Βέβαια, δεν σας κρύβω ότι ο ανοίκειος ενικός της επιστολής με εξέπληξε, αλλά γρήγορα ενεργοποίησα τό βρετανοτραφές μέρος του εαυτού μου και παρέκαμψα την ελαφρά ενόχληση. Η διάθεσή μου ελάφρυνε. Το ύφος της επιστολής του κ. Πολύδωρα μου θύμισε ελληνική κωμωδία του '60. Φαντάστηκα προς στιγμήν τον αξέχαστο Διονύση Παπαγιαννόπουλο ή τον αξεπέραστο Βασίλη Αυλωνίτη να αγορεύει με κενολογικό στόμφο στο πόπολο κουνώντας το δάχτυλο, να κομπάζει... Το αρχικό χαμόγελο κατέληξε σε ένα ηχηρό γέλιο.
Η ευθυμία μου δεν κράτησε πολύ. Σκέφτηκα ότι ο κ. Πολύδωρας είναι βουλευτής εδώ και αρκετά χρόνια, διαχειρίστηκε ως υπουργός τα κοινά, και διετέλεσε για μία (1) μέρα πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων: ήταν, έστω και για μία μέρα, ο τρίτος σε σπουδαιότητα πολιτειακός παράγοντας της χώρας! Τον φαντάστηκα ως υπουργό Δημόσιας Τάξης να συμμετέχει σε συναντήσεις των Ευρωπαίων ομολόγων του στις Βρυξέλλες, να αγορεύει αυτάρεσκα, να μορφάζει. Προσπάθησα να φανταστώ τα πρόσωπα των άλλων, να εικάσω τις μύχιες σκέψεις τους ακούγοντας έναν γραφικό Βαλκάνιο να ρητορεύει με περισσή σπουδαιοφάνεια επιβεβαιώνοντας όλα τα ανατολίτικα στερεότυπα...
Σκέφτομαι πόσο σημαντικό είναι να βλέπουμε όλοι έναν ψυχίατρο μετά τα πενήντα ή, αν αυτό είναι οδυνηρό, να έχουμε κάποιον δίπλα μας να μας προστατεύει από την αυτογελοιοποίηση. Σε τελική ανάλυση, η επιστολή Πολύδωρα με βοήθησε να δω πόση ζημιά μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας αν αφεθούμε να μας κυριεύσει ο άμετρος ναρκισισμός. Θεέ μου προστάτευσέ με από τη γελοιοποίηση που μπορώ να επιφέρω στον εαυτό μου!
Από Βύρωνα Γ. Πολύδωρα
Στον κ. Χαρίδημο Τσούκα
Είσαι πανεπιστημιακός εσύ; Ή κεκράκτης; Ή αναίτιος εχθρός μου;
Μπορώ να σου πω πολλά. Γράφω, άλλωστε, λίγα και στο «ΚΑΤΑ ΚΗΝΣΟΡΩΝ».
Ξέχασες, αν μη τι άλλο, την θεμελιώδη αρχή της αναλογικότητας; Βγάζεις απόφαση επί κακουργήματι για το ανύπαρκτο πταισματικό παράπτωμα;
Είναι λογικό; Είναι ηθικό; Είναι τίμιο; Είναι δίκαιο; Είναι αντρίκιο;
Σε ποιους «εργοδότες» σου και δυνατούς της ημέρας ή μάλλον της νύχτας, δείχνεις την καλή σου διαγωγή και δουλικότητα; Γιατί αποκλείεται να δίνεις λόγο στην επιστημονική και ηθική σου συνείδηση, τη δική σου.
Και αν μου σκοτώσουν το παιδί ―δεν με νοιάζει για μένα― οι άνεργοι τους οποίους πυροδοτείς και οι χαμηλόμισθοι ή οι φιλόσοφοι πολιτικομανείς αναρχικοί και αντιεξουσιαστές και οι κάθε λογής αγανακτισμένοι; Ή΄δεν γνωρίζεις τα άρθρα του Π.Κ. περί ηθικής αυτουργίας, διέγερσης, υποκίνησης ή προβοκάτσιας (agent provocateur) για διάπραξη κακουργημάτων;
Ως προς το δικαίωμά σου ασκήσεως κριτικής, γράψε ―αν το μπορείς― ότι τα μέλη των οικογενειών των πολιτικών απαγορεύεται να πιάσουν νόμιμη δουλειά στο δημόσιο, έστω και προσωρινή, και με αυτονόητο και κυρίαρχο το ποιοτικό στοιχείο της σχέσης εμπιστοσύνης, διότι υπάρχει και συλλογική-οικογενειακή ευθύνη, όπως διεκήρυττε και ο γνωστός «ζωγράφος» από το Μπράουνάου της Άνω Αυστρίας. Γράψε το, ίσως σε εκφράζει.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου