"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


Το... νόημα της αποχής

Του Σωκρατη Tσιχλια

Pώτησα τον 21 ετών ανιψιό μου, έναν εξ όσων δεν πήγαν να ψηφίσουν την περασμένη Κυριακή, γιατί απείχε.  

Η απάντηση ήταν ακαριαία και τα επιχειρήματα καταιγιστικά: όποιος και να βγει θα γίνουν τα ίδια, δεν με ενδιαφέρει κανένας, δεν με εμπνέει κανένας, αν πήγαινα, θα ψήφιζα Οικολόγους.

Ο τόνος της φωνής του όταν επικαλέστηκε τους Πράσινους ως λύση ανάγκης, έμοιαζε με τον τρόπο που ανάβει κερί στην εκκλησία ο άθεος, μόνο και μόνο επειδή είναι μπροστά η μάνα του. 

«Εστω αυτό», του αντέτεινα, «τη διαμαρτυρία διά των Οικολόγων, να πάρουν το μήνυμα, γιατί όχι;»  

«Δεν ξέρω, βρε θείε» ψιθύρισε, με ελαφρά ενοχή στη φωνή, «προτίμησα να βγω με τους φίλους μου, κανένα από τα παιδιά δεν ψήφισε».

Δεν γνωρίζω πόσο αντιπροσωπευτικός είναι αυτός ο διάλογος με έναν νέο απέχοντα, σε σχέση με τα 4 εκατ. συμπολίτες μας που δεν πήγαν να ψηφίσουν. Ή πόσο εκφράζει εκείνους τους 540.000 Ελληνες που έκαναν τον κόπο να φτάσουν ώς τις κάλπες μόνο και μόνο για να καταδείξουν την αποστροφή τους προς το πολιτικό σύστημα ρίχνοντας λευκό ή άκυρο ψηφοδέλτιο. Οταν όμως έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε ένα κόμμα που προεκλογικά διακήρυττε ότι υπάρχουν λεφτά και θα τα μοιράσει και εν συνεχεία έκοψε τις συντάξεις ανήμπορων γερόντων και σε ένα κόμμα που έφτασε την Ελλάδα στον γκρεμό μη κυβερνώντας επί 5,5 χρόνια, ενώ μας είχε τρελάνει με την επανίδρυση του κράτους, τι να ψηφίσεις;  

Κι όταν η εναλλακτική σου είναι ή το μόρφωμα του ΛΑΟΣ ή τα κομμάτια και θρύψαλα μιας Αριστεράς που αρνείται την εξουσία και ρητορεύει ωσάν να μην κατάρρευσε ποτέ ο υπαρκτός σοσιαλισμός, τότε πράγματι αυτό που απομένει είναι οι Οικολόγοι Πράσινοι, αλλά όχι επαρκείς.

Νιώθω την απόγνωση των ανθρώπων που βγαίνουν έξω από το σύστημα, αρνούμενοι το στοιχειώδες, αλλά ανεπαρκές, δικαίωμα της ψήφου. Επί 36 χρόνια, από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, η πολιτική ελίτ και οι αριστερές λέσχες παίρνουν δήθεν το μήνυμα και ξαναρχίζουν τα ίδια. Επειδή κάποιοι τους ξαναψηφίζουν. Προφανώς εξ αυτών που απέχουν στις δημοτικές ή τις ευρωεκλογές...

ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
Ενώ καλά το πήγαινες, με αυτους τους "οικολόγους πράσινους" ως "αυτό που απομένει" τα έκανες μαντάρα...
Όχι λύση και το τσίρκο του "Τρεμάμενου"...

Δεν υπάρχουν σχόλια: