Οι μαρξιστές του Πεκίνου, οι πλέον επιθετικοί καπιταλιστές

Γράφει η ZEZA ZHKOY

Οι μαρξιστές του Πεκίνου αποδείχτηκαν οι πλέον επιθετικοί καπιταλιστές του κόσμου.Μέχρι σημείου που εύλογα αναρωτιέται κανείς για το μετά... Προφανώς, το φλερτ της κινεζικής κυβέρνησης με την Αθήνα έχει ενδιαφέρον τόσο για τα ελληνικά ομόλογα όσο και για επενδύσεις στη διαλυμένη οικονομία. Ωστόσο, επειδή η χώρα υστερεί επικίνδυνα –και πριν και ειδικότερα τώρα– στην οικονομική διπλωματία, οι ανησυχίες είναι έντονες.

Οντως, η Κίνα αποτελεί μια κολοσσιαία δύναμη στις χρηματοοικονομικές αγορές όλου του κόσμου, ακόμα και αν τα περισσότερα κεφάλαιά της είναι επενδυμένα σε ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου. Προφανώς, η Κίνα δεν είναι η μοναδική μυστηριώδης χώρα που αναζητεί καλύτερη απόδοση για μέρος των συναλλαγματικών διαθεσίμων της, γι’ αυτό δημιούργησε τη SAFE με στόχο να διαφοροποιήσει τις επενδύσεις της κεντρικής τράπεζας από τα αμερικανικά ομόλογα.

Οι κινεζικές Αρχές επιχειρούν να περιορίσουν τη φρενίτιδα του δανεισμού, το ΔΝΤ συνιστά να τεθεί έλεγχος στη ροή των κεφαλαίων και η Παγκόσμια Τράπεζα προειδοποιεί για την εμφάνιση νέων «φουσκών» από μια κερδοσκοπία που εξελίσσεται σε παρανοϊκή στην Κίνα. Πράγματι, κερδοσκοπικές φούσκες σχηματίζονται πάλι τώρα σε όλον τον κόσμο, όπως δείχνει η συμπεριφορά των κτηνοτρόφων στην Κίνα, που βάλθηκαν να αγοράζουν χαλκό από τα τέλη του 2009, σύμφωνα με το βρετανικό «Μetal Βulletin».

Ωστόσο, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η Κίνα διατηρεί προς το παρόν εξωπραγματικές προσδοκίες και αυτό είναι πρόβλημα όχι απλώς μόνο για την ίδια, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο. Το αστείο περί «απατηλών» αμερικανικών προτύπων είναι αρκούντως τολμηρό έως θρασύ! Αλλωστε, το είχαν πει και οι Ιάπωνες και οι Ευρωπαίοι...

Η ώρα για να κλωτσήσεις ένα πτώμα είναι μόλις έχει πέσει κάτω και προτού αρχίσει να βρωμάει, λένε οι Αμερικανοί. Και οι Κινέζοι δεν έχουν λόγο να διαφωνήσουν μαζί τους. Κρατούν στα χέρια τους το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου χρέους. Εν τω μεταξύ, ο ζήλος της Κίνας να μετασχηματίσει το γουάν σε παγκόσμιο νόμισμα συναλλαγματικών διαθεσίμων, αναθερμαίνεται. Εχει κάνει σημαντικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Τώρα, μια δέσμη περιορισμών, που απέτρεπαν τις ελεύθερες ροές του γουάν στο Χονγκ Κονγκ, ήρθησαν, επιτρέποντας μεγαλύτερη ευελιξία του κινεζικού νομίσματος.

Να επισημανθεί ότι το Xονγκ Kονγκ έχει το δικό του νόμισμα. Να θυμίσω ότι το Xονγκ Kονγκ συνέδεσε το νόμισμά του –το δολάριο Xονγκ Kονγκ– με το αμερικανικό δολάριο το 1983 στην ισοτιμία 7,8 δολάρια Xονγκ Kονγκ ανά δολάριο HΠA.

Η στρατηγική της αλλαγής από το Πεκίνο επανέφερε στην επικαιρότητα το πολύ ευαίσθητο –από πολιτική άποψη– θέμα και της διαφοροποίησης από τις κεντρικές τράπεζες των συναλλαγματικών τους διαθεσίμων. Πάγια τακτική του Πεκίνου είναι να καλλιεργεί σε κάθε ευκαιρία το ταπεινωτικό για την Aμερική «σύνδρομο» απαξίωσης του δολαρίου ως το κυρίαρχο νόμισμα στα συναλλαγματικά διαθέσιμα των κεντρικών τραπεζών. Εντάξει...

Ομως, οι πάντες πιέζουν έντονα την Κίνα να ανατιμήσει το γουάν έναντι του δολαρίου. Χθες ήταν η σειρά των Ευρωπαίων να τα πουν στον Γουέν Τζιαμπάο. Γιατί τόση σπουδή; Φαίνεται πως υπερισχύουν τα συμφέροντα των εξαγωγέων, καθώς οι εξαγωγές μπορούν να τονώσουν την ανάκαμψη. Αρκετά χρόνια πριν από το ξέσπασμα της κρίσης, οι οικονομολόγοι προειδοποιούσαν για τους κινδύνους των ανισορροπιών, όπως τα μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα και τα συναλλαγματικά διαθέσιμα εξαγωγικών χωρών, σαν της Κίνας, λόγου χάριν, και τα αντίστοιχα μεγάλα ελλείμματα των ΗΠΑ και άλλων, υπογραμμίζει πλέον και το ΔΝΤ.

Η σκοτεινή πλευρά των κινεζικών πλεονασμάτων αντικατοπτρίζεται στα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών δυτικών χωρών, κυρίως της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Οι καταναλωτές αγοράζουν φτηνά κινεζικά προϊόντα, ο πληθωρισμός διατηρήθηκε χαμηλός, η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ και η Τράπεζα της Αγγλίας κράτησαν σε μηδενικά σχεδόν επίπεδα τα επιτόκια.

Ομως, η Κίνα κάθεται πάνω σε ωρολογιακή βόμβα, προειδοποιούν αρκετοί, και εάν δεν βάλει νερό στο κρασί της, η Δύση θα επιβάλει μέτρα προστατευτισμού, αφήνοντάς τη να προσπαθεί εν μέσω δεινής οικονομικής και πολιτικής κρίσης.