Υποθέσεις που εμπλέκουν θεσμικούς παράγοντες και αποκαλύπτονται φόρα παρτίδα, γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, είτε που εμφανίζονται με ένα θολό περίβλημα, ώστε να βγει η μισή αλήθεια. Η πρώτη περίπτωση είναι η λίστα Λαγκάρντ, που αίφνης, μετά τη φασαρία που δημιουργήθηκε, θυμήθηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος πως την είχε ξεχασμένη στο σπίτι. Η δεύτερη περίπτωση είναι οι 32, ή 34, ή 36 πολιτικοί (ποιος να ξέρει αλήθεια πόσοι είναι) που ελέγχονται για αδικαιολόγητο πλουτισμό και, που κανείς δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει με κατηγορηματικό τρόπο, όσα γράφονται και ακούγονται δεξιά και αριστερά.
Σαν να μην υπάρχει κράτος και θεσμοί που λειτουργούν, προς όφελος του πολίτη! Πάντως την ώρα που ο απλός πολίτης πληρώνει και το τελευταίο ευρώ που του έχει απομείνει στο πορτοφόλι, φαίνεται πως για κάποιους ισχυρούς του χρήματος και της πολιτικής, καταβάλλεται κάθε προσπάθεια, ώστε να παραμείνουν στο απυρόβλητο.
Αν οι άνθρωποι, που το περίφημο USB πέρασε (και προσπέρασε) από τα χέρια τους, είχαν μια στάλα φιλότιμο, ευπρέπεια και ευσυνειδησία, θα έπρεπε αφού ζητήσουν ταπεινά συγνώμη, να εξαφανιστούν δια παντός από το δημόσιο βίο.
Ενώ για παράδειγμα ήταν σύννομη η κατάργηση μέσα σε ένα βράδυ ή η καταστρατήγηση, όλων των συλλογικών συμβάσεων! Ή είναι Συνταγματική η παρακράτηση της επιστροφής του ΦΠΑ, ή η άρνηση εξόφλησης οφειλών του Δημοσίου προς τρίτους, για τις οποίες έχει καταβληθεί και ο ΦΠΑ και ο αναλογούν φόρος! Ήταν όλα νόμιμα και συνταγματικά με το κούρεμα των ομολόγων και τα αποθεματικά των ταμείων που εξαφανίστηκαν, όχι όμως η αποκάλυψη των μεγαλοφοροφυγάδων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου