Σε νέα «Γη της Επαγγελίας» αναδεικνύεται η αφρικανική ήπειρος, καθώς αποτελεί πόλο έλξης αλλά και το νέο πεδίο δράσης μιας εκ των αναδυόμενων δυνάμεων, της Ινδίας.
Το Νέο Δελχί ακολουθεί «επιθετική» οικονομική πολιτική, επιδιώκοντας να κατακτήσει όχι μόνο τις χώρες της ανατολικής Αφρικής, όπως έκανε μέχρι σήμερα, αλλά στο σύνολό της τη Μαύρη Ηπειρο.
Ο Ινδός πρωθυπουργός, Μανμοχάν Σινγκ, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αιθιοπία, ανακοίνωσε ότι η χώρα του θα δανείσει με 5 δισ. δολάρια την Αφρική (οι δύο πρώτες χώρες που θα επωφεληθούν θα είναι η Γκάνα και το Μπουρούντι), σε μια προσπάθεια η Ινδία να μπορέσει να σταθεί ως ικανή παίκτρια έναντι της «ανταγωνιστικής» Κίνας, προβάλλοντας την εικόνα εκείνης της οικονομίας όμως η οποία στηρίζεται στην «ισότιμη εταιρική σχέση», ρίχνοντας δηλαδή το βάρος τόσο στο εμπόριο όσο και στη διπλωματία.
«Πρόκειται για το είδος συνεργασίας που προτιμούν οι ηγέτες των αφρικανικών χωρών», σημειώνει ο πρόεδρος της Αφρικανικής Ενωσης, Ζαν Πινγκ.
Απόδειξη του επιπέδου της σύσφιγξης των σχέσεων είναι η αύξηση των εμπορικών συναλλαγών, οι οποίες από τα 970 εκατ. δολάρια το 1991 ξεπέρασαν τα 50 δισ. δολάρια το 2010, ενώ εκτιμάται πως θα αγγίξουν τα 70 δισ. δολάρια το 2015.
Την ώρα που η Ινδία προτίθεται να ιδρύσει το «Παναφρικανικό Χρηματιστήριο» αλλά και ανώτατες σχολές εκπαίδευσης, προσφέρει υποτροφίες, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται και το «Παναφρικανικό e-Network», ένα πρόγραμμα που επιτρέπει την επικοινωνία ανάμεσα στα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία της Ινδίας με τα αντίστοιχα των μεγαλύτερων αφρικανικών χωρών.
«Δεν πρέπει να δημιουργούνται λανθασμένες εντυπώσεις», υποστηρίζει από την πλευρά του ο διευθυντής του γαλλικού Ινστιτούτου Διεθνών και Στρατηγικών Σχέσεων, Ολιβιέ Γκιγιάρ, «καθώς προτεραιότητα των Ινδών παραμένει ο ανεφοδιασμός της χώρας σε πρώτες ύλες, δηλαδή η εξασφάλιση των απαραίτητων φυσικών πόρων για την ομαλή λειτουργία της αγοράς ενέργειας της Ινδίας, αλλά και για την περαιτέρω ανάπτυξη της βιομηχανίας της».
Στο πλαίσιο αυτό το Νέο Δελχί συνήψε πολύ σημαντικές συμφωνίες με χώρες παραγωγούς για την εισαγωγή άνθρακα, ουρανίου, αλλά κυρίως πετρελαίου.
Η Ινδία, όπου καταγράφονται ρυθμοί ανάπτυξης της τάξης του 8% κατά μέσο όρο κάθε χρόνο κατά την τελευταία δεκαετία, καλείται να αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα με την Ευρώπη, καθώς το 80% των αναγκών της σε πετρέλαιο καλύπτεται από εισαγωγές. Χρειάζεται δηλαδή να διασφαλίσει τις πηγές τροφοδοσίας της και ταυτόχρονα να τις διαφοροποιήσει.
Για τον λόγο αυτό έχει κάνει στροφή προς τις αφρικανικές χώρες, αναζητώντας νέες συνεργασίες με τη Νιγηρία, το Σουδάν, την Ανγκόλα, την Ουγκάντα και την Γκάνα, στη θέση των χωρών της Μέσης Ανατολής.
Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι σε αντίθεση με την Κίνα, όπου τον πρώτο ρόλο σε κάθε περίπτωση έχει το κράτος, στην περίπτωση της Ινδίας ο ιδιωτικός τομέας έχει τον λόγο.
Οι ιδιωτικές ινδικές εταιρείες είναι παρούσες σε σχεδόν όλο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας στην Αφρική, από τη μεταλλευτική δραστηριότητα (Tata) μέχρι την αυτοκινητοβιομηχανία (Mahindra & Mahindra), τις τηλεπικοινωνίες (Bharti Airtel) και τη φαρμακοβιομηχανία (Cipla).
Εκτόπισαν τους Βρετανούς
Σύμφωνα με στοιχεία της PwC, περισσότερες από 2.200 ινδικές εταιρείες αναμένεται να δραστηριοποιηθούν στο εξωτερικό μέσα στην επόμενη δεκαετία, ενώ εντυπωσιακή είναι η «αύξηση της δύναμης» ορισμένων εταιρειών όπως η Tata Global Beverages, η οποία εκτόπισε τη βρετανική Tetley στο εμπόριο τσαγιού ή της Tata Motors, η οποία εξαγόρασε τις Jaguar και Land Rover, ή ακόμη της Arcelor Mittal, της μεγαλύτερης χαλυβδοβιομηχανίας σήμερα στον κόσμο.
Σημαντική είναι και η παρουσία του πέμπτου μεγαλύτερου κατασκευαστή ανεμογεννητριών, της εταιρείας Suzlon, η οποία το 2007 κατάφερε να εξαγοράσει τη γερμανική Repower έναντι του γαλλικού κολοσσού Areva.
Η Κίνα από την πλευρά της μέσα σε μία δεκαετία πολλαπλασίασε επί δέκα τις εμπορικές συναλλαγές της με τις αφρικανικές χώρες, με αποτέλεσμα φέτος, σύμφωνα με εκτιμήσεις, να ξεπεράσουν τα 110 δισ. δολάρια.
Το Πεκίνο, πάντως, αντικρούει τις κατηγορίες περί «καταλήστευσης» της Μαύρης Ηπείρου μέσω του εκπροσώπου του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών, Λίου Γκουιζίν, τονίζοντας ότι «οι συναλλαγές της Αφρικής με την Κίνα δεν είναι σίγουρα οι ιδανικές, αλλά είναι σαφώς καλύτερες από εκείνες με την Ευρωπαϊκή Ενωση και τις Ηνωμένες Πολιτείες», και πως «η Κίνα συνεισφέρει εντέλει στην ανάπτυξη των χωρών της αφρικανικής ηπείρου, κατασκευάζοντας αυτοκινητοδρόμους, στάδια, υδροηλεκτρικές μονάδες και αιολικά πάρκα».
Η Αφρική, όπως επισημαίνει η Παγκόσμια Τράπεζα, έχει ανάγκη πάντως από άμεσες επενδύσεις.
Προσδοκία της Αφρικανικής Ενωσης είναι η εισροή ξένων κεφαλαίων της τάξης των 150 δισ. δολαρίων έως το 2015.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου