Στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές αυτό που έχει σημασία είναι οι
ψήφοι των εκλεκτόρων και ποια πολιτεία κερδίζει ο κάθε υποψήφιος.
Η κάθε
πολιτεία, ανάλογα με τον πληθυσμό της, έχει ανάλογο αριθμό εκλεκτόρων.
Για παράδειγμα, η Καλιφόρνια (πληθυσμός 37, 7 εκατομμύρια) έχει 55
εκλέκτορες, ενώ η ορεινή Μοντάνα (πληθυσμός 1 εκατομμύριο) έχει μόλις
τρεις. Μετά την Καλιφόρνια, τους περισσότερους εκλέκτορες έχουν το Τέξας
(38) και η Φλόριντα (29).
Συνολικά, οι εκλέκτορες είναι 538,
αριθμός που αντιστοιχεί στον αριθμό των μελών του Κογκρέσου - 100 στη
Γερουσία, 435 στη Βουλή των Αντιπροσώπων και 3 επιπλέον από την
Περιφέρεια της Κολούμπια (η πρωτεύουσα Ουάσιγκτον).
Για να
εκλεγεί κανείς πρόεδρος χρειάζεται 270 εκλέκτορες, τους οποίους, αν
εξασφαλίσει, μετακομίζει αυτομάτως στον Λευκό Οίκο ακόμα και αν δεν έχει
κερδίσει τη λαϊκή ψήφο. Αυτό ακριβώς συνέβη το 2000, όταν ο Αλ Γκορ
κέρδισε την λαϊκή ψήφο, αλλά έχασε τις εκλογές από τον Τζορτζ Μπους που
εξασφάλισε τους εκλέκτορες.
Για να κερδίσει δε ο υποψήφιος όλους τους εκλέκτορες κάθε πολιτείας, αρκεί να εξασφαλίσει πλειοψηφία ακόμα και με μία ψήφο διαφορά. Με δύο εξαιρέσεις:
Σε περίπτωση ισοψηφίας, η νέα Βουλή των Αντιπροσώπων,
όπως θα προκύψει από τις εκλογές που διεξάγονται παράλληλα με τις
προεδρικές, θα επιλέξει τον μελλοντικό πρόεδρο, ενώ η Γερουσία επιλέγει
τον αντιπρόεδρο. Οπότε, θα μπορούσε, θεωρητικώς να επιλεχθεί από τη
Ρεπουμπλικανική Βουλή ο Ρόμνεϊ ως πρόεδρος και από τη Δημοκρατική (αν
δεν αλλάξει η ισορροπία) Γερουσία ο Μπάιντεν ως αντιπρόεδρος...
Για την ιστορία, η Βουλή των Αντιπροσώπων επέλεξε πρόεδρο δύο φορές, το 1801 και το 1825.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου