1) Τίποτα δεν μετράει όσο η οικονομία. Όλα καλά και όλα ωραία με τα υπόλοιπα θέματα, αλλά σε ομαλές συνθήκες, κανένα επιμέρους ζήτημα δεν έχει την πολιτική βαρύτητα της οικονομίας. Η υπεροχή των Συντηρητικών στα ζητήματα οικονομίας ήταν το μεγάλο τους ατού, παρά την σκληρή περιοριστική πολιτική της περασμένης 5ετίας. Παράλληλα, η κρίση στην ευρωζώνη και η αμηχανία της ΕΕ γύρω από το ελληνικό ζήτημα, ενίσχυσε το αίτημα σταθερότητας και νομιμοποίησε την πολιτική αποστάσεων που κρατούν οι Συντηρητικοί από την ΕΕ.
2) Κέρδισε ο πιο ηγετικός, όχι ο πιο συμπαθής. Ο Κάμερον υπερείχε σε ηγετικότητα του Μίλιμπαντ, αν και δεν θεωρείται πιο συμπαθής. Ο «στιβαρός ηγέτης» προτιμήθηκε από τον «πιο κοντά στο μέσο πολίτη» διεκδικητή. Σημαντικό ως προς αυτό ήταν ότι ο Κάμερον υπερίσχυσε στα περισσότερα ντιμπέητ που διοργανώθηκαν. Ο Μίλιμπαντ δεν τα πήγε άσχημα προεκλογικά, στάθηκε αξιοπρεπώς και του πιστώνεται και ότι κατάφερε να διατηρήσει μια ισορροπία ανάμεσα στην πιο αριστερόστροφη – ακτιβιστική τάση των Εργατικών και τους πιο ρεαλιστές – μετριοπαθείς της προηγούμενης κυβερνητικής περιόδου του Κόμματος. Απλώς αυτό δεν ήταν αρκετό.
3) Όταν τσακώνονται τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια. Η συντριβή των Φιλελεύθερων-Δημοκρατών επιβεβαίωσε το πολιτικό δόγμα ότι σε περιπτώσεις συμμαχικών κυβερνήσεων την πληρώνει κατά κανόνα ο μικρός εταίρος, καθώς αυτός πληρώνει όλο το κόστος από τα αρνητικά και ο μεγάλος εταίρος εισπράττει το μεγαλύτερο μέρος από τα οφέλη. Το ίδιο συνέβη στη Γερμανία που οι Φιλελεύθεροι καταποντίστηκαν, το ίδιο συνέβη και στην Ελλάδα με το ΠΑΣΟΚ. Βέβαια αν δεν θες να είσαι απλώς ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας χωρίς κυβερνητικές ευθύνες, αυτά πρέπει να τα περιμένεις. Και με βάση αυτό το δόγμα να πάρεις τις όποιες αποφάσεις του.
4) Οι Σκωτσέζοι εθνικιστές έχασαν το δημοψήφισμα, αλλά μονοπώλησαν την εκπροσώπηση της χώρας τους. Το 46% που ήθελε απόσχιση στο δημοψήφισμα συσπειρώθηκε γύρω από το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα (SNP) και σάρωσε εκλογικά, κερδίζοντας τις 56 στις 59 έδρες της Σκωτίας. Αναμφίβολα εκπληκτική επίδοση που καθιστά το SNP κεντρικό παράγοντα πλέον στην βρετανική πολιτική σκηνή. Δεδομένων και των δημογραφικών χαρακτηριστικών της ψήφου στο δημοψήφισμα (οι νέοι ήταν συντριπτικά υπέρ της ανεξαρτησίας), φαίνεται να είναι απλώς θέμα χρόνου το πότε θα ξανανοίξει το ζήτημα της ανεξαρτησίας της Σκωτίας – εάν φυσικά δεν προχωρήσει το σχέδιο για μεγάλη αποκέντρωση που έχει υποσχεθεί ο Κάμερον.
5) Η Ευρώπη ανησυχεί. Ο Κάμερον έχει υποσχεθεί τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος το 2017 για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην ΕΕ. Μέχρι τώρα οι Φιλελεύθεροι αρνούνταν να συνηγορήσουν στην διεξαγωγή του. Η ενίσχυση των Συντηρητικών, η εξαΰλωση των Φιλελευθέρων και το διόλου ευκαταφρόνητο 13% του Κόμματος της Ανεξαρτησίας (UKIP-Φάρατζ) αυξάνουν τις πιθανότητες διεξαγωγής του. Μια πιθανή αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ. – όσο και αν δεν φαίνεται πιθανή – θα προκαλέσει τρομερές αναταράξεις σε όλη την Ε.Ε. και σε όλα τα επίπεδα και αυτό πρέπει να προβληματίσει τους πάντες πάρα πολύ.
6) Οι δημοσκοπήσεις τα έκαναν μπάχαλο. Έπεσαν έξω και στο ποσοστό ψήφου και στις εκτιμήσεις εδρών. Ακόμα και τα exit polls απέτυχαν. Οπότε μη βαράτε μόνο τις δικές μας εταιρείες, γίνονται και αλλού λάθη.
7) Η κάλυψη των εκλογών στη Βρετανία είναι υποδειγματική. Ωραίες συζητήσεις, πολλά ντιμπέητ, ωραία αφιερώματα, δημοσιογράφοι υψηλής κλάσεως. Η διάρθρωση επίσης του πολιτικού συστήματος σε μονοεδρικές περιφέρειες δημιουργεί πολλές μικρές ενδιαφέρουσες ιστορίες., παράλληλα με την κεντρική αναμέτρηση. Η περιήγηση στα μεγάλα σάιτ τους όλη αυτή την περίοδο, η παρακολούθηση των κεντρικών καναλιών και οι αναπόφευκτες συγκρίσεις, ήταν αρκετά για να σε οδηγήσουν έναν Έλληνα επαγγελματία του χώρου, σε κατήφεια και περισυλλογή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου