«Η πρόκληση είναι χειρότερη από τα Ίμια. Φανταστείτε τι θα είχε
γίνει εάν η Κύπρος ήταν άλλο κράτος και είχε στείλει στο σημείο το
Πολεμικό Ναυτικό του. Θα είχαμε σύρραξη».
Η σύγκριση την οποία έκανε ο εκπρόσωπος του κυβερνώντος Δημοκρατικού Συναγερμού, με αφορμή τα
επικίνδυνα πολεμικά «παιχνίδια» εντός και στα πέριξ της κυπριακής ΑΟΖ (η
οποία εδώ και μερικές μέρες μοιάζει με... πεδίο βολής!), ασφαλώς δεν
μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Καθώς δε στην Ε.Ε. ή τις ΗΠΑ είναι πολύ λίγοι
και ειδικοί αυτοί που γνωρίζουν τι ακριβώς εστί Ίμια, ενώ ασφαλώς δεν
περίμεναν την έξοδο του «Μπαρμπαρός» προκειμένου να βγάλουν τα
συμπεράσματά τους για την τακτική της Άγκυρας, είναι μάλλον προφανές ότι
οι κύριοι αποδέκτες της δήλωσης του Πρόδρομου Προδρόμου και του
μηνύματος που εμπεριέχει βρίσκονται αλλού: Στην Ελλάδα και, πρωτίστως,
στα πολιτικά και στρατιωτικά επιτελεία της Αθήνας, όπου οι πληροφορίες
αναφέρουν πως εσχάτως επικρατεί έντονη ανησυχία...
Από τη
διαπίστωση αυτή, μάλιστα, δεν ξεφεύγει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ -η κυβέρνηση εν
αναμονή, όπως περίπου διαπίστωσαν τα μέλη της κεντρικής του επιτροπής το
προηγούμενο Σαββατοκύριακο.
Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, δε, ίσως είναι
χρήσιμο να ανατρέξει με μεγάλη προσοχή στα όσα είχαν συμβεί τη δραματική
νύχτα της 30ής προς την 31η Ιανουαρίου και μάλιστα στη διάρκεια των
προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη, ο οποίος είχε
εκλεγεί από το ΠΑΣΟΚ (στις 18 Ιανουαρίου) διάδοχος του τότε βαριά
άρρωστου Ανδρέα Παπανδρέου.
Πιθανότατα, βεβαίως, στην
Κουμουνδούρου το κάνουν ήδη, εξετάζοντας τα σενάρια που υπάρχουν και
επιχειρώντας να καταστρώσουν σχέδια αντίδρασης για την απευκταία
περίπτωση που βρεθούν αντιμέτωποι με μια αναλόγως δύσκολη κατάσταση. Η επίσκεψη του προέδρου του κόμματος, Αλέξη Τσίπρα, στο Πεντάγωνο,
η μακρά συνάντησή του με τον αρμόδιο υπουργό και τους στρατιωτικούς
επιτελείς, καθώς και οι δηλώσεις που έκανε εκ των υστέρων -κατηγόρησε
την Τουρκία ότι «ρίχνει λάδι στη φωτιά» και διαβεβαίωσε ότι «το κράτος
θα έχει συνέχεια»- είναι γεγονότα που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
Όπως συμβαίνει, άλλωστε, και με τις αναφορές (για πρώτη φορά τόσο
εκτεταμένες...) που υπάρχουν στην πολιτική απόφαση της τελευταίας Κ.Ε.,
τόσο για την επιθετικότητα της Τουρκίας όσο και για το γεγονός ότι «ο
αλυτρωτισμός αποτελεί, δυστυχώς, μέρος μιας κοινωνικής και πολιτικής
πραγματικότητας» στην Αλβανία, την ΠΓΔΜ, ακόμη και τη Βουλγαρία.
Μέχρι στιγμής, όμως, πέρα από την «ανησυχία», τα συμπεράσματα στα οποία
καταλήγει η ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι
εμφανή, τουλάχιστον όσον αφορά τη συγκεκριμένη στάση της σε ανάλογες
κρίσεις. Ενδεχομένως, λόγω και της υφής αυτών των εξαιρετικά ευαίσθητων
θεμάτων, να μην τα μάθουμε ποτέ (και μακάρι να μην αναγκαστούμε, ως
κοινωνία, να τα διαπιστώσουμε στην πράξη). Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση,
αρκετοί θεωρούν ήδη ότι τόσο η κατά μέτωπο επίθεση των αγορών την
περασμένη εβδομάδα όσο και η εντεινόμενη παρουσία της Τουρκίας στις
«ευαίσθητες ζώνες» δεν οφείλονται πρωτίστως σε εξωγενείς παράγοντες -με
άλλα λόγια, στην αβεβαιότητα που επικρατεί στις διεθνείς αγορές ή τον...
τσαμπουκά που πουλά εσχάτως ο Ερντογάν προς κάθε κατεύθυνση.
Οι
ίδιοι επιμένουν ότι οι δύο αυτές εξελίξεις αποτελούν τις δύο όψεις του
ίδιου νομίσματος και δεν είναι τίποτε άλλο παρά σκηνές από ταινία
προσεχώς, η οποία θα προβληθεί εάν και εφόσον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου