ΤΟΥΡΚΙΑ - ΚΥΠΡΙΑΚΟ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Ακόμη μία... τελευταία ευκαιρία!

Του ΝΕΦΕΛΗΣ ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΥ

«Τελευταία ευκαιρία για το Κυπριακό», «Ή τώρα ή ποτέ», «Νέος γύρος για το Κυπριακό» είναι λίγοι μόνο από τους τίτλους που κόσμησαν τον έντυπο Τύπο την προηγούμενη δεκαετία, έπειτα από το 2004 και την απόρριψη του «σχεδίου Ανάν» από τον κυπριακό λαό.

 

Μία πενταετία ή οκταετία αργότερα από τότε που γράφτηκαν, σήμερα δηλαδή, ίδιοι είναι ή παραπλήσιοι οι τίτλοι που συνοδεύουν την ιστορία του Κυπριακού. Πάλι βρισκόμαστε μια ανάσα πριν από την τελευταία ευκαιρία, πριν από μία πιθανή λύση, πριν, πριν...

Είναι γεγονός ότι πολλά έχουν αλλάξει. Ούτε η Κύπρος είναι η ίδια χώρα σήμερα ούτε έχει την ίδια κυβέρνηση ούτε τα δεδομένα στην Τουρκία και στα Κατεχόμενα είναι τα ίδια, ενώ ο υποθαλάσσιος πλούτος της Ανατολικής Μεσογείου μόνο επιπλέον προβλήματα έχει προσθέσει, δίχως βεβαίως αυτό να σημαίνει πως θα έπρεπε να μείνει αναξιοποίητος.

Τώρα, έπειτα από τις νέες επιθετικές «πρωτοβουλίες» της Αγκυρας, αναστέλλονται μέχρι νεωτέρας οι συνομιλίες για την εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό, με την Ε.Ε., μέσω της έκθεσης προόδου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Τουρκία, να προσφέρει μεν τη στήριξή της στη Λευκωσία, δίχως όμως να ασκεί την κριτική που θα όφειλε στην Τουρκία για το γεγονός ότι παρενοχλεί μία χώρα-μέλος της Ε.Ε., αμφισβητώντας το δικαίωμά της επί των δικών της φυσικών πόρων.

Η Ελλάδα από την άλλη πλευρά, αλυσοδεμένη χειροπόδαρα όπως είναι, τι μπορεί να προσφέρει; 

Μπορεί, και το κάνει, να γεμίζει το κενό προσφέροντας αφειδώς δηλώσεις και διαβεβαιώσεις υποστήριξης και συμπαράστασης στον «αδελφό» κυπριακό λαό, αλλά μέχρις εκεί.

Οι κυβερνήσεις άλλωστε των τελευταίων ετών, από τον Κώστα Σημίτη στον Κώστα Καραμανλή και από τον Γιώργο Παπανδρέου στον Αντώνη Σαμαρά, το μόνο που κατάφεραν ήταν να ακυρώσουν το «αξιόμαχο» της ελληνικής διπλωματίας, προσβάλλοντας ταυτόχρονα την εθνική αξιοπρέπεια όλων μας.  

Πώς να ασκήσεις εν τω μεταξύ δυναμική εξωτερική πολιτική όταν τα κονδύλια που διαθέτεις για το σκοπό αυτό έχεις φροντίσει να περικοπούν;

Ετσι, τη στιγμή που η χώρα μας καλείται να διαχειριστεί μείζονος εθνικής σημασίας ζητήματα, ευρισκόμενη μάλιστα σε απόσταση αναπνοής από τη ζώνη του πυρός που είναι η Μέση Ανατολή, διαπιστώνει ότι δεν μπορεί.

Ομως, η Τουρκία βράζει στο εσωτερικό της εδώ και πολύ καιρό, συμπαρασύροντας και τα ανδρείκελα που διοικούν τα Κατεχόμενα. Τα σημάδια υπήρχαν και υποδείκνυαν ότι θα έρθει η στιγμή που θα στρέψει την προσοχή της ξεκάθαρα και πάλι προς εμάς, πως η Ελλάδα και η Κύπρος θα λειτουργήσουν εκ νέου ως «αντίβαρο» στις ευαίσθητες εσωτερικές ισορροπίες της Τουρκίας.

Ποια είναι η προετοιμασία που έχουμε κάνει;  

Συνήθως, ή τελοσπάντων έτσι θα έπρεπε, οι προβλέψεις και τα σενάρια εστιάζουν στην απειλή και στον τρόπο αντιμετώπισής της, δεν λαμβάνουν ως δεδομένη τη θετική έκβαση της όποιας αντιπαράθεσης.

Πομπωδώς όμως όλο το τελευταίο διάστημα το μέγαρο Μαξίμου και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών δίνουν διαβεβαιώσεις για το άριστο κλίμα που επικρατεί μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας και για την έμφαση που δίνεται στο Κυπριακό σε κάθε ελληνοτουρκική συνάντηση.  

Τι συνέβη; 

Επαψαν ξαφνικά οι επαφές του υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου να είναι «πολύ φιλικές και ουσιαστικές», όπως ο ίδιος προσφάτως τις χαρακτήρισε;