Στη διάρκεια του φετινού χειμώνα κι ενώ ανακοινώθηκε πως οι μαχητές του
«Ισλαμικού Κράτους» (ISIS) ελέγχουν δύο, ακόμη, πόλεις της Λιβύης, στα
ανοιχτά της Κρήτης, εμφανίσθηκε ένα πλοίο με εξακόσιους μετανάστες. Η
λιτή ανακοίνωση μας καθησύχαζε πως οι επιβαίνοντες ελέγχθηκαν για τον ιό
του Ebola και, αφού βρέθηκαν «καθαροί», αφέθηκαν στην τύχη τους. Το
επεισόδιο το αφηγήθηκε, προχθές, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος στο ραδιόφωνο
του ΣΚΑΪ, όπου παρουσίασε το καινούργιο του βιβλίο με τίτλο «Η οργή του
Ισλάμ» (εκδόσεις Επίκεντρο).
Η ηγεσία του ISIS, τις ημέρες εκείνες αν δεν κάνω λάθος, πληροφόρησε το παγκόσμιο κοινό πως δεν πρόκειται να σταματήσει στη Λιβύη. Στόχος της είναι η πρωτεύουσα των απίστων, η Ρώμη.
Η Ρώμη είναι στην Ιταλία, ως
γνωστόν, οπότε εμείς μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι ότι η απειλή δεν
αφορά την Ομόνοια ή την πλατεία Βικτωρίας και να συνεχίσουμε να
τσακωνόμαστε αν οι μετανάστες είναι παράνομοι, λαθραίοι ή απλώς
παράτυποι και πόσοι απ’ αυτούς που εμφανίζονται ως απάτριδες και χωρίς
χαρτιά είναι πρόσφυγες.
Στο σημείο αυτό τίποτε δεν μπορεί να ταράξει τη μακαριότητά μας.
Κατά
μία ερμηνεία, δε, ως Ρώμη νοείται η πρωτεύουσα της Ανατολικής
Αυτοκρατορίας, η σημερινή Κωνσταντινούπολη, οπότε οι ΟΥΚ που υποσχέθηκαν
να την «πάρουν» παρελαύνοντας την 25η Μαρτίου θα πρέπει να σπεύσουν
πριν τους προλάβουν οι τζιχαντιστές. Κατά μία άλλη δε, τώρα που ο Πάπας
δεν έχει στρατό και η Οθωμανική Αυτοκρατορία ανήκει στην Ιστορία, στην
κωδική τους ορολογία «Ρώμη» θεωρείται οποιοσδήποτε εχθρικός στρατός.
Αναρωτιέμαι πώς κανείς έως σήμερα δεν έχει προσφύγει στο Συμβούλιο της
Επικρατείας, για να εκδώσει απόφαση επί του θέματος.
Οι σχέσεις της Ελλάδας με τον αραβικό κόσμο είναι παραδοσιακά καλές, υποφέραμε κι εμείς από τους λιμασμένους σταυροφόρους του Πάπα όπως κι αυτοί, οπότε υπάρχει αλληλοκατανόηση και ως εκ τούτου δεν πρόκειται να μας πειράξουν. Λογικό, πολύ λογικό. Αλλος ένας λόγος για να μην απογοητευόμαστε. Αρκετά μας έχουν απογοητεύσει οι Ευρωπαίοι εταίροι.
Οταν, όμως, έχεις να κάνεις με ανθρώπους που πιστεύουν ότι ζούμε στον έβδομο αιώνα –μετά τον Χριστό ευτυχώς– και ως εκ τούτου δικαιούνται να αναστήσουν το Χαλιφάτο, όταν οι δικές τους σχέσεις με τον υπόλοιπο αραβικό κόσμο είναι εχθρικές και όταν, ακόμη καλύτερα, πιστεύουν ότι το τέλος του κόσμου επίκειται, όπως η δική μας συμφωνία με τους δανειστές, τότε αντιλαμβάνεσαι και τα όρια της λογικής σου, βάσει της οποίας μπορείς να προβλέψεις τη συμπεριφορά τους. Θα μου πείτε, ζούμε σε μια χώρα όπου ένας τρομοκράτης, όπως ο Σάββας Ξηρός, αρνείται να φορέσει το ηλεκτρονικό βραχιόλι, επειδή το αναφέρει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψή του –όχι ως«ηλεκτρονικό» υποθέτω.
Εξάλλου εμείς, ως ο εξυπνότερος λαός όχι μόνον του κόσμου αλλά και της Ελλάδας ολόκληρης που είναι «τόσο μεγάλη ώστε να μην τη χωράει ο κόσμος», ξέρουμε πολύ καλά πως το «Ισλαμικό Κράτος» δεν είναι παρά το παράγωγο του πολέμου που διεξάγεται για τα πετρέλαια στη Μέση Ανατολή, κάτι σαν το κοκ ή την πίσσα δηλαδή. Αρκεί να τους φερθούν, ξέρετε ποιοι, όπως πρέπει για να μετατραπούν σε... αμόλυβδη των εκατό. Τι κι αν αποκεφαλίζουν, τι κι αν σφάζουν χριστιανούς και μουσουλμάνους αδιακρίτως, τι κι αν απειλούν πως οι γυναίκες και τα παιδιά των χριστιανών θα πουληθούν στα σκλαβοπάζαρα. Δεν τους φοβόμαστε, γιατί τους κατανοούμε, ως περίπου ομοιοπαθείς. Κι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο.
Τις προάλλες ανατίναξαν στο Χαλέπι μια αρμενική εκκλησία του 15ου αιώνα. Είχαν ήδη καταστρέψει έργα τέχνης στο μουσείο της Μοσούλης, όχι επειδή ήταν άσεμνα, αλλά επειδή είχαν δημιουργηθεί πριν από τον έβδομο αιώνα –πάντα μετά τον Χριστό. Και οι μαχητές του ISIS δεν δέχονται ότι υπήρχε οικουμένη πριν από τον έβδομο αιώνα, τον αιώνα του Προφήτη. Εκτός των άλλων, απαγορεύουν στους πιστούς τους να ψηφίσουν, ακόμη και ισλαμικά κόμματα, και να συνάψουν διπλωματικές σχέσεις με τους άπιστους. Φαντασθείτε με πόση αγάπη και πολιτισμική ανοχή αντιμετωπίζουν τη χώρα όπου γεννήθηκε η δημοκρατία.
Αυτοί που τις προάλλες έπνιξαν τους
χριστιανούς ομοιοπαθείς τους στη διαδρομή για τη Λαμπεντούζα τι ήσαν;
Πρόσφυγες, παράτυποι μετανάστες ή τζιχαντιστές;
Από τις χώρες της «άπιστης» Δύσης, η Ελλάδα και η Ιταλία είναι οι πιο εκτεθειμένες.
Αυτή είναι η αντικειμενική συνθήκη ούτως ή άλλως και αν
θέλει η Ευρώπη να προστατεύσει τον εαυτό της από τους εχθρούς του
πολιτισμού της, αυτές τις χώρες πρέπει να προστατεύσει.
Η υποκειμενική
συνθήκη, εκτός από τις ευρωπαϊκές ευθύνες, είναι ότι η Ελλάδα επαίρεται
για το γεγονός ότι είναι ανοχύρωτη. Τους υποδεχόμαστε και τους αφήνουμε
να απολαύσουν τον ήλιο. Τις προάλλες, μόνον σε μία μέρα οι λιμενικοί στη
Λέσβο μάζεψαν γύρω στους εννιακόσιους μετανάστες. Ποιος έλεγχος γίνεται
και πώς είναι δυνατόν οι αρχές να εντοπίσουν μαχητές του «Ισλαμικού
Κράτους»;
Πόσο απασχολεί όσους οραματίζονται τη ρήξη με την Ευρώπη η προοπτική μιας ελληνικής κοινωνίας σε αποσύνθεση, με πληθυσμούς αγνώστου ταυτότητας, ανάμεσα στους οποίους ενδέχεται να περιφέρονται και μαχητές του Χαλιφάτου;
Ελάτε τώρα:
Στην Ελλάδα δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.
Αυτά είναι για τους άλλους. Μια λιτανεία να κάνει ο Αγιος Πειραιώς και
θα δείτε πώς οι στρατιές των «απίστων» θα εξαερωθούν σαν τους μετανάστες
της κυρίας Χριστοδουλοπούλου που έρχονται και ως διά μαγείας
εξαφανίζονται αφού λιαστούν στην Ομόνοια.
Το μόνο που μας σώζει είναι ότι παράγουμε αρκετό ανορθολογισμό από μόνοι μας, ώστε ο Θεός μας, αν δεν μας βαρέθηκε, να μην αντέχει άλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου