Η ελληνική περίπτωση έχει λάβει μια
λανθασμένη εξέλιξη και είναι πιθανό να έχει ένα δυστυχισμένο τέλος.
Αυτό
θα σημάνει την καταστροφή των κοινωνικών και οικονομικών δομών στη
χώρα, με ή χωρίς Grexit, μια ελεγχόμενη ενοποίηση της Ευρωζώνης και, το
σημαντικότερο, την περιθωριοποίηση όλων των μη συμβατικών αριστερών
κινημάτων στην Ευρώπη, όπου μέχρι τώρα ήταν η κινητήριος δύναμη.
Πριν από τον Ιανουάριο του 2015, ο Πάμπλο
Ιγκλέσιας, ηγέτης του Podemos, εμφανίστηκε σε μια προεκλογική
συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην πλατεία Ομονοίας, και δίπλα στον Αλέξη
Τσίπρα είχε φωνάξει το γνωστό σύνθημα του Ούγκο Τσάβες «Venceremos.
Hasta la Vicroria Siempre.
Ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε τις εκλογές και έγινε πρωθυπουργός. Οι
αντισυμβατικοί αριστεροί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες συνέδεσαν το
μέλλον τους με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Τσίπρας κέρδισε τις εκλογές με την
υπόσχεση ότι θα ακυρώσει το ελληνικό χρέος και θα δώσει τέλος στην
πενταετή ύφεση.
Οι Έλληνες πίστευαν ότι αυτή είναι η λύση. Το ίδιο
πίστευαν και τα ευρωπαϊκά μετά-κομμουνιστικά κόμματα.
Εκείνη την εποχή, τέλη του 2014, όλα τα αριστερά κόμματα στην Ευρώπη
ήταν σε άνοδο και οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το Podemos θα είναι το
πρώτο κόμμα στην Ισπανία. Παρόμοια ήταν και η άνοδος άλλων κομμάτων στην
Ευρώπη: ο Μελανσόν στη Γαλλία ή ο Γκρίλο στην Ιταλία.
Σήμερα, μετά την
ολοκληρωτική ήττα της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό μέτωπο, το Podemos έχει
κατρακυλήσει στις τρίτη θέση, ενώ ανάλογη είναι και η πτώση παρόμοιων
κομμάτων στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει τις πενήντα αποχρώσεις του
κόκκινου, καθώς είναι ένα κόμμα που αποτελείται από πολλές συνιστώσες
και έχει άπειρους ηγέτες. Έτσι, ήταν ένας εύκολος στόχος για τις «παλιές
αλεπούδες της Ευρώπης που αντιμετωπίζουν μια παγκόσμια κρίση. Συνεπώς, η
Ελλάδα θα έπρεπε να θυσιαστεί για να μην συμβεί η άνοδος των αριστερών
κομμάτων στην Ευρώπη
Είτε μας αρέσει είτε όχι, η σημερινή Ευρώπη
βασίζεται στη δημοσιονομική πειθαρχία και την υπερβολική ρύθμιση που
εκτείνεται σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής
ζωής όλων των πολιτών. Μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ επί της συντηρητικών
Ευρωπαίων, θα έφερνε στην εξουσία παρόμοια κόμματα και σε άλλες
ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό θα οδηγούσε σε ανεξέλεγκτες, ασύμμετρες αλλαγές
σε όλες τις κοινωνικο-οικονομικές δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτή τη στιγμή, οι διαπραγματεύσεις, μεταξύ των Ελλήνων και των
εταίρων τους είναι σε αδιέξοδο, καθώς οι δύο πλευρές έχουν θέσει
''κόκκινες γραμμές".
Το Grexit εμφανίζεται ως μια δυνατότητα και για τα
δύο μέρη. Οι Έλληνες ζουν με το σπαθί και θα πεθάνουν από το σπαθί τους,
ενώ οι Ευρωπαίοι όλων των τάσεων ενδιαφέρονται να διατηρήσουν το
συντηρητικό status quo της ηπείρου
Οι Έλληνες και η Ευρωζώνη έχουν αφήσει να
περάσουν δύο μήνες χωρίς να κάνουν τίποτα, ενώ η κατάσταση στην Ελλάδα
επιδεινώνεται.
Οι καταθέσεις αποσύρονται, στην χρηματιστηριακή αγορά
έχουν έρθει τα πάνω κάτω, οι εισπράξεις φόρων έχουν μειωθεί σοβαρά, ένας
μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων κατέβασε ρολά, ενώ οι ξένες επενδύσεις
έχουν μπλοκαριστεί, αφού κανένας δεν επιθυμεί να επενδύσει αυτή τη
στιγμή στην Ελλάδα.
Αν η Ευρώπη έχει, για δικούς της λόγους, έχει αποφασίσει να
καταστρέψει την Ελλάδα, τότε οι Έλληνες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα
άλλο από το να πεθάνουν από το σπαθί τους. Διαφορετικά, αν αναζητείται
μια διέξοδος θα πρέπει να εξευρεθεί μια μόνιμη λύση και να θυμηθούν
άπαντες πως το Eurogroup είναι μια «συμμαχία των πρόθυμων» και ότι η
Ελλάδα δεν είναι ένα κράτος-παρίας.
Σε αυτή την περίπτωση, η λύση του
προβλήματος θα είναι απλή, εφόσον και τα δύο μέρη εγκαταλείψουν τις
κόκκινες γραμμές τους.
Η Ελλάδα πρέπει:
Nα εγκαταλείψει τις σοσιαλιστικές
φαντασιώσεις της και με έναν νέο μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό να πάει
σε μια ριζική αλλαγή. Να προχωρήσει σε ανάπτυξη που σημαίνει ελευθερία
και όχι σε νέες αυξήσεις φόρων.
Οι Ευρωπαίοι, αν θέλουν να βοηθήσουν την
Ελλάδα ως παλαιό μέλος της "συμμαχίας", πρέπει:
Nα εγκαταλείψουν τις
σταθερές ιδέες τους που οδηγούν τους Έλληνες να πληρώνουν περισσότερους
φόρους. Οι Έλληνες δεν έχουν άλλα χρήματα. Έτσι, οι Ευρωπαίοι πρέπει να
μειώσουν σημαντικά και γενναιόδωρα το μέγεθος του ελληνικού χρέους και
να δώσουν μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια, με την προϋπόθεση οι Έλληνες
κάνουν ό, τι πρέπει να κάνουν.
Δεν είναι ο σοσιαλιστικός, αλλά ο σωστός
τρόπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου