Tου Κώστα Ράπτη
Το τουρκικό κράτος δεν χρειάσθηκε να περιμένει την 15η Οκτωβρίου – ημέρα εκπνοής του άτυπου τελεσιγράφου το οποίο έθεσε ο έγκλειστος ηγέτης του ΡΚΚ Abdullah Öcalan προειδοποιώντας με κατάρρευση της εκεχειρίας που έχουν κηρύξει από τον Μάρτιο του 2013 οι Κούρδοι αυτονομιστές της Τουρκίας, αν αφηνόταν να πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους η πολιορκούμενη επί ένα μήνα κουρδική πόλη Kobanê της Συρίας.
Οι τουρκικές δυνάμεις κινήθηκαν πρώτες – πλήττοντας την Κυριακή με πυρά πυροβολικού αλλά και από αέρος με μαχητικά F-16 και F-4 θέσεις των ανταρτών του ΡΚΚ στην Dağlıca της επαρχία Hakkâri στο νοτιοανατολικό άκρο της Τουρκίας. Η επιχείρηση, η οποία δεν ανακοινώθηκε επισήμως από το τουρκικό Γενικό Επιτελείο, έγινε γνωστή από διαρροές στα μέσα ενημέρωσης της γειτονικής χώρας και επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια από την (εξόριστη) ηγεσία του στρατιωτικού σκέλους του ΡΚΚ.
Πρόκειται για μοιραίο πλήγμα στην “διαδικασία επίλυσης” του Κουρδικού για την οποία το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης της Τουρκίας επαίρεται ότι αποτελεί το σημαντικότερό του επίτευγμα.
Πρόκειται επίσης για ξεκάθαρη ομολογία των προτεραιοτήτων της Άγκυρας: η συντριβή (των μη συνεργάσιμων δυνάμεων) του κουρδικού στοιχείου εντός και εκτός συνόρων προέχει έναντι της ανάσχεσης των τζιχαντιστών, στην οποία ομνύει η διεθνής κοινότητα και θεωρητικώς η ίδια η Τουρκία.
“Πέραν του υπό τις ΗΠΑ συνασπισμού εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, όλες οι ενδιαφερόμενες χώρες μπορούν να προσφέρουν” σε όσους αγωνίζονται κατά των τζιχαντιστών “την υποστήριξη που αναμένουν από εμάς, δηλαδή απλώς τα μέσα να αμύνονται κατά της τρομοκρατίας”, δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος François Hollande, τονίζοντας ότι η Τουρκία πρέπει οπωσδήποτε να ανοίξει τα σύνορά της για να επιτρέψει την διοχέτευση βοήθειας στους υπερασπιστές της “μαρτυρικής” “πόλης-σύμβολο” του Kobanê.
Ρητορικές εξάρσεις εις ώτα μη ακουόντων. Ο Tayyip Erdoğan έχει προαναγγείλει την πτώση του Kobanê από την περασμένη εβδομάδα, αν και η ηρωική αντίσταση των Κούρδων μαχητών έχει εμποδίσει έως τώρα την υλοποίηση της πρόβλεψής του. Διερωτήθηκε μάλιστα ο Τούρκος πρόεδρος γιατί η επίκληση του δράματος του Kobanê όπου δεν υπάρχουν πλέον άμαχοι, χρησιμοποιείται από όσους κατά τα λοιπά μένουν απαθείς.
Ο υπαινιγμός βέβαια αφορά πρωτίστως τις ΗΠΑ και είναι αποκαλυπτικός. Αν η στάση της Τουρκίας έρχεται εκ πρώτης όψεως σε αντίθεση με τους στόχους των λοιπών χωρών του ΝΑΤΟ, δεν είναι ωστόσο ριζικά διαφορετική από τις δηλώσεις Αμερικανών ιθυνόντων ότι “υπάρχουν πολλά Kobanê στη Συρία και το Ιράκ” και ότι ο τερματισμός της πολιορκίας δεν αποτελεί προτεραιότητα. Άλλωστε τα λόγια αυτά συμβαδίζουν απολύτως με τα έργα του διεθνούς συνασπισμού, ο οποίος επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα επέδειξε μόνο σε ό,τι αφορά την από αέρος καταστροφή των υποδομών του συριακού κράτους (διυλιστηρίων κ.ο.κ.).
Κανείς στη διεθνή κοινότητα δεν είναι διατεθειμένος να συνδράμει στην επιβίωση ενός πειράματος πολυεθνοτικής συμμετοχικής δημοκρατίας στην καρδιά της Μέσης Ανατολής, σαν αυτό που είχε εγκαθιδρύσει στο Kobanê και τα άλλα δύο αυτονομημένα από το 2012 κουρδικά “καντόνια” της Συρίας το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας, αδελφή οργάνωση του ΡΚΚ.
Απλώς, οι όλο και υψηλότεροι τόνοι του “διεθνούς παράγοντα” για τη στάση της Τουρκίας στο ζήτημα του Kobanê, αποκαλύπτουν τη δυσφορία του για την επιθυμία της Άγκυρας να επιβάλλει τους όρους της στο παιχνίδι.
Το τουρκικό κράτος δεν χρειάσθηκε να περιμένει την 15η Οκτωβρίου – ημέρα εκπνοής του άτυπου τελεσιγράφου το οποίο έθεσε ο έγκλειστος ηγέτης του ΡΚΚ Abdullah Öcalan προειδοποιώντας με κατάρρευση της εκεχειρίας που έχουν κηρύξει από τον Μάρτιο του 2013 οι Κούρδοι αυτονομιστές της Τουρκίας, αν αφηνόταν να πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους η πολιορκούμενη επί ένα μήνα κουρδική πόλη Kobanê της Συρίας.
Οι τουρκικές δυνάμεις κινήθηκαν πρώτες – πλήττοντας την Κυριακή με πυρά πυροβολικού αλλά και από αέρος με μαχητικά F-16 και F-4 θέσεις των ανταρτών του ΡΚΚ στην Dağlıca της επαρχία Hakkâri στο νοτιοανατολικό άκρο της Τουρκίας. Η επιχείρηση, η οποία δεν ανακοινώθηκε επισήμως από το τουρκικό Γενικό Επιτελείο, έγινε γνωστή από διαρροές στα μέσα ενημέρωσης της γειτονικής χώρας και επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια από την (εξόριστη) ηγεσία του στρατιωτικού σκέλους του ΡΚΚ.
Πρόκειται για μοιραίο πλήγμα στην “διαδικασία επίλυσης” του Κουρδικού για την οποία το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης της Τουρκίας επαίρεται ότι αποτελεί το σημαντικότερό του επίτευγμα.
Πρόκειται επίσης για ξεκάθαρη ομολογία των προτεραιοτήτων της Άγκυρας: η συντριβή (των μη συνεργάσιμων δυνάμεων) του κουρδικού στοιχείου εντός και εκτός συνόρων προέχει έναντι της ανάσχεσης των τζιχαντιστών, στην οποία ομνύει η διεθνής κοινότητα και θεωρητικώς η ίδια η Τουρκία.
“Πέραν του υπό τις ΗΠΑ συνασπισμού εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, όλες οι ενδιαφερόμενες χώρες μπορούν να προσφέρουν” σε όσους αγωνίζονται κατά των τζιχαντιστών “την υποστήριξη που αναμένουν από εμάς, δηλαδή απλώς τα μέσα να αμύνονται κατά της τρομοκρατίας”, δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος François Hollande, τονίζοντας ότι η Τουρκία πρέπει οπωσδήποτε να ανοίξει τα σύνορά της για να επιτρέψει την διοχέτευση βοήθειας στους υπερασπιστές της “μαρτυρικής” “πόλης-σύμβολο” του Kobanê.
Ρητορικές εξάρσεις εις ώτα μη ακουόντων. Ο Tayyip Erdoğan έχει προαναγγείλει την πτώση του Kobanê από την περασμένη εβδομάδα, αν και η ηρωική αντίσταση των Κούρδων μαχητών έχει εμποδίσει έως τώρα την υλοποίηση της πρόβλεψής του. Διερωτήθηκε μάλιστα ο Τούρκος πρόεδρος γιατί η επίκληση του δράματος του Kobanê όπου δεν υπάρχουν πλέον άμαχοι, χρησιμοποιείται από όσους κατά τα λοιπά μένουν απαθείς.
Ο υπαινιγμός βέβαια αφορά πρωτίστως τις ΗΠΑ και είναι αποκαλυπτικός. Αν η στάση της Τουρκίας έρχεται εκ πρώτης όψεως σε αντίθεση με τους στόχους των λοιπών χωρών του ΝΑΤΟ, δεν είναι ωστόσο ριζικά διαφορετική από τις δηλώσεις Αμερικανών ιθυνόντων ότι “υπάρχουν πολλά Kobanê στη Συρία και το Ιράκ” και ότι ο τερματισμός της πολιορκίας δεν αποτελεί προτεραιότητα. Άλλωστε τα λόγια αυτά συμβαδίζουν απολύτως με τα έργα του διεθνούς συνασπισμού, ο οποίος επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα επέδειξε μόνο σε ό,τι αφορά την από αέρος καταστροφή των υποδομών του συριακού κράτους (διυλιστηρίων κ.ο.κ.).
Κανείς στη διεθνή κοινότητα δεν είναι διατεθειμένος να συνδράμει στην επιβίωση ενός πειράματος πολυεθνοτικής συμμετοχικής δημοκρατίας στην καρδιά της Μέσης Ανατολής, σαν αυτό που είχε εγκαθιδρύσει στο Kobanê και τα άλλα δύο αυτονομημένα από το 2012 κουρδικά “καντόνια” της Συρίας το Κόμμα Δημοκρατικής Ενότητας, αδελφή οργάνωση του ΡΚΚ.
Απλώς, οι όλο και υψηλότεροι τόνοι του “διεθνούς παράγοντα” για τη στάση της Τουρκίας στο ζήτημα του Kobanê, αποκαλύπτουν τη δυσφορία του για την επιθυμία της Άγκυρας να επιβάλλει τους όρους της στο παιχνίδι.
"Δεν
μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα της Συρίας αν επικεντρωθούμε
αποκλειστικά και μόνο στο Κομπάνι" διαμηνύει ο Erdoğan, επιμένοντας στο
σενάριο της αλλαγής καθεστώτος στη Δαμασκό (ήτοι της αντικατάστασης του
Assad από κάποια μαριονέτα προερχόμενη από το σουνιτικό στοιχείο), αρχής
γενομένης από μία ΝΑΤΟϊκή επέμβαση για την δημιουργία “ασφαλούς ζώνης”
στη Βόρεια Συρία.
Όσο για το εσωτερικό της Τουρκίας, προφανώς υπολογίζει ότι ένας συνδυασμός εντονότερης καταστολής (με τη μελετώμενη ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της αστυνομίας στην αντιμετώπιση διαδηλώσεων), δαιμονοποίησης του στρατιωτικού σκέλους του ΡΚΚ (το οποίο ήδη εξισώνει, ως “τρομοκρατική οργάνωση”), χειραγώγησης του έγκλειστου Öcalan και πολιτικής ομηρίας του φιλοκουρδικού κοινοβουλευτικού κόμματος HDP θα αρκέσει για τον έλεγχο των εντάσεων με το κουρδικό στοιχείο. Όπως άλλωστε δήλωσε ο πρωθυπουργός Ahmet Davutoğlu, η “διαδικασία επίλυσης” ξεκίνησε πριν από το Kobanê και θα συνεχισθεί, διότι δεν σχετίζεται προς οποιοδήποτε εξωτερικό γεγονός και διότι το τουρκικό κράτος δεν θα δεχθεί την “εκβιαστική” σύνδεσή της από οποιονδήποτε με την ακολουθούμενη εξωτερική πολιτική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου