Το κυπριακό είναι θέμα ταμπού στην Τουρκία και η Κύπρος συνεχίζει
να αποτελεί ζήτημα εθνικού ενδιαφέροντος γι' αυτό δεν μπορεί να
συζητηθεί ελεύθερα. Εκτός από τις νομικές και ψυχολογικές πιέσεις, το
ταμπού αυτό δημιουργήθηκε και από τον εθνικισμό της Δεξιάς και της
Αριστεράς
Μετά την τουρκική επέμβαση που είχε ως αποτέλεσμα την διχοτόμηση
του νησιού και την ίδρυση της αποκαλούμενης «Τουρκικής Δημοκρατίας της
Βόρειας Κύπρου» (ΤΔΒΚ), η βόρεια Κύπρος ζει σε νομική και πολιτική
εκκρεμότητα. Ωστόσο, εφόσον το ζήτημα έγινε πολιτικό ταμπού, δεν υπάρχει
χώρος για να συζητηθούν οι αδυναμίες της ντε φάκτο διχοτόμησης.
Οι πρόσφατες προεδρικές εκλογές στη βόρεια Κύπρο μπορεί να αποτελέσουν μια νέα ευκαιρία για πολιτική λύση του Κυπριακού επειδή εξελέγη ο αριστερός θιασώτης της λύσης Μουσταφά Ακιντζί. Τα πολιτικά δεδομένα στην Τουρκία όμως έχουν αλλάξει ριζικά λόγω της στροφής της κυβέρνησης προς τον αυταρχισμό και τον εθνικισμό. Γι' αυτό η δήλωση του Ακιντζί για την ανάγκη πιο ισότιμων σχέσεων με την Τουρκία εξόργισε τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος υπενθύμισε στον νέο τουρκοκύπριο ηγέτη ότι η Τουρκία έσωσε τους Τουρκοκύπριους και ότι αυτοί χρειάζονται την οικονομική βοήθεια των Τούρκων. Επίσης, ο Ακιντζί και οι ψηφοφόροι του κατηγορήθηκαν ως πιόνια της Δύσης εναντίον της Τουρκίας.
Μερικοί πιστεύουν ότι η σφοδρή αντίδραση του κυβερνώντος Κόμματος
Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) οφείλεται στις επικείμενες εκλογές και
στην προσέλκυση της εθνικιστικής ψήφου. Αυτό ισχύει εν μέρει, όμως η
εθνικιστική ερμηνεία του Κυπριακού δεν είναι αποκλειστικότητα της
κυβέρνησης αλλά αποτελεί έκφραση μιας πιο διαδεδομένης άποψης.
Eχει φθάσει ο καιρός να αρχίσουν οι Τούρκοι να αμφισβητούν την αποκαλούμενη «κατάκτηση της Κύπρου», να διερευνήσουν γιατί η στρατιωτική επέμβαση μετατράπηκε σε ντε φάκτο διχοτόμηση καθώς και τον τουρκικό εποικισμό του νησιού και να ζητήσουν τις απόψεις των Τουρκοκυπρίων για την «αναγκαστική απομόνωση» από τον υπόλοιπο κόσμο.
Eχει φθάσει ο καιρός να αρχίσουν οι Τούρκοι να αμφισβητούν την αποκαλούμενη «κατάκτηση της Κύπρου», να διερευνήσουν γιατί η στρατιωτική επέμβαση μετατράπηκε σε ντε φάκτο διχοτόμηση καθώς και τον τουρκικό εποικισμό του νησιού και να ζητήσουν τις απόψεις των Τουρκοκυπρίων για την «αναγκαστική απομόνωση» από τον υπόλοιπο κόσμο.
Αν δεν είμαστε αρκετά θαρραλέοι ώστε να ξεκινήσουμε μια
ανοιχτή συζήτηση για τα ζητήματα αυτά χωρίς να φοβόμαστε ότι θα
κατηγορηθούμε για προδοσία, τότε:
Θα συμβάλλουμε στην περαιτέρω απομόνωση των Τουρκοκυπρίων.
Θα συμβάλλουμε στην περαιτέρω απομόνωση των Τουρκοκυπρίων.
Αν δεν μας ενδιαφέρει περισσότερο η ευημερία των
κατοίκων του νησιού από τα "στρατηγικά συμφέροντα" της Τουρκίας, η
προοπτική μιας ειρηνικής επίλυσης του Κυπριακού θα συνεχίζει να αποτελεί
όμηρο της λαϊκιστικής πολιτικής του τουρκικού εθνικισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου