Της ΡΟΥΛΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
(...) Πέρυσι τέτοιες μέρες δεν ήταν που ο ΓΑΠ πήγε άκλαυτος, επειδή
τσάντισε τους δανειστές μας (και εμάς όλους) με το περίφημο δημοψήφισμα;
Ελπίζω να ξέρει τι κάνει ο κύριος Κουβέλης, και η αντίστασή του στα
μέτρα να μην είναι μια απλή επετειακή εκδήλωση, ένας αντανακλαστικός
σπασμός της ίδιας παθολογίας.
Τι νομίζετε; Κι εμένα μ' άρεσε αυτό το «ώς
εδώ και μη παρέκει» της Δημοκρατικής Αριστεράς μέχρι που μου το χάλασε
μια φίλη μου, πραγματική άνεργη εδώ και έναν χρόνο. «Μας δουλεύουν; Τα
εργασιακά μας δικαιώματα κινδυνεύουν από την τρόικα; Αρκεί μια στάση
πληρωμών, μια αίτηση του εργοδότη για την υπαγωγή του στο άρθρο 99 και
όχι 12 μισθούς αλλά ούτε ένα δεκαπενθήμερο δεν παίρνεις».
Δεν ξέρω
κιόλας αν έτσι, χωρίς επίσημο χαρτί απόλυσης, δικαιούνται και επίδομα
ανεργίας, αλλά ας μη σκαλίζουμε άλλο τα μπόσικα της εργατικής μας
νομοθεσίας, εκείνης που θεσπίστηκε σε καιρούς χαρωπούς για να
τρωγοπίνουν τώρα ανενόχλητοι οι «πτωχεύσαντες» και οι πτωχοί να
ρίχνονται στο μαύρο ρείθρο της ανέχειας και να τους τρώει η μαρμάγκα.
Μπορούμε μια χαρά να συνεχίσουμε και έτσι όπως είμαστε, περιμένοντας να
βρουν τον δρόμο τους οι αγωγές των αόρατων ανέργων στην παραλυμένη από
τις απεργίες περίφημη ελληνική Δικαιοσύνη.
Περίφημοι κι ετούτοι,
περίφημοι κι οι άλλοι, τελικά όλοι για ένα «ζήτω που καήκαμε»
δουλεύουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου