπίζονται ως πρόβλημα για το οποίο πρέπει να βρεθεί τρόπος διαχείρισης και ελέγχου και όχι ως θέμα για το οποίο πρέπει να βρεθούν αποτελεσματικές λύσεις.
Τελικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι...
βιώνουμε μια κατάσταση που το ηγετικό σύστημα του Δυτικού Κόσμου, έχει αποκοπεί πλήρως από τις χώρες και τις κοινωνίες των οποίων ηγείται.
Ζει και δραστηριοποιείται στα συστημικά μητροπολιτικά κέντρα, συναναστρεφόμενο μόνο μέσα στο δικό του κύκλο, αρνούμενο να επιτελέσει το ρόλο του που είναι ο προβληματισμός, ο σχεδιασμός και η παροχή λύσεων στα προβλήματα που βιώνουν οι κοινωνίες οι οποίες παρέχουν τα κεφάλαια και τα εργαλεία για τη συντήρηση της γυάλας μέσα στην οποία βιώνει τοι σύστημα.
Μια μικρογραφία αυτής της συνολικής για το Δυτικό Κόσμο εικόνας, βιώνουμε πλέον και στην Ελλάδα, όπου είναι πλέον ξεκάθαρη η αποσύνδεση μεταξύ πολιτικού – οικονομικού συστήματος και κοινωνίας. Αυτό το χάσμα και η αποσύνδεση διογκώνεται σε καθημερινή πλέον βάση. Το κρίσιμο ερώτημα είναι η οργή η οποία ελλοχεύει στις κοινωνίες για πόσο ακόμα θα αντέξει; Και όταν θα εκραγεί ποια μορφή θα πάρει η έκρηξη;
Αυτός είναι και ο λόγος που αποτελεί επιτακτική ανάγκη, όλου όσοι προβληματιζόμαστε και ανησυχούμε για το μέλλον του Δυτικού Πολιτισμένου Κόσμου, να εργαστούμε προς την κατεύθυνση της βαθιάς μεταρρύθμισης που έχει ανάγκη το σύστημα, έτσι ώστε να επιτελέσει το βασικό του προορισμό και να επανασυνδεθεί με τις κοινωνίες και τους απλούς πολίτες. Η άλλη επιλογή είναι να δούμε την παράδοσή του στους ιδιοτελείς λαϊκιστές, κάτι που δυστυχώς έχουμε ήδη αρχίσει να βιώνουμε όλο και περισσότερο. Μια ανοχή και συνέχιση της στήριξης προσώπων τα οποία εκφράζουν αυτή την διεφθαρμένη και απαξιωμένη κατάσταση που σήμερα εκφράζει σύστημα είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στην επικράτηση αυτής της εξίσου καταστροφικής επιλογής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου