Αθήνα - Μόσχα

Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ

Τα νέα από τη Μόσχα ταξιδεύουν πάντα αργά και είναι «παγωμένα». Χθες, σε συνέντευξή του στην «Ε», ο ελληνικής καταγωγής βουλευτής της κρατικής Δούμας Ι. Σαββίδης αποκάλυψε πως ο Ελληνας πρωθυπουργός «σνομπάρισε» στις αρχές του 2010 την πρόταση Πούτιν να δώσει στην Ελλάδα 25 δισ. ευρώ χαμηλότοκο δάνειο, με ορισμένα ανταλλάγματα ως «βιτρίνα».

Η ΥΠΟΘΕΣΗ εκείνη δεν προχώρησε ποτέ, αφού κατά τον κ. Σαββίδη ο κ. Παπανδρέου προτίμησε να απασχολήσει τον ισχυρό άνδρα της Ρωσίας με τα οικολογικά προβλήματα της Ελλάδας...

ΗΤΑΝ η εποχή, Φεβρουάριος του 2010, κατά την οποία η ελληνική κυβέρνηση είχε μπει στη δίνη του κυκλώνα, με τα σπρεντ να εκτινάσσονται, με την αδυναμία δανεισμού της Ελλάδας από τις αγορές να γιγαντώνεται, με τα «περίστροφα» του κ. Παπανδρέου στο τραπέζι των Ευρωπαίων, αλλά και με τις υπόγειες συζητήσεις, καθ' ομολογίαν του κ. Στρος-Καν, για τη «βοήθεια» του ΔΝΤ και τους καχύποπτους Ευρωπαίους εταίρους να ετοιμάζουν παρασκηνιακά το Μνημόνιο.

ΤΑ ερωτήματα είναι πολλά.

ΓΙΑΤΙ η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να χρειαστεί τη βοήθεια και τις υπηρεσίες ενός ελληνικής καταγωγής βουλευτή της Δούμας για να συζητήσει πιθανή οικονομική συνδρομή της Μόσχας στο ελληνικό πρόβλημα;

ΜΑ γιατί εμφανώς η ελληνική κυβέρνηση είχε συνειδητά γυρίσει την πλάτη στον άλλο «πόλο» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που ήταν μέχρι τότε η Μόσχα και τα ενεργειακά σχέδιά της για την Ελλάδα.

ΕΚΕΙΝΗ την εποχή μάλιστα ο κ. Πούτιν σε δημόσιες δηλώσεις του είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να συνδράμει την Ελλάδα στην οικονομική περιπέτειά της, αλλά η πρότασή του έπεσε στα δίχτυα της ελληνικής σιωπής.

ΤΑ γεγονότα μιλούν από μόνα τους.

Η ελληνική κυβέρνηση έκανε ευθύς εξ αρχής ό,τι μπορούσε για να δείξει διεθνώς ότι θέλει να κατεβεί το ταχύτερο δυνατόν από το «ενεργειακό άρμα» της Μόσχας. Και το πέτυχε βοηθούσης, με το παραπάνω, και της Βουλγαρίας, που και αυτή έχει κάνει μέχρι στιγμής μια τρύπα στο νερό.

ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕ τη στροφή της, όταν επέλεξε να μην αξιοποιήσει τη ρωσική οικονομική πρόταση, φοβούμενη προφανώς «τα ανταλλάγματα» που θα της ζητούσε η Μόσχα.

Η ελληνική κυβέρνηση δέχθηκε όμως ταχύτατα να απολέσει η χώρα «μέρος (;) της εθνικής κυριαρχίας της», προκειμένου να αποδεχθεί τα Μνημόνια της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.

ΒΕΒΑΙΩΣ, μπορεί να παρατηρήσει κανείς ότι η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε η ίδια τα «δεσμά» της -κομψότερα και κοσμοπολίτικα αυτά της Ε.Ε. και της Ουάσιγκτον.

ΑΛΛΑ και ασφυκτικότερα, σαν βρόχος θανάτου..